 |
Σταυροβουνιώτες πατέρες (1913),
ο ιερομόναχος Γρηγόριος
καθήμενος
αριστερά του ηγουμένου Βαρνάβα
|
Γεννήθηκε στο
Καϊμακλί Λευκωσίας Κύπρου το 1869.
Το 1888 μετέβη στο Άγιον Όρος με τ’ αδέλφια
του μοναχούς Καλλίνικο († 1943) και Βαρνάβα († 1948). Μόνασε με τον αδελφό του
Καλλίνικο στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καρτσωναίων της ιεράς σκήτης Αγίας
Άννης. Υπήρξε βαθύς γνώστης της εκκλησιαστικής μουσικής κι εξαιρετικά
καλλίφωνος.
Το 1897
επέστρεψε με τ’ αδέλφια του στη μονή Σταυροβουνίου, μετά από πρόσκληση του
ηγουμένου Διονυσίου († 1902). Το 1898 χειροτονήθηκε ιερεύς και προχειρίσθηκε
Πνευματικός από τον μητροπολίτη Κιτίου Κύριλλο. Η ζωή του ήταν μεταξύ ναού,
κελλιού και αγρών. Ησχολείτο με τη γεωργία. Φορούσε το πετραχήλι και τη
διακονική ποδιά πάντοτε ταπεινά.
Υπήρξε ελεήμων, φιλάνθρωπος, φίλεργος,
φιλότιμος και φιλήσυχος. Η ζωή του εντυπώσιαζε όσους τον πλησίαζαν για την
απλότητά του και την πολλή του ταπεινότητα.
Ανεπαύθη
μακάρια, ησύχια και ειρηνικά σε ηλικία 63 ετών, κατόπιν ολιγοήμερης ασθένειας,
στις 4.5.1932, στην ιερά μονή Σταυροβουνίου, για να συνεχίσει να ιερουργεί στο
ουράνιο θυσιαστήριο και να ψάλλει μετά των προκατόχων του Αγιορειτών και
Σταυροβουνιωτών πατέρων, οι οποίοι πάντοτε διακρίνονταν για την εργατικότητα,
αυστηρότητα, παραδοσιακότητα και φιλοθεΐα τους.
Πηγές –
βιβλιογραφία:
Κωστή
Κοκκινόφτα, Ο Διονύσιος Χρηστίδης και η επανίδρυση της μονής Σταυροβουνίου το
1899, Λευκωσία Κόπρου 2008, σσ. 85-87.
Πηγή: Μοναχού
Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος,
τόμος Α΄ 1901-1955, σελ. 251
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου