Θαυμάτων η εξιστόρηση στο
αρχονταρίκι αρχίζει.
Κατόρθωσε το ανέλπιστο, στις
στάχτες ξαναχτίζει!
Του δωκε ο Άγιος σιγουριά και
αυτό μόνο του αρκούσε.
Ταξίδεψε στα πέρατα, χωρίς
ντροπή επαιτούσε!
Λέει την μονολόγιστη παιδί κι
αγκίστρι ρίχνει
Ψάρι ξεβγάζει μονομιάς, σημείο ο
πάππος δείχνει!
Τον Χατζηγεώργη θύμισε που με την
προσευχή του,
γέμισε ψάρια τράπεζα εις την
πανήγυρή του!
Καντήλι, καθαρό κερί , το έλεος να
μην πάψει!
Μονάχα στο Δεσποτικό φιτίλι
δεν θ ανάψει …
Στο μανουάλι δέονται ψυχές
στρατευομένων
Κάθισε ο νέος Ηγούμενος μπροστά
μας, σταύρωσε τα χέρια του και άρχισε να μας μιλά. Ξεκίνησε με την Ιστορία του
Μοναστηριού. Αιώνες μοναστικής παράδοσης άρχισαν να ξετυλίγουν οι σκέψεις και
οι λέξεις του. Με αληθινό δέος θυμάται τους πρώτους Γρηγοριάτες
θεμελιωτές Πατέρες. Τον πρώτο δομήτορα Άγιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη και έπειτα το
θαύμα με τον υστερότερο νέο κτήτορα της Μονής Άγιο Ιωακείμ.
Αμφέβαλλε ο Άγιος για το αν θα
μπορούσε να επαναδομήσει το μοναστήρι της μετανοίας και της κουράς του,
που κάηκε ολοσχερώς το Νοέμβριο του 1761. Τότε όλοι οι Γρηγοριάτες
διασκορπίσθηκαν σαν τα ανυπεράσπιστα αγρίμια σε γύρω σκήτες, σπηλιές και
Μοναστήρια. Κάποιοι πήγαν και βρήκαν τον Άγιο σε σπηλιά όπου μόναζε στα μέρη
της Αγίας Άννης. Ήταν δε αγένειος και παρακαλούσε τον Κύριο να αποκτήσει την
όψη των πεφιλημένων του Αγίων φωτόμορφων Ασκητών. Σπαρακτικά τον παρακάλεσαν να
ξαναφτιάξει το Μοναστηράκι τους, που ερήμωνε ολοένα κατεστραμμένο και αλειτούργητο
πλέον για πολύ καιρό. Ήρθε τότε εκείνος και με πόνο ψυχής διαπίστωσε την ολική
καταστροφή. Τίποτα δεν υπήρχε πια. Μόνο τα Άγια λείψανα και κάποια κειμήλια,
που οι Πατέρες με αυτοθυσία έσωσαν πάνω στην μεγάλη φωτιά. Επιστρέφοντας
στον καμένο τόπο, αμφέβαλλε ακόμα και εκείνος ο μακάριος και τρισχαριτωμένος
και ουρανοστόλιστος Γέροντας, για το αν θα τα κατάφερνε.
Τόσο ακατόρθωτο φαινόταν για τον
ανθρώπινο νου, να ξαναφυτρώσει Αθωνικός Λειμώνας μέσα στην ατέλειωτη στάχτη.
Την εγγύηση την έδωσε ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος που του παρουσιάστηκε: Και
η Μονή θα γίνει και εσύ θα αποκτήσεις γενειάδα! Έτσι του είπε και αυτό του
ήταν αρκετό! Ακάματα εργάστηκε, ταξίδεψε μακριά, παρακάλεσε, ταπεινώθηκε, ζητιάνεψε,
ακόμα και έρανο στον Σουλτάνο και στην Πόλη έκανε και με αστείρευτη
πίστη και προσευχή τα κατάφερε να ξαναστήσει την Γρηγορίου και να δώσει το νέο
έναυσμα για την Κοινοβιακή της συνέχεια. Και όλοι πλέον να τον μνημονεύουμε εις
τους απεράντους αιώνες ως Άγιο Ιωακείμ τον μακρυγένη!
Όταν εγγυάται ο
παππούς των Γρηγοριατών Άγιος Νικόλαος, τότε όλα τους φαίνονται δυνατά! Είναι
τόσα τα θαυμάσια που η ιστορία τους έχει να διηγηθεί, τόσο η πρόσφατη όσο και η
παλαιά, αυτή που ζωντανεύει κάθε φορά που η ανάγκη ή η περίσταση επικαλούνται
τον Άγιο Προστάτη τους. Το γρηγοριάτικο Γεροντικό ξεφυλλίζουμε νοερώς
ακούγοντας του Ηγουμένου Χριστοφόρου τη φωνή. Τότε που στον πρώτο μεγάλο πόλεμο
στα 1916 Γρηγοριάτες πατέρες, ο Χρύσανθος και ο Μιχαήλ, συνάντησαν τον ίδιο τον
Άγιο στην αποθήκη όπου είχαν κατέβει για να κοσκινίσουν το στερνό τους σιτάρι.
Και εκείνος ευλόγησε το λίγο στάρι που πήρε στις χούφτες του πολλαπλασιάζοντάς
το. Και δεν επείνασαν οι Γρηγοριάτες και μηδέποτε ελλατώθησαν του
ευλογημένου άρτου.
Συνέχισε ο Γέροντας να μας μιλά
για την δύναμη της ευχής του Ιησού. Θυμήθηκε χαμογελώντας ένα παιδί δέκα χρονώ
που κάποτε του δίδαξε την ευχή και εκείνο την έλεγε συνέχεια. Του άρεσε να
ψαρεύει και μάλιστα έφερνε πολλά και μεγάλα ψάρια στο μοναστήρι! -Όταν το
ρωτήσαμε πως τα κατάφερνε μας απάντησε με τον πιο φυσικό τρόπο πως με κάθε
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με που έλεγε, έριχνε το αγκίστρι και αμέσως έπιανε
ένα μεγάλο ψάρι! Ξανά το Γεροντικό της Μονής μπροστά μας! Τώρα έρχεται να
μας συναντήσει ο Γέρων Χατζη Γεώργης ο Αθωνίτης. Τότε που ως δόκιμος μοναχός
Γεώργιος διακονούσε ως βοηθός μαγείρου.
Παραμονές πανηγύρεως του Αγίου
Νικολάου στα 1911 και κανένα καΐκι δεν ζύγωνε στον Αρσανά της Γρηγορίου αφού η
θάλλασσα ήταν πολύ ταραγμένη και θα τσακίζονταν. Οι πατέρες είχαν στενοχώρια
που δεν θα μπορούσαν να παραθέσουν τράπεζα πανηγυρική με ψαρόσουπα για τον
προστάτη τους και ξεκίνησαν να ετοιμάζουν στα καζάνια φασολάδα. Ο δόκιμος
Γεώργιος συμμέτοχος αγγέλων, κεκοσμημένος με τα χαρίσματα
του Παναγίου Πνεύματος εξ οσφύος μητρός, με πίστη ζέουσα ,
εκλιπάρησε τον Κύριο δια πρεσβειών του πάππου Αγίου Νικολάου και το
θαύμα δεν άργησε να γίνει! Ξέβρασαν τα θυμωμένα κύματα, άφθονα
και μεγάλα πελαγόψαρα που σπαρτάραγαν στον αρσανά! Τα πήραν οι
Πατέρες και τίμησαν τον Άγιο με τον τρόπο που η παράδοσή τους καλούσε.
Είναι και η Αγία Αναστασία η
Ρωμαία όμως προστάτιδα και καταφυγή των Γρηγοριατών στα δύσκολα. Λίγο
λαδάκι απ το καντηλάκι της Γιατρίνας τους, είναι πάντα η πρώτη βοήθεια που θα
παράσχουν στον πόνο και την νόσο. Από εκεί ξεκινούν και πολλές φορές εκεί και
καταλήγουν, θεραπεύοντας σώμα και ψυχή….
Είναι αμέτρητες οι φορές που το
καντήλι της Αγίας αποτελεί την ακεσώδυνο πηγή των ιαμάτων! -Γι αυτό αδελφοί μου
συνέχισε ο Γέροντας πολύς κόσμος έρχεται και στο δικό της πανηγύρι στις 11
του Νοεμβρίου! Τολμώ να πω πως είναι ακόμα περισσότεροι και από εκείνους που
έρχονται του Αγίου Νικολάου. Φανταστείτε πόσο ευλαβείται ο κόσμος την
Αγία μας!
Οι αιώνιοι προστάτες της Γρηγορίου!
Αυτοί που μεσιτεύουν και για το σπουδαίο και τεράστιο έργο της Ιεραποστολής
στης Αφρικής τα αναγκαιμένα τα χώματα. Στο Ζαϊρ όπου ο μακαριστός πατήρ Κοσμάς
Γρηγοριάτης ξεκίνησε και δημιούργησε από το μηδέν το αληθινό θαύμα
της Γρηγορίου. Εκεί όπου κάποτε η μαγεία και η λατρεία του Σατανά επικρατούσαν,
σήμερα χτυπά τόσο δυνατά το τάλαντο της Ορθοδοξίας και τα πάντα μιλούν
για τον Χριστό. Άξιος συνεχιστής του με μαρτυρικό τρόπο τελευτήσαντος
Ιεραποστόλου, ο επίσης Γρηγοριάτης και νυν επίσκοπος Κατάγκα Μελέτιος.
Σήμερα η ιεραποστολή στο Κολουέζι
αριθμεί 120 ενορίες με 60 ιερείς και 8 διακόνους, 65 εκπαιδευτήρια με 14500
μαθητές και 350 διδασκάλους και καθηγητές, 110 ιερούς ναούς, ένα μεγάλο ιατρικό
κέντρο, 2 μεγάλες φάρμες, όπου καλλιεργούνται αραποσίτι και κηπευτικά και
εκτρέφονται κατοικίδια ζώα για τις ανάγκες της ιεραποστολής, ένα γυναικείο
ησυχαστήριο με 6 αυτόχθονες μοναχές, και 3 οικοτροφεία. Υπάρχει ακόμα και
Ραδιοφωνικός σταθμός! Ο σταθμός έχει την επωνυμία «Η φωνή της
Ορθοδοξίας». Καθημερινά μεταδίδει και όλες τις ιερές ακολουθίες με απευθείας
σύνδεση με τον Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Κολουέζι!!
Δίπλα στον Γέροντα εκείνο το
βράδυ στεκόταν ο κατά σάρκα αδελφός του πατρός Κοσμά, ο οποίος επισκέπτεται
συχνότατα την μονή. Η παρουσία του και μόνο, μας γέμισε με μνήμες και άνοιξε
τις σελίδες εκείνου του γνωστού και αλησμόνητου ημερολογίου που ο Ιεραπόστολος
του Κογκό, άλλοτε σημείωνε και άλλοτε ηχογραφούσε με φωνή που πρόδιδε την
εξουθένωση, όταν ακόμα μια εξαντλητική ημέρα έφτανε στο τέλος της, στα πρώτα
πολύ δύσκολα χρόνια.
Ο πάτερ Χριστοφόρος έπειτα θυμάται
με αγάπη και συγκίνηση τον Γέροντά του Γεώργιο. Μνημονεύει την
ημέρα που ο μακαριστός πρωτόρθε στην Γρηγορίου. Δεν ήταν μια οποιαδήποτε ημέρα.
Χαράχθηκε στην ιστορική μνήμη εκείνη η καταχνιά του Ιούλη στα
1974.
Όταν οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην γη
των προγόνων του Γέροντος Χριστοφόρου, ο πατήρ Γεώργιος Καψάνης πατούσε για
πρώτη φορά το πόδι του στην Γρηγοριάτικη γη, για να ακολουθήσουν
σαράντα ολάκερα χρόνια αδιάκοπης και Θεάρεστης ποιμαντορίας. Λίγο πριν
κοιμηθεί φρόντισε να γίνει και η διαδοχή του. Στα σίγουρα αναπαύθηκε με τον νέο
Ποιμένα. Αυτόν που τόσα χρόνια κρυφά καμάρωνε ολοπρόθυμα να τρέχει
πάντα στην υπακοή και στη διακονία των αδελφών του, δίχως βαρυγκόμια
και με ταπείνωση πολύ .
Λίγο πριν η σύναξή μας λάβει τέλος
ο Γέροντας με αγάπη δέχτηκε και τις απορίες μας για διάφορα πνευματικά
θέματα.
Σαν παιδιά πολλοί ρωτούσαν, νέοι
και μεγάλοι σε ηλικία προσκυνητές, όλοι διαπνεόμενοι από την καλή
ανησυχία και την ψυχωφελή αγωνία της σωτηρίας. Εντύπωση μας έκανε το ερώτημα
ενός αδελφού μας του Πέτρου από την Πτολεμαΐδα .
-Πάτερ μιλήστε μας για
τον συμβολισμό του καθαρού κεριού στην λειτουργική ζωή. -Αδελφοί
μου το καθαρό κερί αντικατοπτρίζει την αγνή ψυχή του μετανοούντος Χριστιανού!
Ο γέροντας χωρίς να μακρηγορεί
δίνει την αφορμή για να ξεκινήσει μια όμορφη συζήτηση. Αναφερόμαστε στον
μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Κυρ-Δημήτρη Παναγόπουλο –πάντα
Χριστόπεμπτο συνοδίτη μας και στις
Αθωνικές μας περιπλανήσεις-που πολλές φορές είχε μιλήσει σχετικώς, δίνοντας και
άλλες, πλην των γνωστών, διαστάσεις στους ιερούς συμβολισμούς. Στο μανουάλι στέκεται
η στρατευομένη Εκκλησία. Όλοι οι ζώντες αμαρτωλοί και αγωνιστές της μυστηριακής
ζωής. Στον πολυέλαιο που βρίσκεται στο κέντρο (ουρανός) και κρέμεται από
τρεις αλυσίδες του τρούλου (συμβολισμός της Ουρανίου Αγίας Τριάδας) λάμπουν οι
ψυχές της θριαμβευούσης Εκκλησίας. Το κερί και το καντήλι που ανάβουν ικετεύουν
τον Μακρόθυμο Κύριο για έλεος! Παντού μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν τα φωτοβόλα
σύμβολα. Στο τέμπλο, στα εικονοστάσια στους τοίχους, στη λιτή, στον νάρθηκα και
εξωνάρθηκα ακόμα και έξω από την είσοδο. Μόνο σε ένα σημείο δεν υπάρχει καντήλι
και κερί! Στον Δεσποτικό θρόνο! Γιατί εκεί αναπαρίσταται η τελική
κρίση και η Δικαιοσύνη του Θεού εν εκείνη τη ημέρα! Και τότε δεν θα παραταθεί
το Θείον έλεος!
Τίποτε απολύτως μέσα στο ακήρατο
σώμα του Χριστού μας, την μάνα Εκκλησία δεν υπάρχει απλά. Το καθετί μιλά, οδηγεί
και αναπαύει! Η διαρκής παρατήρηση και η γνήσια αναζήτηση κατευθύνουν τα
διαβήματά μας, διαφωτίζουν τα ακατήχητα πυκνά μας σκοτάδια! Ο
Πτολεμαίος αδελφός μας και η ασίγητη θέλησή του για Θεία γνώση, έφεραν μπροστά
μας ένα από τα θεμέλια Θέσφατα της πίστης μας: Ο Θεός είναι αγάπη μα είναι και
δικαιοσύνη! Ορθοδοξίας το αξίωμα
Οι βραδινές συνάξεις στο Όρος πάντα
είναι ένα άσβηστο λαδόκερο, πάμφωτη λυχνία στην μνήμη μας. Είναι εκείνες οι
ώρες που οι ψυχές μας αποζητούν μόνο τα πνευματικά, τα αιώνια, τα αγαθά.
Είναι οι ώρες που η ακαλλώπιστη ματαιότητα του φαύλου κόσμου
ξεγυμνώνεται και η οχληρή συνείδηση αναθυμάται όλα τα βράδια που ως τώρα
μόνο ψυχοβλαβώς κύλησαν… Επίγνωση μόνο! Ποτέ απόγνωση! Να πορευτούμε κάποτε εις
Ανάστασιν ζωής και όχι εις Ανάστασιν κρίσεως! Η ελπίδα φωλιάζει μέσα μας! Δόξα
τη μακροθυμία σου Κύριε! Βοηθός
μου καὶ ἀντιλήπτωρ
μου εἶ Σύ, εἰς τοὺς λόγους
Σου ἐπήλπισα… Ανοίγω τα μάτια μου! Μεσονυκτικό ξεκίνησε… Το τελευταίο μας
στην Γρηγορίου! Κάθε ύπνος ένας μικρός θάνατος και ο θάνατος ένας μεγάλος
ύπνος… έλεγε ο Κυρ-Δημήτρης! Βλέπε
οὖν ψυχή μου, μὴ νυστάξῃς, καὶ μείνῃς, ἔξωθεν
κρούουσα… ἀλλὰ ἀγρύπνως καρτέρησον, ἵνα ὑπαντήσῃς Χριστῷ…
(συνεχίζεται)
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο:
Ψυχή ορθρία
Ανάρτηση Από τον/την Blogger
στο ...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα
φῶς
Προηγούμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου