Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

2341 - Συνοπτική ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου




ερά Μονή το σίου Γρηγορίου εναι μία πό τίς 20 Μονές το γίου ρους καί καταλαμβάνει τήν 18ην θέσιν σύμφωνα μέ τήν κρατοσα πό παλαιότερα τάξι το γίου ρους.
Λόγ τν διαφόρων στορικν περιπετειν καί συμφορν τς Μονς δυνάμεθα νά χωρίσουμε τήν στορία της σέ τέσσαρεις περιόδους:
Πρώτη Περίοδος
(1310-1500)
Πρτος Κτίτωρ ατς ναφέρεται σιος Γρηγόριος Σιναΐτης, ποος καί τήν φιέρωσε στόν γιο Νικόλαο, πίσκοπο Μύρων Λυκίας τόν Θαυματουργόν. σιος ατός προερχόταν πό τήν ερά Μονή το Σιν. Μέ θέλημα Θεο, φο στάθμευσε πρτα στίς μεγαλονήσους Κύπρο καί Κρήτη, λθε στό γιον ρος καί γκατεστάθηκε στήν Σκήτη το Μαγουλ, πλησίον τς Μεγίστης Λαύρας.
Γιά περισσότερη συχία, νεχώρησε καί κατώκησε στήν δυτική πλευρά, πλησίον το χειμάρρου Χρέντελι, που κτισε σκητήρια μέ τούς μαθητές του Γεράσιμον, ωσήφ, Νικόλαον, Μρκον τόν Θεωρητικώτατον, Κάλλιστον, τόν μετέπειτα πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, άκωβον, τόν στερον ρχιερέα Σερβίων καί τόν Γρηγόριον τόν πό Συριάνων. Τά σκητήρια ατά νομάζοντο το Γρηγορίου καί ερίσκοντο στό σημεο πού σήμερα χει δρυθ ερά Μονή μας.
Βάσει γραπτν μαρτυριν μαθαίνουμε τι τά πρτα σκητήρια το σίου Γρηγορίου  το Σιναΐτου κτίσθηκαν τό 1310.
πότε πρώτη σύστασις τς Μονς μας χρονολογεται πό τήν χρονολογία ατή. πίσημο γγραφο τς ερς Κοινότητος, τό ποον ερίσκεται στήν ερά Μονή Χιλιανδαρίου, χρονολογούμενο πό τό 1347 ναφέρει καί τόν γούμενο τς Μονς μας, ς ξς: " μαρτωλός Καλλίστρατος ερομόναχος καί Καθηγούμενος το Γρηγορίου".
πειδή σιος Γρηγόριος δέν το συνηθισμένη μοναχική φυσιγνωμία, καθ᾿ σον πρξε διδάσκαλος τς νοερς προσευχς, ξλθε το γίου ρους μέ σκοπό νά διδάξη τούς ρθοδόξους λαούς τήν ν Χριστ ζωή, τήν μετάνοια καί τήν νοερά προσευχή. μπνεόμενος πό θεον ζλον λθε στήν Κωνσταντινούπολι, στήν Θράκη, τήν Βουλγαρία καί τήν Σερβία, που καί παρέδωσε τό πνεμα του μακριά πό τό γιον ρος.
μοναχός Γρηγόριος  συχαστής Σιωπν, ερισκόταν στήν Κωνσταντινούπολι, ταν κουσε γιά τήν φήμη το σίου Γρηγορίου το Σιναΐτου. Μετέβη στά Παρόρια τς Θράκης γιά νά τόν συναντήση. κε, μετά τήν κοίμησι το σίου Γρηγορίου, ποτάχθηκε στόν Γέροντα λαρίωνα, στόν ποον εχε ποταχθ καί σιος Ρωμύλος.
Λόγ πιδρομν τν γαρηνν, Γρηγόριος νεώτερος Σιωπν λθε στό γιον ρος. Μετά πό συνεχες μετωκήσεις γκατεστάθηκε στά σκητήρια το σίου Γρηγορίου το Σιναΐτου, τά ποα καί διηύρυνε καί τελειοποίησε. τσι τά κελλιά ατά πραν τήν μορφή Μονς, πού πό τότε λεγόταν το Γρηγορίου.
Δευτέρα Περίοδος
(1500-1761)
Βάσει γγράφου τς ερς Συνάξεως το γίου ρους πληροφορούμεθα τι ερά Μονή μας πέστη μεγάλες καταστροφές πό συνεχες φόδους τν γαρηνν (Σαρακηνν) καί κατέστη ντελς ρημος. Τότε Πρτος το γίου ρους σέ κοινή σύναξι μέ τούς ντιπροσώπους τν Μονν κάλεσε πό τήν Μονή το Γρηγορίου τόν σιώτατον μοναχόν Γρηγόριον καί το μπιστεύθηκε τήν κ νέου πανίδρυσι τς Μονς του.
Ατός, πειδή δέν εχε "πο τήν κεφαλήν κλναι", ζήτησε βοήθεια πό τόν εσεβέστατον γεμόνα τς Μολδαβίας ωάννην-Στέφανον τόν Μέγα ". Τόν κατέπεισε νά γίνη κτίτωρ καί τς δικς του κατεστραμμένης Μονς καί θά μνημονεύωνται τά νόματά τους στόν αἰῶνα ς κτιτόρων Ατς.
Δέχθηκε γεμών τήν παράκλησιν το πολυπαθος Γέροντος Γρηγορίου καί μέ τά χρήματα πού στάλησαν κτίσθηκε λεγομένη σήμερα μεσαία πτέρυγα μέ τήν λλη πτέρυγα πού βρέχεται πό τήν θάλασσα πρός δυσμάς. Στήν πτέρυγα ατή τν τριν ρόφων πάρχουν σήμερα κελλιά τν Μοναχν, τό ρχονταρίκιο, τό γουμενεο καί τά γραφεα τς Μονς.
Τρίτη Περίοδος
(1761-1859)
τρίτη περίοδος τς Μονς δοκιμάσθηκε σκληρά πό πυρκαϊά πού συνέβη τό τος 1761. κάησαν τά πάντα καί μόλις ο Πατέρες κατώρθωσαν καί διέσωσαν τά ερά Λείψανα, μερικά για Σκεύη καί Εκόνες.
Ο πίτροποι τς Μονς κάλεσαν τόν σιώτατον Γρηγοριάτην μοναχόν ωακείμ, ποος τόν καιρόν κενον σκήτευε σέ μιά σπηλιά τς γίας ννης, νά ναλάβη πρωτοβουλίες γιά τήν νασύστασιν καί νοικοδόμησιν τς καείσης Μονς. Σύμφωνα μέ τήν παράδοσιν, φθασεν σκητής μοναχός πέναντι τς Μονς καί ντικρύζοντάς την μέσα στίς φλόγες, κλαυσε πικρς.
Παρουσιάσθηκε κοντά του
νας ελαβής Γέροντας. το γιος Νικόλαος. Τόν παρηγόρησε καί το επε τι πάλι τό μοναστήρι θά κτισθ. Καί γιά νά πιστεύση κραδάντως, φύτρωσε πό τό πηγούνι του μία μεγάλη γενειάδα πού φθανε μέχρι τό δαφος.
πό τό θαμα ατό κατάλαβε μοναχός ωακείμ τι εναι θέλημα το γίου Νικολάου νά κτισθ Μονή του. Μέ χρήματα πού συγκέντρωσε πό τίς νορίες τς Κωνσταντινουπόλεως καί πό λλο κτισε τρία μοναστήρια: Τό δικό μας, τήν Μονή Μεταμορφώσεως στήν νσο Πρώτη τς Προποντίδος καί λλη Μονή στό ν Ρουμανί Μετόχι μας πού λεγόταν Βυζαντία.
Μεγάλη δοκιμασία πέστη χι μόνο Μονή μας λλά λόκληρο τό γιον ρος κατά τήν ναρξι τς λληνικς παναστάσεως.
πό τό 1821 μέχρι τό 1829 να μεγάλο τουρκικό πόσπασμα ζοσε στίς Μονές το ρους καταστρέφοντας βιβλιοθκες, τοιχογραφίες, ερά ξυλόγλυπτα ντικείμενα κλπ.. πό τούς 6000 μοναχούς πέμειναν μόλις περίπου 1000, ν ο πόλοιποι, λλοι μαρτυρικς τελειώθησαν καί λλοι διαφεύγοντες τόν μέγαν κίνδυνο, εσλθαν στήν πειρωτική καί τήν νησιωτική λλάδα συνεχίζοντας κε τόν μοναχικό τους δίαυλο.
Τετάρτη Περίοδος
(1859-1974)
Τό 1840 ερά Μονή μας μέ γκρισι το Οκουμενικο Πατριαρχείου μετετράπη σέ Κοινόβιο, πως το καί παλαιότερα.
Τό 1859, μετά πό εσήγησι τν Πατέρων τς Μονς μας, νέλαβε τήν διαποίμανσι τς δελφότητος μέχρι τότε Β΄γραμματεύς τς ερς Κοινότητος,  εροδιάκονος Συμεών, προερχόμενος πό τήν ερά Μονή το γίου Παύλου.
γιος Καθηγούμενος Συμεών, πως θ᾿ ναγνώση ναγνώστης στά περί το βίου του, νεδείχθηκε τέταρτος Κτίτωρ τς Μον μας, διότι κτιριακς τήν διπλασίασε. ποίμανε τήν Μονή μας μέχρι τό 1906. Κατόπιν πί τετραετίαν ερομόναχος άκωβος καί ν συνεχεί λλοι ερομόναχοι.
πό τό 1974 ρχίζει νέα πέμπτη περίοδος μέ Καθηγούμενο τόν Παν. ρχιμ. π. Γεώργιο, κατά τήν ποία πετεύχθη στήν Μονή μας πάνδρωσίς της καί πνευματική της νασύστασις καί πρόοδος. Περί ατς θά γράψη προσεχς στορία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου