Γεννήθηκε στο χωριό Ντρασκάνι της Ρουμανίας. Νέος αναχώρησε για τη σκήτη Κοζάντσεα, όπου εκάρη μοναχός και αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Έζησε σε διάφορες μονές ως εφημέριος και Πνευματικός και συνδέθηκε με ενάρετους άνδρες, τον π. Παΐσιο Ολάρου († 1990) και τον π. Κλεόπα Ήλιε († 1998).
Το 1982 ήλθε και κοινοβίασε στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου του Αγίου Όρους. Υπήρξε σε όλη του τη ζωή φίλεργος, φιλόπονος, φιλότιμος, φιλομαθής, φιλακόλουθος και φιλόθεος. Καλλίφωνος και ευκατάνυκτος, ασκητικός και νηστευτής, μελετηρός και αγωνιστής. Γράφουν γι’ αυτόν: «Με
ελεήμονα και καλοσυνάτη καρδιά, εργατικότατος και αδέσμευτος από τα υλικά πράγματα αυτού του κόσμου, έζησε σε όλη του τη ζωή γενόμενος παράδειγμα εναρέτου και αγωνιστού μονάχου. Πολλοί μαθητές και φοιτητές της Θεολογίας εβοηθήθησαν από τον φιλόστοργο και φίλεργο π. Καλλίστρατο».
Στον ιερό Άθωνα, παρά τα γηρατειά του, διατήρησε την άσκηση, τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή. Είχε μεγάλη αγάπη στην Παναγία. Συχνά πήγαινε στο σπήλαιο του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου και διάβαζε με πολλή κατάνυξη τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου.
Μετά από εξομολόγηση και τη μετάληψη των Τιμίων Δώρων το απόγευμα της 4.3.1990 εκοιμήθη εν Κυρίω. Πλάι του ένας ιερομόναχος διάβαζε τον 9ο ψαλμό του Ψαλτηρίου. Η αδελφότητα της σκήτης χάρηκε, γιατί απέκτησε έναν ακόμη μεσίτη στον ουρανό, αλλά και λυπήθηκε, γιατί στερήθηκε ένα πνευματικό πατέρα «με μια καρδιά γεμάτη από αγάπη και θυσίες για τον Θεό και τον άνθρωπο».
Πηγή – Βιβλιογραφία
Πετρωνίου Τανάσε ιερομ., Εικόνες πραότητος, Θεσσαλονίκη δ.χ., σσ. 52-55.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Γ΄ 1984 – 2000, σελ.1269-1270, εκδόσεις «Μυγδονία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου