[...]Τη μονή της μετάνοιάς του αγάπησε ένθερμα και διακόνησε άοκνα, ταπεινά και αθόρυβα. Τον γνωρίσαμε και ωφεληθήκαμε από τη μετριοφροσύνη του και την καταδεκτικότητά του. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1965.
Γράφαμε τότε: «Υπήρξε προϊστάμενος της μονής, τακτικός εφημέριος, αγαπητός αδελφός, κατηρτισμένος ιερομόναχος και πιστός στο ορθόδοξο φρόνημα και το αγιορείτικο ήθος. Η ξαφνική εκδημία του λύπησε τους πολλούς που τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν για την αρετή του».[...] Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου