Νέος, από το νησί του την Κέρκυρα, ήλθε στο
Παντοκρατορινό Κελλί του Αγίου Νικολάου, πλησίον της μονής Κουτλουμουσίου, όπου
κατοικούσαν οι συμπατριώτες του Γέροντες Σάββας, Ανανίας και Ευθύμιος. Στους
Γέροντες αυτούς συνέβη θαυμαστό γεγονός, καθόσον ο άγιος Νικόλαος απέτρεψε
επίδοξους ληστές, το 1911, οι οποίοι δεν είχαν καλό τέλος. «Γι’ αυτή την ώρα,
που σε χρειαζόμαστε, άγιε Νικόλαε, σου ανάβουμε το καντήλι», είπε ο ένας
μοναχός. Οι ληστές έφυγαν, έπεσαν και χτύπησαν. Ο Γέροντας Ανανίας έκειρε
μοναχό τον Σάββα και του έδωσε τ’ όνομα του Γέροντός του.
Περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη του Αγίου Όρους λόγω
της απλότητάς του. Έμεινε στο σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, στο
Κελλί της Αγίας Σκέπης-Βίγλας, σε Καλύβες της Νέας Σκήτης, των Βουλευτηρίων,
στις Καρυές και στη μονή Παντοκράτορος, στην οποία ο Προηγούμενος Ευθύμιος ήταν
συγγενής του. Επρόκειτο πράγματι περί «εκλεκτού Γέροντος, με ευσέβειαν και
ζήλον απαράμιλλον. Έζη με πτωχόν εργόχειρον». Έφτιαχνε κομποσχοίνια.
Το 1978 προσήλθε στο Φιλοθεΐτικο Κελλί του Αγίου
Δημητρίου. Μετά δύο έτη ασθένησε σοβαρά κι έμεινε κατάκοιτος. Έκανε όντως
ιώβεια υπομονή. Έδειξε μεγάλη καρτερικότητα και δεν γόγγυζε. Ευχαριστούσε
συνεχώς τους διακονητές του. Όταν καμιά φορά σηκωνόταν κι έπεφτε, έμενε εκεί.
Μπορεί και για ώρες. Δεν φώναζε για να μην ενοχλήσει. Ήταν βιαστής. Ασκούσε
συνεχή βία στον εαυτό του. Προσευχόταν αδιάλειπτα. Μερικές φορές στον π.
Χρυσόστομο, που τον υπηρετούσε κι είχε πολλές δουλειές στα κτήματα και το
κελλί, του έλεγε: «Ησύχαζε, ξεκουράσου, πήγαινε στο κελλί σου, τον κανόνα σου
τον έκανα εγώ, κοιμήσου». Ένα μήνα πριν κοιμηθεί ήταν σχεδόν άσιτος. Δεν είχε
κανένα παράπονο και καμία απαίτηση. Ευλογημένη ψυχή. Αυτόν που τον έλεγαν
γυρολόγο και σουρτούκη είχε οσιακό τέλος. Εκοιμήθη ήσυχα, ειρηνικά, γαλήνια και
αθόρυβα στις 8.3.1985. Ο θάνατός του έδωσε στη μικρή συνοδεία χαρά. Το σώμα του
έως την ταφή του ήταν τελείως ευλύγιστο και θερμό, λογικά ανεξήγητο.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Γερασίμου Μικραγιαννανίτου μονάχου, Πλήρης Ιερά
Ακολουθία εις μνήμην του Αγίου Πατρός ημών Νικολάου, Άγιον Όρος 1978 (όπου
αναφέρεται στο θαύμα του Αγίου Νικολάου). Ανωνύμου, Εκδημίαι Αγιορειτών, Άγιος
Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης 89/1985, σ. 3.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό
εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Γ΄ 1984 – 2000, σελ.1119-1120,
εκδόσεις «Μυγδονία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου