Ὁ βιογράφος τῶν ἐρημιτῶν π.
Παντελεήμων ἄκουσε κάποτε ὅτι μεταξὺ τῶν Κατουνακίων καὶ τῆς Κερασιᾶς, σὲ βαθειὰ
καὶ ἀπρόσιτη ἔρημο, ζῆ Ἕλληνας ἐρημίτης ὀνομαζόμενος Ζωσιμᾶς, καὶ ἐπεθύμησε νὰ
τὸν ἐπισκεφθῆ.
Ὁ Γέρων Ζωσιμᾶς, ἐρχόμενος στὸ Ἅγιον
Ὄρος ἔμεινε ἀρχικῶς στὴν Μονὴ Ξηροποτάμου. Ἡ μὴ κοινοβιακὴ τάξις ὅμως καὶ ἀπόμη
περισσότερο τὸ διακόνημα, νὰ ταξίδευει δηλαδὴ μὲ πλοῖα σὲ διάφορα μέρη καὶ νὰ ἐκτελῆ
ἐργασίες, κούρασαν πολὺ τὴν ψυχή του, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε ἀπερίσπαστα νὰ δοθῆ
στὸν Θεό.
Ἔτσι, ξεκίνησε γιὰ τὴν κορυφὴ τοῦ Ἄθωνος,
ὅπου προσευχήθηκε στὴν Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ νὰ τοῦ δείξει τὸν δρόμο ποὺ ἔπρεπε
νὰ ἀκολουθήσει.
Ἀποκλείσθηκε ὅμως ἀπὸ τὸ χιόνι καὶ πέρασε δέκα ἡμέρες στὴν
κορυφή, ὥσπου μὲ δυσκολία κατάφερε νὰ κατεβῆ στὴν πλαγιὰ τοῦ Καρμηλίου ὄρους. Ἐκεῖ,
μὴ ἔχοντας Καλύβα, ἐγκαταστάθηκε κάτω ἀπὸ τὸν προεξέρχοντα βράχο, γιὰ νὰ διακονῆ
στὸν ναὸ τοῦ Προφήτου Ἠλιού. Εἶναι ἄξιον ἀπορίας πῶς μποροῦσε νὰ ζῆ σὲ τέτοιο ὕψος
χωρὶς προστασία. Ὅμως αὐτὸν δὲν τὸν ἀνησυχοῦσαν οἱ ἐξωτερικὲς ἐλλείψεις καὶ
δυσκολίες, ἀλλὰ οἱ φοβεροὶ πειρασμοὶ ποὺ ὑπέφερε. Οἱ δαίμονες, μὲ ποικίλες ἐπιθέσεις,
δὲν τὸν ἄφηναν σὲ ἡσυχία οὔτε ἡμέρα οὔτε νύκτα. Ἂν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη δὲν εἶχε ἔμπειρον
καθοδηγητή, θὰ χανόταν.
Ἐπειδὴ στὸ βουνὸ δὲν εἶχε τὰ ἀπαραίτητα
γιὰ νὰ κτίσει Καλύβα, ὁ π. Ζωσιμᾶς ξεκίνησε γιὰ τὴν ἔρημο. Φθάνοντας σὲ ἄβατο
τόπο, ἀνεκάλυψε ἕτοιμη μικρὴ Καλύβα, κτισμένη παλαιότερα ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἐρημίτη.
Τοὺς κόπους του εἶναι φοβερὸ καὶ
μόνο νὰ τοὺς σκεφθῆ κανείς. Ἔφερνε νερὸ ἀπὸ τὴν Κερασιά, δύο ὧρες μακριά, καὶ
μάλιστα ἀπὸ τέτοιον δρόμο, ποὺ καὶ χωρὶς φορτίο δύσκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν
βαδίσει.
***
Ὁ Γέροντας, ἀναφέρει ὁ π.
Παντελεήμων ὁ ὁποῖος τὸ ἔτος 1872 τὸν ἐπισκέφθηκε, ξαφνιασμένος ἀπὸ τὴν ἄφιξή
μας, σηκώθηκε, μᾶς χαιρέτησε καὶ μᾶς ἔδειξε ὅλα ὅσα εἶχε: στενὴ καλύβα καὶ τόσο
ζεστή, ποὺ ἔξω ἦταν δροσερώτερα. Περιφέρω τὸ βλέμμα σ’ αὐτήν. Μπροστὰ στὶς εἰκόνες
καίει τὸ κανδήλι· παράθυρο δὲν ὑπάρχει καὶ τὸ φῶς μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα. Τὸ ψηλὸ
κρεββάτι εἶναι δίπλα στὸν τοῖχο καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὸ εὑρίσκονται ὅλα τὰ ὑπάρχοντά
του: παξιμάδια καὶ ἐργόχειρο.
-Τί σὲ ὡδήγησε ἐδῶ, Γέροντα, σὲ
τέτοιο ἄγριο μέρος; Τί σκοπὸ εἶχες;, τὸν ῥωτήσαμε.
-Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σκοπὸς εἶναι
ἕνας: νὰ πάσχω γιὰ τὸν Χριστὸ ἐδῶ, σ’ αὐτὴν τὴν σύντομη ζωή, καὶ νὰ μετοικήσω
στὴν αἰωνιότητα! ἀπήντησε.
-Τί ἐντύπωση σοῦ προκαλεῖ αὐτὴ ἡ ἔρημος,
τὰ βουνά, οἱ πέτρες καὶ αὐτὴ ἡ φουρτουνιασμένη θάλασσα;
-Σὲ ὅλα βλέπω τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ·
μεγάλα τὰ ἔργα Του. Εἶμαι συγκλονισμένος καὶ δοξάζω τὴν ἀγαθότητά Του!
Τὸν ῥωτήσαμε ἀκόμη πῶς μπορεῖ νὰ
βαδίζει ἀνυπόδητος καὶ γιατί δὲν ἀγοράζει ἐνδύματα.
-Ἂν περπατοῦσα φορῶντας παπούτσια,
τότε τὸ ἐργόχειρό μου δὲν θὰ ἔφθανε οὔτε γιὰ τὰ ἴδια τὰ ῥοῦχά μου, ἀκόμη καὶ ἂν
ἐργαζόμουν διπλάσια. Κατασκευάζω ἁπλὰ ξύλινα κουτάλια. Βαδίζω λοιπὸν ἀνυπόδητος,
ἂν καὶ ὄχι χωρὶς δυσκολία.
-Πῶς μπορεῖς νὰ ζῆς ἔτσι καὶ νὰ ὐποφέρεις
τέτοια στέρηση στὴν ζωή; Ἐμεῖς δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ὑποφέρουμε!
-Ἐσεῖς... αὐτὸ εἶναι κάτι ἄλλο. Ἐγὼ
εἶμαι ἁπλὸς ἄνθρωπος καὶ συνήθισα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπαρνηθῆ καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό
του καὶ ἀκολουθήσει τὸν Κύριο, τότε ἡ χάρις τὸν στηρίζει καὶ τὸν προστατεύει. Μὴν
κοιτᾶτε τὸ μέρος. Δὲν σώζει τὸ μέρος τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὰ καλὰ ἔργα χάριν τοῦ
Χριστοῦ. Ἐπειδὴ ἤμουν ἄνθρωπος χωρὶς στέγη, ἦλθα καὶ ἐγκαταστάθηκα ἐδῶ, γιὰ τὸν
ἁπλὸ λόγο ὅτι γιὰ μένα σὲ ἄλλο μέρος δὲν ὑπῆρχε λιμάνι.
-Ἡ ἀγρυπνία φέρνει στὸν ἄνθρωπο ἄλλη
ἀγρυπνία, πρόσθεσε. Ὅταν κάποιος ἀγρυπνῆ, ἡ καρδιά του φλέγεται· καὶ ῥιζώνει
μέσα του τέτοια ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ὥστε ἡ προσευχὴ ἐνεργεῖ στὴν καρδιὰ καὶ δὲν
φέρνει ὕπνο, ἀκόμη καὶ ἂν θὰ ἀνάγκαζε τὸν ἑαυτό του νὰ κοιμηθῆ. Ὁ διάβολος
τίποτε δὲν φοβᾶται τόσο, ὅσο τὴν νηπτικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς ποὺ ἀγρυπνεῖ καὶ
προσεύχεται. Τότε φεύγει μακριά, σὰν νὰ ἅρπαξε φωτιά, καὶ δὲν μπορεῖ καθόλου νὰ
πλησιάσει!
***
Αὐτὰ εἶναι ὅσα γνωρίζουμε γιὰ τὸν ἐρημίτη
π. Ζωσιμᾶ.
Φωτογραφία: http://hikingexperience.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου