Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019

12461 - Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα επί τη ημέρᾳ προσευχής υπέρ της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος (01/09/2019)

ριθμ. Πρωτ. 582
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τ
ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Προσφιλες δελφοί εράρχαι καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,
Εδοκί καί χάριτι το πανδώρου Θεο συμπληρονται σήμερον 30 τη πό τς καθιερώσεως πό τς γίας το Χριστο Μεγάλης κκλησίας τς ορτς τς νδίκτου καί πρώτης μέρας το κκλησιαστικο τους ς «μέρας προστασίας το περιβάλλοντος». ελογημένη ατη πρωτοβουλία σχε δαψιλ καρποφορίαν. Δέν πηυθύνθημεν μόνον πρός τούς ρθοδόξους πιστούς, οτε μόνον πρός τούς χριστιανούς τούς κπροσώπους λλων θρησκειν, λλά καί πρός πολιτικάς προσωπικότητας, πρός περιβαλλοντολόγους καί λλους πιστήμονας, πρός τούς διανοουμένους καί κάθε νθρωπον καλς θελήσεως, πιζητοντες τήν συμβολήν των.
Α περιβαλλοντικαί δράσεις το Οκουμενικο Πατριαρχείου λειτούργησαν ς ναυσμα διά τήν θεολογίαν, νά προβάλ μέ μφασιν τήν λήθειαν τς χριστιανικς νθρωπολογίας καί κοσμολογίας, τήν εχαριστιακήν θεώρησιν καί χρσιν τς δημιουργίας καί τό πνεμα το ρθοδόξου σκητισμο ς βάσιν διά τήν κατανόησιν τν ατίων καί ντιμετώπισιν το οκολογικο προβλήματος. σχετική μέ τήν θεολογικήν οκολογίαν οκολογικήν θεολογίαν βιβλιογραφία εναι κτενεστάτη καί συγκροτε ν τ συνόλ της ξιόλογον ρθόδοξον μαρτυρίαν ναντι μις κ τν μεγαλυτέρων προκλήσεων διά τήν σύγχρονον νθρωπότητα καί τήν ζωήν πί τς γς. νασχόλησις μέ τό οκολογικόν πρόβλημα καί τάς κοσμολογικάς διαστάσεις καί πιπτώσεις τς μαρτίας, ατς τς λλοτριωτικς σωτερικς «νατροπς ξιν» ες τόν νθρωπον, φερεν ες τό προσκήνιον τήν συνάφειαν περιβαλλοντικν καί κοινωνικν προβλημάτων καί τήν νάγκην κοινς προσεγγίσεώς των. Στράτευσις διά τήν προστασίαν τς κεραιότητος τς δημιουργίας καί διά τήν κοινωνικήν δικαιοσύνην εναι δράσεις λληλένδετοι καί διαίρετοι.
Τό νδιαφέρον το Οκουμενικο Πατριαρχείου διά τήν προστασίαν τς κτίσεως δέν γεννήθη ς ντίδρασις ες τήν σύγχρονον οκολογικήν κρίσιν, δέν εναι δημιούργημά της. Ατή το πλς φορμή καί εκαιρία διά νά κφράσ, νά ναπτύξ, νά διακηρύξ καί νά προβάλ κκλησία τάς οκοφιλικάς ρχάς της. Θεμέλιον τς διαπτώτου μερίμνης τς κκλησίας διά τό φυσικόν περιβάλλον εναι ατή ατη κκλησιολογική ταυτότης καί θεολογία της. σεβασμός καί προστασία τς κτίσεως εναι διάστασις τς πίστεώς μας, περιεχόμενον τς ζως μας ν κκλησί καί ς κκλησίας. δία ζωή τς κκλησίας εναι «βιωμένη οκολογία», μπρακτος σεβασμός καί μέριμνα διά τήν δημιουργίαν καί πηγή τν οκολογικν δραστηριοτήτων της. Κατ᾿ οσίαν, τό νδιαφέρον τς κκλησίας διά τήν προστασίαν τς κτίσεως εναι προέκτασις τς Θείας Εχαριστίας ες λας τάς διαστάσεις τς σχέσεώς της μέ τόν κόσμον. λειτουργική ζωή τς κκλησίας, τό σκητικόν θος, ποιμαντική διακονία, σταυροαναστάσιμος βιοτή τν πιστν, σβεστος πόθος τς αωνιότητος, συγκροτον μίαν κοινωνίαν προσώπων διά τήν ποίαν φυσική πραγματικότης δέν εναι ντικείμενον, χρηστικόν λικόν διά τήν κάλυψιν τν ναγκν το τόμου καί τς νθρωπότητος, λλά νέργημα, πεπραγμένον, δημιούργημα το προσωπικο Θεο, ποος μς καλε νά τό σεβασθμεν καί νά τό προστατεύσωμεν, καθιστάμενοι «συνεργοί» ατο, «οκονόμοι», «φύλακες», καί «ερες» τς δημιουργίας, νά καλλιεργήσωμεν εχαριστιακήν σχέσιν μέ τήν κτίσιν.
μέριμνα διά τό φυσικόν περιβάλλον δέν εναι μία πρόσθετος δραστηριότης ες τήν κκλησιαστικήν ζωήν, λλά οσιαστική κφρασις ατς. Δέν χει κοσμικόν, λλά μιγ κκλησιαστικόν χαρακτρα, εναι «λειτουργική διακονία». λαι α πρωτοβουλίαι καί α δράσεις τς κκλησίας εναι «φηρμοσμένη κκλησιολογία». ν τ πνεύματι τούτ, θεολογική οκολογία δέν ναφέρεται μόνον ες τήν νάπτυξιν οκολογικς εαισθησίας καί ες τήν ντιμετώπισιν τν περιβαλλοντικν προβλημάτων πί τ βάσει τν ρχν τς χριστιανικς νθρωπολογίας καί κοσμολογίας, λλά πεκτείνεται ες τήν ν Χριστ νακαίνισιν συμπάσης τς κτίσεως, πως ατή πραγματώνεται καί βιοται ν τ Θεί Εχαριστί, ς εκόνι καί προγεύσει τς σχατολογικς πληρώσεως τς Θείας Οκονομίας ν τ δοξολογικ πληρότητι καί φωτοχυσί τς Βασιλείας το Θεο.
Τιμιώτατοι δελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα ν Κυρί,
Τό οκολογικόν πρόβλημα ποκαλύπτει τι κόσμος μας ποτελε νότητα, τι τά προβλήματά μας εναι παγκόσμια καί κοινά. Διά τήν ντιμετώπισιν τν κινδύνων παιτεται πολύπλευρος κινητοποίησις, σύγκλισις, συμπόρευσις, σύμπραξις. Εναι διανόητον, νθρωπότης νά γνωρίζ τήν σοβαρότητα το προβλήματος καί νά συνεχίζ νά συμπεριφέρεται ς νά μή γνώριζεν. ν κατά τάς τελευταίας δεκαετίας, τό κυρίαρχον πρότυπον οκονομικς ναπτύξεως ν τ πλαισί τς παγκοσμιοποιήσεως, μέ πρόσημον τόν φετιχισμόν τν οκονομικν δεικτν καί τήν μεγιστοποίησιν το κέρδους, ξυνε τά οκολογικά καί κοινωνικά προβλήματα, ξακολουθε νά κυριαρχ ερέως ποψις τι «δέν πάρχει λλη ναλλακτική πιλογή» καί τι μή συμμόρφωσις πρός τήν τεγκτον νομοτέλειαν τς οκονομίας θά δηγήσ ες νεξελέγκτους κοινωνικάς καί οκονομικάς καταστάσεις. Τοιουτοτρόπως, γνοονται καί δυσφημίζονται α ναλλακτικαί μορφαί ναπτύξεως καί σχύς τς κοινωνικς λληλεγγύης καί τς δικαιοσύνης.
μες φείλομεν νά δραστηριοποιηθμεν τι περαιτέρω διά τήν φαρμογήν ν τ πράξει τν οκολογικν καί κοινωνικν συνεπειν τς πίστεώς μας. Εναι ξόχως σημαντικόν τι α καθ᾿ μς ρχιεπισκοπαί καί μητροπόλεις, πολλαί νορίαι καί εραί Μοναί, χουν ναπτύξει οκολογικάς πρωτοβουλίας καί πρακτικάς διά τήν προστασίαν το περιβάλλοντος, καί ποικίλα προγράμματα περιβαλλοντικς γωγς. Πρέπει νά δοθ διαιτέρα μφασις ες τήν ν Χριστ διαπαιδαγώγησιν τν νέων, στε ατη νά λειτουργ ς χρος καλλιεργείας καί ναπτύξεως οκολογικο θους καί λληλεγγύης. παιδική καί φηβική λικία ποτελον διαιτέρως ενοϊκάς περιόδους τς ζως το νθρώπου δι᾿ οκολογικήν καί κοινωνικήν εαισθητοποίησιν. Τό Οκουμενικόν Πατριαρχεον, ν πιγνώσει τς σπουδαιότητος τς περιβαλλοντικς κπαιδεύσεως, συνεχίζον τήν σειράν τν σχετικν σεμιναρίων, φιέρωσε τήν ν τ δρ ατο ργανωθεσαν Γ’ διεθν «Διάσκεψιν τς Χάλκης διά τήν Θεολογίαν καί τήν Οκολογίαν» (31 Μαΐου – 4 ουνίου 2019), ες τό θέμα τς ντάξεως ες τά προγράμματα τν Θεολογικν Σχολν μαθημάτων καί προγραμμάτων σχετικν μέ τήν οκολογίαν καί τήν οκολογικήν παιδείαν. λύσις τν μεγάλων προβλημάτων τς νθρωπότητος εναι νέφικτος χωρίς πνευματικόν προσανατολισμόν.
Περαίνοντες τόν λόγον, εχόμεθα πσιν μν ασιον καί ελογημένον κκλησιαστικόν τος, πλούσιον ν ργοις θεαρέστοις, καλοντες δέ τά νά τήν οκουμένην φωτόμορφα τέκνα τς Μητρός κκλησίας νά προσεύχωνται διά τήν κεραιότητα τς δημιουργίας, νά ζον οκοφιλικς καί φιλαδέλφως ες λας τάς διαστάσεις τς ζως των, νά γωνίζωνται διά τήν προστασίαν το φυσικο περιβάλλοντος καί διά τήν προαγωγήν τς ερήνης καί τς δικαιοσύνης, καί διατρανοντες παξ τι τήν λήθειαν τι δέν πάρχει ληθής πρόοδος, ταν θίγεται «καλή λίαν» δημιουργία καί κατ᾿ εκόνα καί καθ᾿ μοίωσιν Θεο πλασθείς νθρωπος, πικαλούμεθα φ᾿ μς, μεσιτεί τς γιοπρώτου Παναγίας τς Παμμακαρίστου, τήν ζωοπάροχον χάριν καί τό πειρον λεος το Δημιουργο καί Προνοητο πάσης τς κτίσεως.
,βιθ’ Σεπτεμβρίου α’
Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν ε
χέτης πάντων μ
ν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου