Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

7964 - Ο Μοναχός Γεώργιος ο Βατοπαιδινός ο μονοχίτων

κελλιώτης Βατοπαιδινός (γεν. 1921)
(Σχέδιο: Ράλλης Κοψίδης, 1957)
Εἰς τὸ ὑπαίθριον ὑπόστεγον τῆς Μονῆς, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ἐμφανίζεται ὁ πλέον εὐσυμπάθητος Βατοπεδινὸς μοναχός, ὁ ὀνομαστὸς Γεώργιος, ὅστις φορεῖ σκοῦφον μάλλινον, ἐπιχρισμένον ἐκ τοῦ πολυχρονίου ἱδρῶτος. Εἶναι δὲ ἐπίσης ὁ μοναχὸς Γεώργιος μονοχίτων καί, κατὰ τὰς κνήμας τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ἔχει περισφίξει ὀγκώδη περιτυλίγματα, τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ ἔχει κεκαλυμμένον μὲ πτερωτόν τινα ἐπενδυτήν. Ὁ ἀδελφὸς Γεώργιος εἶναι μόλις 35 ἐτῶν, κατάγεται ἀπὸ τὴν Συκιᾶν τῆς δευτέρας χερσονήσου τῆς Χαλκιδικῆς. Ὁ αὐτὸς σιτίζεται, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, τὸ μὲν θέρος διὰ σύκων καὶ ἄλλων νωπῶν καρπῶν, τὸν δὲ χειμῶνα διὰ καστάνων. Οἱ ὄνυχες τῶν χειρῶν αὐτοῦ εἶναι ἀρκετοῦ μήκους, εὐκόλως δὲ οὗτος τρώει τὰ πρώϊμα κάρυα, δι’ ὧν αἱ χεῖρες αὐτοῦ γίνονται ὁλομέλαναι. Ὁσάκις πάλιν τρώει τὰ σῦκα, καταῤῥέει ἡ γλυκάζουσα οὐσία τῶν σύκων ἐπὶ τῆς σιαγόνος αὐτοῦ· ὅθεν αἱ τρίχες τῆς γενειάδος αὐτοῦ συγκολλῶνται πρὸς ἀλλήλας, οὕτως ὥστε ἡ γενειὰς αὐτοῦ καθίσταται ἐπὶ μᾶλλον καὶ μᾶλλον σγουρὰ καὶ περιπεπλεγμένη, δεδομένου ἄλλωστε ὅτι οὗτος, ὁ Ἀββᾶς Γεώργιος, οὐδέποτε λούεται. Λαμβάνει δὲ καὶ ἐκ τοῦ μοναστηριακοῦ ταμείου κατ’ ἔτος δραχμὰς 200, ἅτινας οὐκ ἔχει ποῦ καὶ πῶς νὰ μεταχειρισθῆ.
Παρὰ ταῦτα ὁ ἀδελφὸς Γεώργιος τυγχάνει γνώστης βαθὺς τῶν κανόνων τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί, ὅταν ἐρωτήσεις αὐτὸν τίνα θεμέλια ὀφείλει νὰ ἔχει ὁ καλὸς μοναχός, εὐθέως σοὶ ἀπαντᾶ:
-Δύο τινά, πρῶτον ὑποταγὴν καὶ συνάμα ταπείνωσιν.
Ὁσάκις δὲ πάλιν ἐρωτῶσιν αὐτὸν διατί ἐνδύεται μὲ τὰ ῥάκη αὐτά, οὗτος ἀπαντᾶ καὶ λέει:

-Ὅταν σὲ σκεπάσει τὸ χῶμα, τὰ πολυτελῆ ἐνδύματα δὲν ἔχουν νὰ σὲ βοηθήσουν εἰς τίποτε.
Ὡσαύτως, ὁ ἀναχωρητὴς οὗτος Γεώργιος κάθε τόσον ἐπαναλαμβάνει ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ λέει:
-Κάποιος μὲ ἀεροπλάνον, κάποιος μὲ ἀεροπλάνον!
Ἕνεκα τούτου πλεῖστοι ὅσοι περιστοιχίζουν τὸν Γεώργιον, ἀκούοντες καὶ ἐξιστάμενοι, ἀλλ’ οὗτος δὲν παραμένει ἐπὶ πολύ, πλὴν φεύγει καὶ μετακινεῖται ἀπὸ ταῖς ῥεματιαῖς εἰς τὰ δάση καὶ ἀπὸ τὰς κοιλάδας εἰς τὰ ὑψώματα.
(διήγησις ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Μουστάκα, 1957)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου