Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

11177 - Μοναχός Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτης (1872 - 18 Οκτωβρίου 1965)

Αβιμέλεχ μοναχός 
Μικραγιαννανίτης (1872-1965)
Μπονάκης Γεράσιμος του Ιωάννου, 
εκ Χανίων, γεν. 1872, 
προσέλευση 1890, κουρά 1891, κοίμηση 1965
Περισσότερες φωτογραφίες:
[…] Η αγιότητα τού βίου του τον κατέστησε ευρύτατα γνωστό και έξω από το Άγιον Όρος και πλήθη προσκυνητών συνέρρεαν καθημερινά στο κελλάκι του, για να ακούσουν από το στόμα του λόγο θείας σοφίας και παρηγορίας. Ταυτόχρονα, αξιώθηκε τής φιλίας εκλεκτών ανδρών τής εποχής του, που η πνευματικότητα και αγιότητα τής ζωής τους είχε ανέλθει σε δυσανάβατα ύψη, όπως του αγίου Νεκταρίου Αιγίνης, των δύο Αλεξάνδρων- Παπαδιαμάντη και Μωραϊτίδη- του Φιλόθεου Ζερβάκου, καθηγουμένου τής Ι. Μονής Λογγοβάρδας, Πάρου και του αγαθότατου και ανεξίκακου εκείνου Γέροντα Λευίτη, του παπά- Νικόλα Πλανά, που και αυτός πρόσφατα ανακηρύχθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε άγιο τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όλοι οι παραπάνω στην αλληλογραφία ή στον λόγο τους με άλλους μιλούσαν, πάντοτε, ευφήμως και με ιδιαίτερο θαυμασμό για τη θεία σοφία και την πνευματικότητα τού μεγάλου ασκητή τής αθωνικής ερήμου, Αβιμέλεχ. Ο άγιος Νεκτάριος, μάλιστα, τον καλούσε τακτικά στην Αίγινα, στο μοναστήρι τής Αγίας Τριάδος, για ν’ απευθύνει λόγο στις υπ’ αυτόν μοναχές και ο Γέροντας τού έλεγε χαριέντως: «Μα πώς είναι δυνατόν Άγιε Δέσποτα να καλείτε έναν απλό και αγράμματο μοναχό να κάνει τον δάσκαλο στις μοναχές;». Και ο άγιος Νεκτάριος, τότε, συγκαταβατικά τού ανταπαντούσε: «Ναι! εμείς, γέροντα Αβιμέλεχ, έχουμε τη θεωρία, ενώ εσείς έχετε την πράξη και αυτό είναι που αξίζει περισσότερο!». […]

Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου