7406 - Ψυχή Ορθρία (Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 3ο

Εξώστης  λιόφωτος ζεστός, μιλά ο Παπά Μύρων!

Για ταπεινούς φιλότιμους, με φρόνημα μαρτύρων…

Της Αναλήψεως φρουρός,  με ευχή του Ιερωνύμου,

Ποτίζει στο πολύβουο λουλούδι της ερήμου…

Πατέρες Γαλακτίωνα και Γερμανέ ευλογείτε!

Πλέον στον κήπο του Θεού απαύστως θα αινείτε…

Το κοιμητήρι ευωδιαστό, τα  μνήματα ανθισμένα

για μίσχους έχουν σώματα κάποτε αναστημένα!

Δεν είχαμε ξανανιώσει τον ήλιο τόσο φίλο μας! Εκείνο το μεσημέρι του Οκτώβρη, στο διάσημο στα πέρατα της γης μπαλκόνι της Σιμωνόπετρας, δεν σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή να του κρυφτούμε! Δεν θελήσαμε να αποφύγουμε τις ακτίνες του ηλιάτορα, που πέφταν πάνω μας σαν ευλογίες του Παντουργού! Ναι, εδώ ο ήλιος δεν τυφλώνει,  μόνο φωτίζει! Εδώ ο ήλιος  μόνο θερμαίνει,  δεν βασανίζει της απεραντοσύνης  τους βιγλάτορες, τα αγιασμένα παιδιά του Αγίου Σίμωνος και της Αγιά- Μαγδαληνής,  όποτε στέκονται αντίκρυ του! Έτσι ήρθε και κάθισε απέναντί μας ο Παπά Μύρων, ο σύγχρονος Γέρων της Αναλήψεως! Μέσα σε ένα υπέροχο φως ζεστό,  στον εξώστη  που με τα  σήμαντρα - ακροδάκτυλά του, αγγίζει όλο του Θεού το γαλάζιο! Την τελευταία φορά που τον συναντήσαμε ήταν πάλι σε αυτό το… ψηλό κατάρτι, να μας θέτει νου και να μας γαληνεύει, με αυτήν την τόσο δυσεύρετη στον έξω κόσμο  πνευματική του απαλοσύνη… Και τον  πάντα χαμογελαστό του τρόπο, τον διακριτικό και αταλάντευτο ταυτόχρονα! 

Εδώ και πολύ  καιρό  ο Γέροντας αποχωρίστηκε την μετάνοιά του έπειτα από σαράντα περίπου έτη, και κατέβηκε να διακονήσει στο πολύβουο της Αθήνας,  σε έναν τόπο όμως που κουβαλά απερίγραπτη αγιοσύνη και πνεύμα ασκητικό! Στην Ανάληψη, στο μοναδικό Αγιορείτικο Μετόχι στην άχαρη τσιμεντούπολη, εκεί που πλέον ελάχιστοι μένουν επειδή συνειδητά το επιλέγουν, υπάρχει μια δροσερή και ιαματική πηγή σχεδόν έναν αιώνα! Ένα ευσκιόφυλλο και αγλαόκαρπο δέντρο, που χαρίζει το ξαπόσταμα και τον αναπαμό, σε αμέτρητες ταλαίπωρες ψυχές που καταφεύγουν στον απόσκιο του… Και με έναν μυστικό τρόπο όλες μεταφέρονται στο Άγιο Όρος! Κυρίως οι γυναίκες που κατά Θεία οικονομία αξιώνονται να πατήσουν στο Περιβόλι της Ενδοξότερής τους.

Γέρ. Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης

Αγιορείτικο το τυπικό και οι αγρυπνίες… Ευωδία  και κερόφως, όλα σε μια καταπληκτική  μεταβολή και αλλοίωση! Το Άγιο Όρος και η σοφία του, το πνεύμα του και η παντοτινή του μνήμη, γίνονται κτήμα ακόμα και όσων δεν ταξίδεψαν ποτέ στη σκιά του Άθωνα! Και ο Παπά Μύρων,  συνεχίζει τον δρόμο που χάραξαν οι Άγιοι προκάτοχοί του! Κυρίως ενός  όμως, που συνέδεσε τόσο αρμονικά και ανεξίτηλα για την Πατερική μνήμη τον βράχο του Αγιορείτικου θαύματος με το Θαβώρ των Αθηνών… Ο Γέροντας της Αναλήψεως, ο πατήρ Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης, εν σώματι άγγελος  θα βρίσκεται όσο χτυπά η καρδιά αυτού του κόσμου, στον ουρανό των δυο καθολικών, απεσταλμένος της θριαμβεύουσας Εκκλησίας, άγρυπνος φρουρός και προστάτης.

Σαράντα χρόνια και εκείνος στην Σιμωνόπετρα, ηγούμενός της άριστος, αγιόφιλος και προσευχόμενος αδιαλείπτως, καλλικέλαδος και ποιητής - υμνογράφος μέγας, απειρόκακος και συγχωρών, συκοφαντηθείς και σιωπών ως αμνός άμωμος, κατέβηκε το 1930 στο κλινόν άστυ για να μεταφέρει την υπερχιλιόχρονη παράδοση, να  παρηγορήσει αναρίθμητες ψυχές που κατέφυγαν στην Θεόσταλτη παρρησία του, στον μειλίχιο τρόπο του, στην πάντα ανοιχτή  αγκαλιά του Πατρός και Ποιμένος. 

Εξήντα χρόνια μετά την τελευτή του το 1957,  η παρουσία του είναι κάτι παραπάνω από αισθητή και στις δυο επίγειες εστίες του! Καθημερινά  όταν στις παρακλήσεις προς τους προστάτες Αγίους,  ακούγονται οι ποιητικοί του λόγοι, ντυμένοι με το Σιμωνοπετρίτικο όλως ιδιαίτερο χρώμα του βυζαντινού μέλους, όλοι οι Μοναχοί και οι ευλαβείς γνωρίζοντες Λαϊκοί, βάζουν μετάνοια νοερώς κάτω από την Αγία Τράπεζα στον ναΐσκο  της Αγίας Μαγδαληνής, όπου θησαυρίζονται  τα λείψανά του!

Εκεί στο εκκλησάκι του ηγουμενείου τα τοποθέτησε μόλις πρωτόρθε απ τα Μετέωρα ο νηπτικός Πατήρ των ημερών μας ο προηγούμενος της Μονής  Γέρων Αιμιλιανός…  Την ίδια ώρα στον Βύρωνα κάποιος μετανίζει και βρίσκει ίαση ψυχής τε και σώματος, στο άδειο μνήμα του  με το αγιασμένο χώμα, πίσω απ το θόλο του ιερού βήματος…

Γέρ. Μύρων

Ο τωρινός Πνευματικός και Οικονόμος του Μετοχιού… εξωνάρθηκα του Παραδείσου, βρίσκεται εδώ απέναντί μας και μας μιλά: -Παιδιά μου, μην ασχολείστε με το μέλλον! Έλεγε σοφά ένας: μην δανείζεστε στενοχώρια!  Πόσο δίκιο είχε!  Μην σας απασχολεί το τι θα έρθει και κυρίως το πότε! Να σας ενδιαφέρει μόνο το παρελθόν σας και το παρόν! Το παρελθόν που βαραίνει τις ψυχές σας, να το σβήνετε και  να το τακτοποιείτε μέσα από την Ιερά εξομολόγηση! Το παρόν να το γεμίζετε με αγώνα, με φιλότιμο και συνέπεια! Το φιλότιμο και η συνέπεια είναι που γεννούν την Αγιότητα! Υπάρχουν Άγιοι και σήμερα , παντού σε κάθε χώρα, στο τελευταίο κομμάτι γης! Σε κάθε εποχή υπήρξαν και ουδέποτε θα εκλείψουν! Ξέρετε γιατί; Γιατί ο Χριστός μας ουδέποτε,  από καταβολής τούτου του κόσμου,  δεν υπήρξε αμάρτυρος! 

Δεν άφησε ποτέ τον άνθρωπο χωρίς μαρτυρίες, σημάδια και απτές αποδείξεις ύπαρξής Του! Πόσο δίκιο έχει ο Γέροντας… Από τον σπερματικό λόγο ως το σήμερα,  πλήθος αχώρετο  της Μαρτυρίας του Κυρίου μας! Και εμείς αναζητούμε συνεχώς ένα θαύμα προσωπικό, αυστηρά ατομικό για να πειστούμε… Φτάνει μια ματιά από εδώ που βρισκόμαστε στο ένωμα του κρημνού με την θάλασσα για να το  κατανοήσουμε…

Ύστερα μας μίλησε για την τόσο σπουδαία αρετή της  ταπείνωσης. – Ο αληθινά ταπεινός είναι εκείνος που δέχεται όλους τους υπόλοιπους όπως κι αν είναι και όποιοι κι αν είναι! Δεν λογαριάζει τίποτα, δεν μετράει, δεν υπολογίζει… Όλοι είναι αγαπημένοι του! Ο κάθε διπλανός του! Να ξέρετε ότι ο ταπεινός είναι αυτός που περνά πάντα απαρατήρητος! Κάνουμε πολλά πράγματα σε αυτήν τη ζωή ακόμα και έργα αγαθά, λέμε και όμορφα λόγια, μιλάμε ακόμα και για την αξία της ταπεινώσεως, μόνο και μόνο για να φανούμε! Ενώ ο ταπεινός μιλά και πράττει μόνο για την Δόξα του Κυρίου και το θέλημά του  και αυτός κρύβεται μακριά από τον κόσμο και την ανθρωπαρέσκεια! 

Θυμηθείτε τον Άγιο μας τον  Γέροντα Ιερώνυμο που τόσο υπέφερε και πόσα δέχτηκε αδιαμαρτύρητα! Από  ηγούμενος εξορίστηκε και έκανε υπακοή και πήγε στην Ανάληψη! Αληθινά Ταπεινός άνθρωπος! Γι αυτό και αγίασε!

-Γέροντα εσάς δεν σας λείπει τώρα το Μοναστήρι; -Να σας πω.. Ανθρωπίνως νοσταλγώ την αδελφότητα εδώ! Μα όλα τα κουβαλάμε μέσα μας! Έτσι και εγώ το έχω μαζί μου το Όρος και την Σιμωνόπετρα! Δόξα τω Θεώ! Για θυμίστε μου τώρα στα πόσα παιδιά έχετε φτάσει ο καθένας… Γιατί ξέρετε τι συνηθίζω να λέω στα νιόπαντρα ζευγάρια που έρχονται για να εξομολογηθούν; 

Το πρώτο παιδί είναι λίγο βάσανο, το δεύτερο αντίπαλος, το τρίτο ομάδα, το τέταρτο ευτυχία! - Ακριβώς όπως τα λέτε είναι Γέροντα! είπε με ενθουσιασμό ο Παναγιώτης… Εγώ στο τέταρτο το ένιωσα αυτό! Γέλασε απ την καρδιά του ο παππούλης και συνέχισε:  Να μην είστε αυστηροί ιδίως με τους εφήβους σας! Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι… Κατεβαίνουν λοιπόν όσο ο καιρός περνά,  4 ποτάμια ορμητικά σαν χείμαρροι πάνω της! Το βιολογικό ποτάμι, το γνωστικό, το συναισθηματικό και το κοινωνικό. Το τι κατεβάζουν αυτά τα ποτάμια στο χωράφι της ψυχής! Πόσα μπάζα , πόσα άχρηστα αντικείμενα! Και ο γονιός τι πρέπει να κάνει;  Να κάνει τα αποστραγγιστικό έργο! Με καρτερία και υπομονή το οργώνει όπως είναι! Και να είστε σίγουροι πως αν έχει σπείρει κάποτε, το χωράφι θα γίνει καρπερό και γόνιμο!   Στα νέα τα παιδιά που έρχονται να εξομολογηθούν τους λέω να κάνουν σωστή, όσο μπορούν, διαχείριση σε τρία πράγματα: Στο χρήμα, στο χρόνο και στο συναίσθημά τους! Αν μπορέσουν να διαχειριστούν αυτά τα τρία  κατά Θεόν, τότε θα πορευτούν καλά και Θεαρέστως ! Αν όχι…

Άντε να πάτε τώρα  στην ευχή του Χριστού μας και της Παναγίας μας, να προλάβετε και τον Εσπερινό της Γρηγορίου! –Γέροντα έχει ευλογία  να βγάλουμε μια φωτογραφία; - Ευλογημένο να ναι! Καταδεκτικοί και πράοι, Θεάρεστοι Σιμωνοπετρίτες, τεκνία της Παναγίας ευγενικά, αρχοντικά, φιλέρημα! Ποτέ δεν θα σου αρνηθούν κάτι  πληγώνοντάς σε. Και συ θα νιώθεις πάντα αληθινά ξεχωριστός, που έστω και για ελάχιστα στάθηκες στο πλάι τους! 

Κύλησαν με ωφέλεια ανεκτίμητη σχεδόν δυο ώρες στο ξακουστό Μοναστήρι. Η εικόνα του Παπά Μύρωνα να μας μιλά πατρικά, χαράκτηκε για πάντα μέσα μας. Η φωνή του ψυχο…γραφήθηκε! Χρέος μας αληθινό η έμπρακτη κυρίως αναπαραγωγή της, σε πολυάριθμες κόπιες…. Μας ξεπροβόδισε ως τη σκάλα και έδωσε τις τελευταίες συμβουλές: -Στον γάμο πάντα το κοινό θέλημα είναι αυτό που αναπαύει τον Θεό! Αγάπη υπομονή και θυσία!  Την ευχή σου Γέροντα! Θα ρθούμε να σε δούμε στην νέα καταφυγή σου  στων αναζητητών της αλήθειας και της ζωής τη φωλιά, εκεί στην πολύβουη έρημό σου !

Πήραμε το κατηφορικό λιθόστρωτο,  συντροφιά με τον Μοναχό Α. που τόση ώρα με θαυμαστή διάκριση και υπομονή περίμενε να τελειώσει η  συνομιλία μας με τον Παπά. Εκείνος κατέβαινε στον αρσανά, αέρινος και ολόχαρος για κάποιες εργασίες που ήδη γίνονταν εκεί…

-Πάω να τους βοηθήσω καμιά ωρίτσα ως τον εσπερινό και θα γυρίσω!  μας είπε και εμείς σαστίσαμε! Για εμάς ήταν πραγματικός άθλος το να ανεβοακατέβουμε στην Σιμωνόπετρα και αυτός ο ευλογημένος το παρουσίαζε τόσο εύκολο και φυσιολογικό! Να ναι η δύναμη της ευχής τέτοια, να ναι η πίστη με την οποία  ο Άγιος Σίμων μπολιάζει όλους τους αφιερωμένους του ιερού του βράχου, να ναι όλα τα περιττά που δεν έχουν θέση στη ζωή τους… Με αυτές τις σκέψεις ήδη διαβαίναμε την πόρτα του πιο ολάνθιστου και χρωματιστού  κήπου της Σίμωνος. Την πόρτα του κοιμητηρίου των Πατέρων της …

Πριν από σαράντα χρόνια,  μόλις ο Γέροντας Αιμιλιανός,  αυτός ο σύγχρονος αξιάγαστος μάρτυρας, της σιωπής πλέον εκκωφαντικός κήρυκας στης Ορμύλιας τα μέρη, ήρθε με την συνοδεία του από το δάσος των βράχων των Μετεώρων, για να δώσει πνοή και νέα ζωή στον ηγιασμένο τούτο τόπο,  πρώτα μερίμνησε να επισκεφτούν  το κοιμητήρι και   να πάρουν την ευχή  απ τους Γεροντάδες, που για εφτακόσια χρόνια κράτησαν την πίστη στερρή, το ασκητικό φρόνημα γενναίο και το όνομα Κυρίου ευλογημένο εις τους αιώνες. Τα λαμπερά απομεινάρια της αρετής τόσων αιώνων, ήταν μαζεμένα σε χαριτόβρυτο σωρό στο οστεοφυλάκιο, στο παρεκκλήσιο της  Κοιμήσεως της Θεοτόκου,  που βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου.  Ξεχώριζαν μόνο ένα πανέρι και ένα κιβώτιο. Στο πανέρι τα σεπτά λείψανα και η τίμια κάρα ενός δεσπότη,  του Παντελεήμονος Ανδριανουπόλεως, ο οποίος κάποτε άφησε τα επίγεια μάταια  και το υψηλό του αξίωμα, για να γίνει ταπεινός Σιμωνοπετρίτης μοναχός και αφανής προσευχόμενος υπέρ του σύμπαντος κόσμου. Στο κιβώτιο το ιερό λείψανο του Γέροντος Ιερωνύμου που είχε κοιμηθεί σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. Μέτρησαν οι πατέρες τις κάρες των ασκητών προγόνων τους και τις αρίθμησαν στις 700 ! 

Γέρων Ιλαρίων

Μια για κάθε έτος αυτής της άληστης διαδρομής στην οδό την μακαρία! Από τότε έχουν προστεθεί και άλλες στην χορεία των Σιμωνοπετριτών αναπαυθέντων αδελφών. Γύρω στις 50… Παρατηρώ τους σταυρούς στο προσκεφάλι των πατέρων: Ιλαρίων Μοναχός… Ανήμερα του Σωτήρος πέρασε στο Φως της Μεταμορφώσεως ο γνωστός… οδηγός της Σιμωνόπετρας με θάνατο μαρτυρικό αφού πνίγηκε στην Αγιορείτικη θάλασσα μετά από ατύχημα. Τα μοναχικά ονόματα των ισαγγέλων σχηματίζουν νέο σταυρό με την λέξη μοναχός ή ιερομόναχος! Άρρηκτα δεμένα με το όπλο κατά του διαβόλου, σε μια ακροστιχίδα αιωνιότητας!

Στην κορυφή των μνημάτων οι πιο πρόσφατα κοιμηθέντες Πατέρες. Βάζουμε μετάνοια στον Γέροντα Γαλακτίωνα και τον Πατέρα Γερμανό. Μετά των Αγίων! Ο δεύτερος κοιμήθηκε φέτος ξαφνικά από δηλητηρίαση μανιταριών. Εξεμέτρησε το ζην και ηρπάγη «ίνα μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού» (Σοφ. Σολομ. 4, 11). Στα δεξιά του ο πατήρ Γαλακτίων, ο βιβλικός και γαληναίος ένθεος Γέρων της Πέτρας! Ο αγαπημένος όλων ως άλλος Θεολόγος μαθητής του Χριστού μας  …

Γέρων Γερμανός

Γέρων Γαλακτίων

Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ την πρώτη μας φορά εδώ πάνω πριν χρόνια, όταν πήραμε την ευχούλα  του… Τον ανταμώσαμε στον συνηθισμένο του πρωινό περίπατο στα ονειρώδη αγνάντια  της μετανοίας του.  Με την γκλίτσα του και το ουράνιο χαμόγελό του,  που γλύκανε και φώτισε τόσο απλά χιλιάδες ψυχές επισκεπτών χωρίς λόγια. Ή μάλλον έλεγε και λόγια… Τα λόγια του προοιμιακού και του εξάψαλμου που τόσο αγαπούσε να απαγγέλει.  Και εκείνος -ποτέ του δεν είχε αρνηθεί σε κανέναν -  στάθηκε σαν παιδί να φωτογραφηθεί μαζί μας. Σε άλλους χάριζε και μαγκούρες που έφτιαχνε ο ίδιος  για το δρόμο, για  τα φίδια -λογισμούς που παραφυλάνε πάντα, σε άλλους τα περίφημα πλεκτά από τον ίδιο καλάθια. Ηγούμενος  για αρκετά χρόνια στην υπέροχη Κωνσταμονίτου, με τα κατά σάρκα παιδιά του τον πατέρα Αθανάσιο τον μέγα υμνογράφο και πνευματικό  και την ηγουμένη Νικοδήμη μπροστάρηδες σε μια θαυμαστή παγκοινιά αποταγής και μοναστικής πολιτείας… Ο παππούς Γαλακτίωνας  με την πάντα νιούτσικη ψυχούλα, πλέον συνόμιλος αγγέλων, προσδοκά την Ανάσταση και δέεται στον ελεήμονα Θεό ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών των περιλειπομένων…. Λουλούδια ξεπροβάλλουν απ τους ευωδιαστούς τάφους των μοναχών…

Τα νέα τους κελλιά… Μίσχοι τα ασκητικά τους σώματα… Πότισμα τα αποταμιευμένα στου ουρανού την δεξαμενή δάκρυά τους… Πατέρες ευλογείτε! Χριστός Ανέστη! 

(συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο: Ψυχή ορθρία  

Ανάρτηση Από τον/την Blogger στο ...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς

Προηγούμενα: 

7317 - Ψυχή Ορθρία (Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 1ο

7346 - Ψυχή Ορθρία (Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 2ο