1708 - Το Δοχειαρίτικο (;) Κελλί του Καλλιγράφου

Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης, στο βιβλίο του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (1902), γράφει:

Εξ εγγράφου του 1350, Ιουλίου 1^η, Ινδικτιώνος Γ΄, το κελλίον του Καλλιγράφου, ούτινος ήδη ερείπια σώζονται κατά τον καλούμενον ρύακα του Καλλιγράφου παρά την δεξιάν όχθην αυτού και εν αποστάσει 45΄ από της του Δοχειαρίου, ανήκε τη Μεγάλη Μέση και είχεν εκχωρηθή τη του Κωνσταμονίτου Μονή. Ένεκα όμως διαρπαγής και οικειοποιήσεως της περιοχής αυτού υπό των Δοχειαριτών, μετέβησαν επί τόπου ό τε Πρώτος μετά των Γερόντων και των Καθηγουμένων της Μονής Καρακάλλου Υακίνθου Ιερομονάχου, της του Αλυπίου Ιερομονάχου κυρ Θεοδοσίου, της του Κουτλουμουσίου Θεοστηρίκτου, της του Ραβδά τιμιωτάτου Ιερομονάχου και Πνευματικού Μελετίου, του εκ των Βατοπεδηνών Γερόντων τιμιωτάτου Ιερομονάχου κυρ Ιεροθέου του Ξύστρη, έτι δε και από των Μονών του Ξενοφώντος, Ξηροποτάμου και άλλων, οίτινες πάντες απεφάνθησαν υπέρ των δικαίων του ειρημένου κελλίου, όπερ απεδόθη αυτοίς. Αλλά μετά ταύτα φαίνεται ότι ηγοράσθη υπό των Δοχειαριτών εν παρακμή ούσης της Μονής Κωνσταμονίτου ή άλλως πως περιήλθεν υπό την κατοχήν αυτών, ούτω δε διηωνίσθησαν αι κατά καιρούς διενέξεις αμφοτέρων των ιερών Μονών.