[…] Κατά την εξόδιο ακολουθία του, στις 14.8.1951, λίγο πριν τη μεγάλη αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προσήλθαν αυθόρμητα πλήθη ιερομονάχων, ιεροδιακόνων και μοναχών, για να προσευχηθούν για την ψυχή του αξιαγάπητου και αξιοσέβαστου Γέροντος. Μεταξύ αυτών ήταν και ο προϊστάμενος της Μεγίστης Λαύρας ιατρός Γέροντας Παύλος († 1980), ο οποίος μεταξύ άλλων είπε στη νεκρολογία του: «Σε εγνώρισα από τριακονταετίας περίπου. Συ τε και ο προκάτοχός σου, με περιεβάλετε με ιδιάζουσαν εκτίμησιν, λόγω και της κοινωνικής θέσεως, αλλ’ ιδίως αι σοφαί συμβουλαί υμών και αι εκκλησιαστικαί επικοινωνίαι μοι ενέπνεον εξαιρετικόν σεβασμόν και ειλικρινή αγάπην εις τον οσιακόν και αβραμιαίον αυτόν οίκον σας… Εγώ ο ελάχιστος μαθητής σου, δεν θα ψάλλω τας αρετάς σου, τας οποίας γνωρίζει καλά ο Θεός· δεν θα υμνήσω το Ιερατικόν υπούργημα, όπερ τόσον αόκνως και μετά ζήλου, έως εσχάτων εκατόρθωσας πλήρως· ούτε θα τολμήσω να ομιλήσω διά τα πνευματικά και τεχνητά χαρίσματά σου, διά τα οποία επί πολύ θα δακρύουν τα αμέτρητα εν Αγίω Όρει και τω έξω κόσμω πνευματικά σου τέκνα. Αι μουσικαί συνθέσεις, αι εν Χριστώ επιστολαί σου θα μας είναι αλησμόνητοι, και εις αιώνας θα παρηγορήσουν πολλούς». […] Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου