9788 - Μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης (1931 - 4 Νοεμβρίου 1976)

[…] Όταν ένας μοναχός τον ρώτησε τι να κάνει για να σω­θεί, του απάντησε «υπακοή». Όταν του είπε «και τι άλλο» του είπε· «προσευχή». Όταν θέλησε να τον ρωτήσει για τη κενοδοξία που είχε, του είπε με τη χαρακτηριστική του απλότητα: «δεν ξέρω τι είναι αυτό, ρώτα τον Γέροντα». Ήταν τέλειος υποτακτικός, ακριβής, τακτικός, υπομονετικός, πρόθυμος, φιλότιμος. Το «ευλόγησον» και το «να είναι ευλογημένο» τα έλεγε συχνά και τα εννοούσε. Αν και άρρωστος βαριά, προσευχόταν για όλο τον κόσμο. Το κομποσχοίνι δεν το άφηνε από το χέρι του. […] 

[…] Ένας μοναχός που τον διακονούσε στην ασθένειά του γράφει γι’ αυτόν: «Ήταν αξιο­λάτρευτος, πιστός βαθειά, ευλαβής, σιωπηλός, υπάκουος, βολικός σ’ όλα, ακριβής σ’ όλα, με φοβερή μνήμη. Δεν μιλούσε εύκολα στην αρχή για την ζωή του, μετά όμως από πίεσιν απεκάλυψε μερι­κά προς ωφέλειαν. Όταν διακονούσε στην εκκλησία, είδε δύο φορές φως πάνω απ’ την Αγίαν Τράπεζαν εις το “τα σα εκ των σων”. Ήταν σε μεγά­λες εορτές του Ευαγγελισμού και των Βαΐων. Μία άλλη φορά πάλι είδε ένα λευκό πε­ριστέρι πάνω απ’ την Αγίαν Τράπεζα». […]  Περισσότερα