[…] Ο ιερομόναχος Θεωνάς Ξενοφωντινός γράφει
περί αυτού: Απερίφραστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν για όλους μας,
ιδιαίτερα για τους Ξενοφωντινούς πατέρες, ο «Γέροντας», το καύχημα της μονής
μας και ο άνθρωπος που χάριζε πνευματική ομορφιά στη σκήτη μας. Μόνο που τον
έβλεπες νόμιζες ότι βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα αββά των παλαιών χρόνων. Ο λόγος
του ήταν για μας «λόγος ζωής». Δεν μπορούσες να μην το δεχθείς, διότι το έλεγε
ο Γερο-Γρηγόρης, που έκανε υπομονή 81 χρόνια. Σε μία από τις τελευταίες
επισκέψεις μας, σ’ ένα μοναχό της μονής μας είπε: «Να κάνεις υπομονή, όπως
έκανα κι εγώ. Θα προσεύχομαι για όλους σας. Μοναχός που δεν κάνει τον κανόνα
του δεν είναι μοναχός…».
Αγάπησε τη σκήτη του, άφησε χειρόγραφες σημειώσεις
του για την ιστορία της, διετέλεσε επί έτη Δικαίος, γραμματέας και τυπικάρης.
Είχε αρχοντική παρουσία, λυγερόκορμος, με άσπρη γενειάδα και φωτεινό πρόσωπο.
Οι υποτακτικοί του μιλούν με ιδιαίτερα μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για τον
αείμνηστο Γέροντά τους. Δίδαξε με τη ζωή του και όχι με παχιά λόγια. Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου