Απεικόνιση της Μεγίστης Λαύρας,
του έτους 1755,
στην οικία
Νεραντζόπουλου
στη Σιάτιστα.
|
Οἱ παραστάσεις πόλεων καί κτηρίων
κατέχουν σημαντική θέση στό εἰκονογραφικό σύστημα τῆς διακόσμησης τῶν σπιτιῶν
στή Δυτική Μακεδονία. Ἡ συγκεκριμένη ἀπεικόνιση τῆς «Ἁγίας Λαύρας», ὅπως ἐπιγράφεται
στήν παραπάνω τοιχογραφία ἡ πρώτη στήν τάξη ἀθωνική μονή, προέρχεται πιθανώτατα
ἀπό χαλκογραφία τῆς ἐποχῆς. Ἡ παράσταση συμπληρώνεται ἀπό τήν παρουσία καί ἄλλων
θεμάτων ὅπως ὁ πετεινός, ὁ πελαργός καί ἡ ἰτιά, πού μπορεῖ νά σχετίζονται μέ
συμβολισμούς καί λαϊκές παραδόσεις. Ἡ ἰτιά, γιά παράδειγμα, συνδέθηκε μέ παραδόσεις
γιά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες λύγισε τά κλαδιά της γιά νά
προσκυνήσει τόν Χριστό κατά τή Βάπτιση καί κατά τή Φυγή στήν Αἴγυπτο.
Παρόμοια παράσταση, πού ἀπεικονίζει
τή μονή Βατοπαιδίου, συναντοῦμε στήν οἰκία Μανούση, πάλι στή Σιάτιστα.
Ἀπό τή μελέτη τῆς Εὐθ.
Γεωργιάδου-Κούντουρα,
«Σχέσεις κοσμικῆς καί θρησκευτικῆς ζωγραφικῆς στή Δυτική
Μακεδονία»,
Ἀπό τή Μεταβυζαντινή Τέχνη στή Σύγχρονη 18ος-20ός αἰ..
(Πανελλήνιο Συνέδριο, Θεσσαλονίκη 20-21 Νοε. 1997),
Θεσσαλονίκη 1998, σ. 12-13.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου