Τα μελωδήματα στη λατρευτική πράξη
της Εκκλησίας είναι αδιάρρηκτα δεμένα με τον υμνογραφικό λόγο, τον οποίον
υποβοηθούν και καλλωπίζουν μελουργικά. Ο λόγος που είναι βασικό στοιχείο της
λατρείας και η μουσική συναποτελούν ενιαίο γλυκύ άκουσμα, που κατανύσσει την
ψυχή και «κατευνάζει των παθών τα οιδήματα».
Ο περίφημος ύμνος «Πλούσιοι
επτώχευσαν» μελίζεται αριστοτεχνικώς από τους αγιορείτες πατέρες και ψάλλεται
σε κάθε αγρυπνία με τρόπο, ώστε να τονιστεί το νόημα της φράσης και η δύναμη
του λόγου.
«Πλούσιοι επτώχευσαν και
επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός
αγαθού». (μτφρ: Πλούσιοι κατάντησαν στη φτώχεια και πείνασαν, όσοι όμως
ζήτησαν με πόθο τον Κύριο και στήριξαν σ’ Αυτόν τις ελπίδες τους, δεν θα
στερηθούν κανένα αγαθό) 33ος ψαλμός του Δαυίδ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου