Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

3269 - Η γενέτειρά του τίμησε τον Προηγούμενο Φιλάρετο Κωνσταμονίτη, 50 χρόνια μετά την κοίμησή του




Στο πλαίσιο των ΙΘ΄ Παυλείων διοργανώθηκε το βράδυ της Δευτέρας 17 Ιουνίου στο  κυριολεκτικά κατάμεστο Πολιτιστικό Κέντρο Φυτιάς Εσπερίδα αφιερωμένη στην οσιακή μορφή του γέροντα Φιλάρετου Κωνσταμονίτη που κατάγονταν από τη Φυτιά και φέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την κόιμησή του.
Χαιρετισμό απηύθυνε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ενώ εισηγήσεις έγιναν α) από τον ιερολογιώτατο Διάκονο π. Αθανάσιο Βουδούρη που κατάγεται από την Φυτιά και διακονεί στην Κύπρο, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Φιλάρετος Κωνσταμονίτης. Ένας αγιορείτης ηγούμενος από τη Φυτιά Ημαθίας» και β) ο πανοσιολογιώτατος αρχιμ. Πορφύριος Προδρομίτης, ηγούμενος της ιεράς μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτεως Βεροίας, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Πατήρ Φιλάρετος (Μάστορας) ένας ακόμη Ημαθιώτης όσιος».
Την εκδήλωση παρουσίασε με επιτυχία ο οσιολογιώατος μοναχός Παντελεήμων Προδρομίτης.
Ο χαιρετισμός του σεβασμιωτάτου:
«Μέ τή χάρη το Θεο ερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας ργανώνει κατά τόν τρέχοντα ούνιο τά ΙΘ´ Παύλεια πρός τιμήν το δρυτο της γίου νδόξου ποστόλου Παύλου πό τόν γενικό τίτλο «ξουσία καί διακονία κατά τόν πόστολο Παλο».
σύγχρονος νθρωπος, περισσότερο σως πό τόν νθρωπο κάθε λλης ποχς, πιλέγει μεταξύ ξουσίας καί διακονίας τήν πρώτη, καί θεωρε διανότητο καί νδεχομένως ταπεινωτικό, ταν κατέχει τήν ξουσία, νά σκήσει ντ ατς τή διακονία. ν μως ατό σχύει γιά τούς συνηθισμένους νθρώπους, δέν σχύει γιά τούς γίους, δέν σχύει γιά λα κενα τά πιστά τέκνα τς κκλησίας πού κολουθον στή ζωή τους μέ ποφασιστικότητα τό παράδειγμα το Χριστο καί τό παράδειγμα τν γίων· γιά λους κείνους τούς ζηλωτές τν πατρικν παραδόσεων πού χουν ς στόχο καί σκοπό τς ζως τους πό ποια θέση καί ν βρίσκονται τή διακονία, καθώς ατή εναι κφραση γάπης, εναι μίμηση το Χριστο, εναι σφαλής δός σωτηρίας.
να πό ατά τά πιστά τέκνα τς κκλησίας μας, μία γία ψυχή πού ζησε στόν αἰῶνα μας καί νλθε τήν ορανοδρόμο κλίμακα μέ τήν σκηση καί τήν προσευχή, μέ τήν ταπείνωση καί τήν γάπη, να Γέροντα πού μετέτρεψε τή διακονία σέ διαρκές βίωμα τς ζως του χι πό νάγκη λλά πό γάπη πρός τόν Θεό καί τόν νθρωπο, μνημονεύουμε καί τιμομε σήμερα. Πρόκειται, βεβαίως, γιά τόν μακαριστό Γέροντα Φιλάρετο Κωνσταμονίτη, τόν εκλε γόνο τς Φυτεις, στόν ποο θελήσαμε νά φιερώσουμε τήν σπερίδα ατή πού πραγματοποιεται δ στή γενέτειρά του, μέ φορμή τή συμπλήρωση 50 τν πό τήν σιακή κοίμησή του.
Καί ποτελε ντως ελογημένη συγκυρία ατή πέτειος γιατί μακαριστός Γέροντας Φιλάρετος ποτελοσε τήν προσωποποίηση το νθρώπου πού ζε γιά νά διακονε τούς λλους, πού ζε γιά νά προσφέρει στούς δελφούς του χωρίς νά πολογίζει τόν προσωπικό του κόπο καί τόν προσωπικό του χρόνο.
Δέν εναι λλωστε τυχαο τίτλος πού πέλεξε γιά να πό τά κεφάλαια τς βιογραφίας το μακαριστο Γέροντα συγγραφέας της, ρχιμανδρίτης ωαννίκιος, στή σειρά «Σύγχρονες γιορείτικες μορφές» καί στό ποο περιγράφει μία πό τίς μακροχρονιότερες περιόδους τς ζως του, ατή τς γουμενίας του στή Μονή Κωνσταμονίτου. Καί τόν πιλέγει πό τά λόγια το διου το Χριστο, δείχνοντας τι ατόν κριβς τόν δρόμο καί τόν τρόπο πέλεξε στή ζωή του Γέρων Φιλάρετος.
« γούμενος ς διακονν …» ατός εναι τίτλος πού δέν τόν φήνει τεκμηρίωτο. «ς γούμενος», γράφει, «κανε τίς πιό ετελες ργασίες … Τόν συναντοσες τόν γέροντα, λλοτε νά ζυμώνη διος πρόσφορα, λλοτε στό φορνο, λλοτε στό ραφεο … γιος καθηγούμενος δέν φοβόταν μήπως λερώση’ τά χέρια του μέ κατώτερα τς ποιμαντικς ργα. Μλλον γνώριζε νά ξαγιάζη μέ τά ταπεινά ργα τά χέρια του τά μυρωμένα πό τήν ταπείνωση καί τούς κόπους καί νά τά προσφέρη στήν πηρεσία τς θείας καί ερς Μυσταγωγίας. Τό ξίωμα τς γουμενίας ταν δύνατον νά μεταβάλλη τόν ζυμωμένο μέ τήν ταπείνωση καί τήν πλότητα χαρακτήρα το παπα-Φιλάρετου».
τσι τόν περιγράφει βιογράφος κολουθντας τίς μαρτυρίες τν πατέρων τς μονς καί λλων γιορειτν πού τόν γνώρισαν καί τόν ζησαν πό κοντά, καί δικαιώνοντας τσι τά λόγια το Χριστο πού εχε κάνει σύνθημα τς ζως του μακαριστός Γέροντας Φιλάρετος, πό τήν πρώτη στιγμή πού φθασε στό γιο ρος, παρακινημένος πό τήν προτροπή το μεγαλομάρτυρος γίου Δημητρίου, τόν ποο πγε νά προσκυνήσει στόν τάφο του κατά τήν μέρα τς ορτς του καί μέρα τς παραδόσεως τς Θεσσαλονίκης στόν λληνικό στρατό, στίς 26 κτωβρίου το 1912.
Τό διο κενο βράδυ μφανίσθηκε στόν πνο του μεγαλομάρτυς γιος, γνός καί παρθένος, καί το πέδειξε τήν δό τς γγελικς ζως τν μοναχν στόν ορανογείτονα λλά καί γείτονα τς Θεσσαλονίκης θωνα. Γέροντας Φιλάρετος εχε μόλις πιστρέψει πό τήν μερική καί γιος Δημήτριος τόν παρότρυνε: «Μήν πηγαίνης στό χωριό σου. Φγε γιά τό γιον ρος, νά γίνης μοναχός».
Καί νεαρός ντώνιος, πως ταν τό βαπτιστικό νομα το Γέροντα, πάκουσε στήν οράνια ατή προτροπή καί πό τότε δέν παυσε νά πακούει ποτέ, σέ λη του τή ζωή. Καλλιέργησε τήν πακοή μαζί μέ τήν ταπείνωση καί τήν γάπη, μαζί μέ τήν προσευχή καί τή διαρκ λειτουργική ζωή. Γιατί διακονία χωρίς ταπείνωση δέν εναι φικτή· ν νθρωπος νομίζει πώς εναι σπουδαος καί σημαντικός καί μεγάλος καί νώτερος πό τούς λλους γύρω του εναι δύνατο νά θελήσει νά γίνει ατός πηρέτης τους· νά γίνει ατός πού θά σκύψει σάν τόν Χριστό νά τούς πλύνει τά πόδια· νά γίνει ατός πού σάν τόν καλό Σαμαρείτη θά σταματήσει τό ταξίδι του καί θά κατεβε πό τό ποζύγιό του γιά νά νεβάσει σ ατό τόν «μπεσόντα ες τούς ληστάς» καί τραυματισμένο σραηλίτη· νά γίνει ατός θυσία γιά τούς λλους, νά σταυρωθε γιά τή δική τους νάσταση.
Ατός ταν Γέροντας Φιλάρετος, νθρωπος τς ταπεινώσεως καί τς γάπης, πού δέν φρόντιζε μόνο νά ναπαύει καί νά προσφέρει στούς γύρω του ταν ταν ποτακτικός καί εχε τά δύσκολα διακονήματα το κελλάρη καί στή συνέχεια το κκλησιαστικο, λλά καί ταν στή συνέχεια γινε φημέριος τς Μονς καί γούμενος. Ατός ταν παρών πάντοτε καί παντο γιά νά ξυπηρετήσει καί νά διακονήσει τούς πάντες σέ τέτοιο μάλιστα σημεο πού σοι δέν τόν γνώριζαν δέν ναγνώριζαν στό πρόσωπό του τόν γούμενο τς Μονς. Διακονοσε τούς πάντες καί παρά τό βάρος τς λικίας καί τν εθυνν, γιατί διακονία, προσφορά, το λάφρυνε ατό τό βάρος, γιατί διακονία ταν γιά τόν Γέροντα σάν τήν προσευχή, σάν τή θεία Λειτουργία πού τόν ποσποσε πό τά γήινα καί τόν νέβαζε στά οράνια, στε ρισμένες φορές νά ξομολογεται στό τέλος μις κοπιώδους γρυπνίας, χι γιά νά περηφανευθε λλά γιά νά κφράσει τή διάθεση τς ψυχς του καί τήν γάπη του γιά τόν Θεό καί τή κοίμητη λατρεία του: «θά μποροσα νά ρχίσω λλη μία γρυπνία τώρα».
Ατόν τόν νθρωπο τς διακονίας, ατό τόν μοναχό τς πλήρους πακος καί ταπεινώσεως, ατόν τόν οράνιο νθρωπο μνημονεύουμε σήμερα, «ναθεωροντες τήν κβασιν τς ναστροφς» του δ στήν πίγεια πατρίδα του, τήν ποία στω καί άν γκατέλειψε νεαρός, εναι βέβαιο τι θά τήν εχε πάντοτε στίς προσευχές του. Τόν μνημονεύουμε γιά νά τιμήσουμε τήν σιακή βιοτή του καί νά τήν προβάλλουμε ς παράδειγμα ρετς, γιότητος καί διακονίας πρός τόν συνάνθρωπο σέ μιά ποχή πού χουμε νάγκη νά μπνευσθομε καί νά νισχυθομε στόν προσωπικό μας γώνα πό σεβάσμιες μορφές πού «γωνίσαντο τόν καλόν γνα» σάν ατή το Γέροντος Φιλαρέτου.
Στοιχεα πό τή ζωή καί τήν πνευματική διαδρομή του θά μς παρουσιάσουν πόψε ο δύο μιλητές μας, πανοσιολογιώτατος καθηγούμενος τς ερς Μονς Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, ποος πό χρόνια προβάλλει μέ ρθρα καί μιλίες του τή σεπτή μορφή το Γέροντα Φιλαρέτου, τόν ποο διαιτέρως ελαβεται, καί ερολογιώτατος διάκονος π. θανάσιο Βουδούρη, γόνος τς γενετείρας το μακαριστο Γέροντα, τς Φυτεις.
Τούς εχαριστ θερμά καί τούς δύο πού μέ τίς εσηγήσεις τους συμβάλλουν στήν προβολή τς σιακς προσωπικότητος το Γέροντος Φιλαρέτου, ζωή το ποίου ποτελε παράδειγμα διακονίας γιά λους μας, διαιτέρως σέ μία ποχή γωιστική καί ξουσιαστική πως δική μας, καί σς καλωσορίζω λους στήν σπερίδα ατή μνήμης καί σεβασμο πρός τόν μακαριστό Γέροντα Φιλάρετο τόν Κωνσταμονίτη».



Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου