Στην
Πεμπτουσία μίλησε για την έκθεσή του
(3039
- Χειροποίητες Μονές του Αγίου Όρους
και Γνωριμία με τη Τέχνη «Μπάλσα»),
ο καλλιτέχνης Μιχάλης Βασιλόπουλος
-κύριε
Βασιλόπουλε, τι περιλαμβάνει η έκθεση;
Μ.Β.
Η συγκεκριμένη έκθεση περιλαμβάνει
πιστά αντίγραφα – μακέτες από της Μονές
του Αγίου Όρους. Η Ι.Μ. Εσφιγμένου, η Ι.Μ.
Κουλτουμουσίου, η Ι.Μ. Χιλανδαρίου, η
Ι.Μ. Αγ. Παύλου, η Ι.Μ. Παντοκράτορος, η
Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας, η Ι.Μ. Καρακάλου και
η Ι.Μ. Ιβήρων είναι πλήρεις και από τις
υπόλοιπες δώδεκα παρουσιάζονται τμήματα,
όπως π.χ. το Καθολικόν της Μονής.
-είναι
πραγματικά πρωτότυπο το υλικό που
χρησιμοποιείτε. Θα θέλατε να μας μιλήσετε
γι’ αυτό;
Μ.Β.
Το μπάλσα (ochroma pyramidale) είναι το πιο ελαφρύ
ξύλο στον κόσμο. Προέρχεται από ένα
φυλλοβόλο δένδρο που φύεται στα τροπικά
δάση της Νότιας Αμερικής, στα βόρεια
του Νοτίου Μεξικού. Είναι ευλύγιστο και
κατατάσσεται ανάμεσα στα σκληρά ξύλα,
και με μία έννοια συμβολίζει, μια
ισορροπία φυσικών ιδιοτήτων, η οποία
αξιοποιείται για τις ανθρώπινες ανάγκες.
Οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής το
χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν
σχεδίες. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου
Πολέμου, οι Βρετανοί κατασκεύασαν απ’
αυτό το de Havilland Mosquito, ένα ελαφρύ και
γρήγορο ανιχνευτικό αεροπλάνο, ενώ οι
αρχιτέκτονες το χρησιμοποιούν ακόμη
για να κατασκευάζουν μακέτες.
-Είναι
ιδιαίτερα δύσκολη αυτή η τεχνική;
Μ.Β.
Όταν αγαπάς κάτι δεν βλέπεις τις
δυσκολίες. Σίγουρα η κατασκευή μακετών
με τόσο μικρά ξύλινα κομμάτια -φανταστείτε
έως και το 1/4 του σπίρτου – είναι μια
τεχνική που απαιτεί πολύ υπομονή, χρόνο
και εξαιρετική επιμονή για την λεπτομέρεια.
Παρόλα αυτά η επιλογή των υλικών που
χρησιμοποιώ, και κυρίως του μπάλσα με
εξυπηρετεί αρκετά διότι παρόλο που
είναι ένα σκληρό ξύλο, κόβεται και
διαμορφώνεται σχετικά εύκολα στο σχήμα
που επιθυμώ.
-Ποιος
είναι ο στόχος αυτής της έκθεσης;
Μ.Β.
Να παρουσιάσω κάτι που εκτιμάω και
θαυμάζω βαθύτατα. Το μεγαλείο και την
“θεϊκότητα” αυτών των θρησκευτικών
μνημείων που αξίζουν να αποτυπωθούν
και να αναδειχτούν με κάθε τρόπο.
Σε ότι κατασκευές και να δημιουργώ,
εκτός από Μοναστήρια και εκκλησίες,
μνημεία από την Ελλάδα και από όλο τον
κόσμο, βιομηχανικοί χώροι, καράβια κάθε
εποχής, αλλά και διάφορα απλά, καθημερινά
αντικείμενα, αυτό που επιθυμώ και έχω
ως κύριο στόχο μου είναι η μελέτη και η
ανάδειξη της αρχιτεκτονικής ιστορίας
τους και σε συνέχεια, η αρχιτεκτονική
τύχη τους.
-Τις
μονές τις οποίες “κατασκευάσατε” τις
έχετε επισκεφθεί και αν ναι τι σας έκανε
εντύπωση;
Μ.Β.
Από μικρό παιδί πάντα ένιωθα ένα δέος
για το Άγιο Όρος… Φυσικά είναι σχεδόν
αδύνατο – αν και ίσως όνειρο ζωής – να
μπορούσα να επισκεφτώ όλα τα μνημεία
τα οποία έχω κατασκευάσει, από την
Ουάσιγκτον έως το Πεκίνο! Αρκούμαι όμως
σε φωτογραφίες, αρχιτεκτονικά σχέδια
και στην ιδιαίτερη έλξη που νιώθω για
το καθένα από αυτά.
-Υπάρχουν
κάποια σχέδια να μεταφερθεί η έκθεση
αυτή αργότερα στο εξωτερικό;
Μ.Β.
Αν και εγώ με πολύ δυσκολία μπαίνω στα
αεροπλάνα εύχομαι τα έργα μου να το
καταφέρουν. Ήδη συζητάμε για Ρωσία, όπως
και για κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης
όπου το αίσθημα της Ορθοδοξίας είναι
αρκετά έντονο. Πιστεύω πως μέσα στα
επόμενα χρόνια αυτά τα σχέδια θα έχουν
γίνει πραγματικότητα. Προς το παρόν, οι
Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού, η εταιρία
η οποία έχει αναλάβει την πλήρη οργάνωση
και προβολή της έκθεσης, σε συνεργασία
με το Ίδρυμα Κακογιάννη, πρόκειται να
την “ταξιδέψουν” και σε άλλες πόλεις
της Ελλάδας.
-Θέλετε
να μας πείτε δυο λόγια και για το
ντοκιμαντέρ που συνοδεύει την έκθεση;
Μ.Β.
Ο κινηματογραφιστής Γιώργος Ζερβουλάκος
έζησε επί πολλούς μήνες στο Άγιο Όρος,
ώσπου το 1973 παρουσίασε ένα μοναδικό
ντοκιμαντέρ – οδοιπορικό το οποίο έχει
προβληθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
και ιδιαίτερα στην Αγγλία. Τις ημέρες
της έκθεσης θα έχουμε την ευκαιρία να
το ξαναδούμε και να θυμηθούμε την την
εξαιρετική δουλειά που είχε κάνει.
Πιθανόν βέβαια να μη γνωρίζετε πως θα
προβάλλεται και ένα δεύτερο ντοκιμαντέρ
διάρκειας μισής ώρας, του Κώστα Μανιουδάκη,
ο οποίος έχει αναλάβει και την καλλιτεχνική
επιμέλεια της έκθεσης.
Κατερίνα
Χουζούρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου