Ο Στέφαν Μίκους, το πρόσωπο της world music, δημιουργός του
CD «Athos, a journey to the Holy
Mountain» σε συνέντευξη που έδωσε στον ΑΘΗΝΑ 9.84 και τον
Γιώργο Βουδικλάρη (3/4/2011) αναφέρθηκε και στο Άγιο Όρος, αποκαλύπτοντας πως
τις ημέρες που θ’ ακολουθούσαν, θα το επισκεπτόταν και πάλι, 20 χρόνια μετά την
τελευταία του επίσκεψη. Το απόσπασμα της συνέντευξης έχει ως εξής:
Υπήρξε βέβαια και το Άγιον Όρος, για το οποίο κάνατε το CD
"Athos, a journey to the Holy Mountain";
Ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Όταν τελείωσα το
σχολείο το 1972, είχαμε στην τάξη μου ένα αγόρι από την Ελλάδα. Υπήρχε ένα
εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στο πρώτο ή το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, κι αυτό
το παιδί από την Ελλάδα κατάφερε να το νοικιάσει για μας αυτό το
εγκαταλελειμμένο μοναστήρι, για όλο το καλοκαίρι, και πήγαμε όλη η τάξη στην
Ελλάδα. Εγώ πήγα με την παλιά μου μοτοσυκλέτα BMW διασχίζοντας την Ουγγαρία, τη
Ρουμανία, τη Βουλγαρία, που φυσικά ήταν τότε κομμουνιστικές χώρες και ήταν πολύ
ενδιαφέρον ταξίδι, και τελικά καταλήξαμε όλοι σ' αυτό το μοναστήρι στη
Χαλκιδική. Τότε άκουσα για πρώτη φορά ότι στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, πολύ
κοντά μας, υπήρχε ένα παράξενο μέρος με μοναστήρια, που χρειάζεσαι ειδική άδεια
για να πας, κι όπου οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να πάνε, κι ακουγόταν πολύ
συναρπαστικό. Νομίζω πως πήγαμε μέχρι την Ουρανούπολη και είδαμε τη χερσόνησο,
και μετά πήραμε ένα καραβάκι και πλησιάσαμε τις ακτές του Άθω, και μόλις είδα
το μέρος το βρήκα τόσο ενδιαφέρον, που είπα: "Θέλω να ξαναγυρίσω εκεί
κάποια μέρα". Κι ύστερα, την εποχή που είχα πολλές επαφές με την Ελλάδα,
τη δεκαετία του '80, κι ερχόμουν συχνά εκεί για συναυλίες, οι φίλοι μου μού
γνώρισαν πολλά ενδιαφέροντα μέρη, και τότε είχα τη δυνατότητα να επισκεφθώ
επιτέλους τον Άθω - βρήκα ένα φίλο που ήταν μοναχός εκεί κι έτσι κατάφερα να
πάω. Νομίζω πως έχω πάει επτά φορές, συνολικά, τη δεκαετία του '80. Με γοήτευσε
πάρα πολύ. Και μέσα από αυτή την εμπειρία συνέθεσα αυτό το άλμπουμ. Και τώρα, μετά
τη συναυλία στην Αθήνα, θα ξαναγυρίσω εκεί για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια.
Κι είμαι πολύ περίεργος να δω τι αλλαγές θα βρω.
Κι εγώ είμαι περίεργος, γιατί είναι ένα μέρος όπου υποτίθεται πως
ο χρόνος κυλάει αργά, χωρίς μεγάλες αλλαγές, οπότε θα με ενδιέφερε να μάθω τι
έχει αλλάξει από την τελευταία σας επίσκεψη.
Λοιπόν πρέπει να παραδεχτώ πως μέχρι που φοβάμαι λίγο να
ξαναπάω, γιατί έχω τόσο όμορφες αναμνήσεις, και παρόλο που ξέρω πως ο χρόνος
κυλάει αλλιώς στον Άθω και τα πράγματα αλλάζουν πιο αργά, μπορούμε όμως επίσης
να πούμε πως έχει αλλάξει τα τελευταία 40 χρόνια περισσότερο από ό,τι τα
τελευταία 1000 χρόνια! Ακόμα και τότε που το επισκεπτόμουν τη δεκαετία του '80,
μπορούσε κανείς να δει πως υπήρχαν ισχυρές επιρροές από τον έξω κόσμο, εν μέρει
με τη μορφή χρημάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και μπορούσε κανείς να δει πως
αυτά τα χρήματα δεν χρησιμοποιούνταν πάντα με τον ευτυχέστερο τρόπο. Εκείνη την
εποχή φτιάχτηκαν πολλοί δρόμοι στον Άθω, χωρίς πολλή ευαισθησία, και
κατέστρεψαν τα παλιά μονοπάτια. Ακόμα και τότε, λοιπόν, ένιωθε κανείς μια
θλίψη, ότι αυτός ο κόσμος που δημιουργήθηκε με τόσο αργούς ρυθμούς μέσα σε
εκατοντάδες, χρόνια χωρίς καμιά βιασύνη, εισέπραττε τον αντίκτυπο από το
μοντέρνο κόσμο μας, που φυσικά σχεδόν πάντα δεν είναι ιδιαίτερα θετικός, αλλά
βάρβαρος. Ήταν τόσο παρθένο το μέρος, που μπορούσε κανείς να δει αυτή τη
βαρβαρότητα πολύ ξεκάθαρα. Ελπίζω λοιπόν να είναι ακόμα καλά τα πράγματα εκεί.
Θα δούμε ...
Κριτική από: Χάρης Σαρρής
Μια μουσική βαθιά ριζωμένη στην παράδοση της Αθωνικής
Πολιτείας γίνεται πηγή έμπνευσης για ένα σύγχρονο δημιουργό. O Stephan Micus,
με το δίσκο του "Athos", μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του από το
πρώτο τριήμερο ταξίδι του στο Άγιο Όρος, το 1988. Γοητευμένος τόσο από τις
λατρευτικές μουσικές όσο και από τη σιωπή και την επιβλητικότητα του τοπίου,
επιχειρεί να παρουσιάσει ένα "μουσικό ημερολόγιο" από αυτό το ταξίδι.
Γι' αυτό και η μορφή που θέλησε να δώσει στο έργο του ακολουθεί τη λογική των
ημερολογιακών σημειώσεων. Έτσι λοιπόν, μετά το πρώτο κομμάτι, το οποίο
περιγράφει το ταξίδι, ακολουθούν έξι, ένα για κάθε μέρα και νύχτα που ο Micus
πέρασε στο Όρος. Τα κομμάτια που είναι αφιερωμένα στις νύχτες αναπαράγουν τη
μαγεία των ψαλμωδιών, με μόνο μέσο τη φωνή. Οι μελωδίες αποδίδονται από
δύο-τρεις φωνές, ενώ υπάρχει πολυπληθής ομάδα ισοκρατών, όπως και στις
βυζαντινές χορωδίες. Τα κείμενα προέρχονται από βυζαντινούς ψαλμούς, γραμμένους
πριν από μια περίπου χιλιετία. Τα κομμάτια που είναι αφιερωμένα στις μέρες
πραγματεύονται, με τους ήχους διαφόρων παραδοσιακών φλάουτων, τη μαγεία της
φύσης και του τοπίου στο Άγιο Όρος, εκεί όπου ο "πολιτισμός" δεν έχει
(ακόμη...) επισκιάσει την αρμονική σχέση των μοναχών με τη φύση... Ο δίσκος
τελειώνει μ' ένα κομμάτι αφιερωμένο στο δρόμο της επιστροφής, όπου τα όργανα πλέκονται
με τις φωνές. O Micus παίζει όλα τα όργανα που ακούγονται και κάνει και όλα τα
φωνητικά. Οι μελωδίες του, ιδιαίτερα εκφραστικές και εύπλαστες συνάμα όμως και
λιτές, μας μεταφέρουν την αίσθηση του χώρου αυτού και της μουσικής του. Στο
δίσκο η αδρότητα των φωνών εναλλάσσεται με τους ήχους του φλάουτου σακουχάτσι
και του νέι. Ένας ιδιαίτερα γοητευτικός δίσκος από τον Stephan Micus, που μας
λέει τι είδε κατά την πρώτη του "βουτιά" στον ωκεανό της μακραίωνης
παράδοσης του Αγίου Όρους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου