Σὲ μιὰ πανήγυρι τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, στὰ παληὰ χρόνια πῆγε καὶ ἕνας διάκος ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἔλαβε μέρος στὴν μεγάλη Ἀγρυπνία. Στὸν Ὄρθρο ὁ Τυπικάρης τοῦ λέγει: «Πρόσεξε, διάκο, ἐμεῖς ἐδῶ λέμε Τὴν Θεοτόκον ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν». Ὁ
διάκος κούνησε τὸ κεφάλι καὶ σὰν ἦλθεν ἡ ὥρα ἐκφωνεῖ ὅπως ἤξερε "Τὴν Θεοτόκον καὶ μητέρα τοῦ Φωτός, ἐν Ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν".
Μόλις
μπῆκε μέσα στὸ Ἱερὸ ὁ Τυπικάρης τοῦ λέγει "Διάκο
γδύσου, δὲν θὰ συνεχίσης". Πεισμωμένος
ὁ διάκος γδύθηκε (ἀπεδύθη
τὰ διακονικὰ ἄμφια δηλαδή) καὶ ἔφυγε ἀπ' τὸ Μοναστῆρι.
Τὰ χρόνια πέρασαν. Καὶ
ὁ διάκος ἔρχεται στὴν πανήγυρι δεσπότης πιά.
«Μὲ θυμᾶσαι», λέγει στὸν γερο-Τυπικάρη, «εἶμαι
ὁ διάκος ποὺ ξέντυσες κάποτε ἐπειδὴ παρήκουσα τὴν ἐντολή σου».
Τὸν κοίταξε καλά-καλά ὁ
Τυπικάρης καὶ τοῦ ἀπαντᾶ: «Καὶ τώρα ἂν δὲν ὑπακούσῃς θὰ σὲ ξεντύσω».
Ἔτσι διατηροῦνται οἱ Τυπικὲς διατάξεις, Ἅγιοι Πατέρες.
ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ὁδηγὸς Ὀρθοδόξου Προσκυνητοῦ» (ἔκδοσις γ'), σ.124-125, Ἀρχιμανδρίτου Δοσιθέου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης Εὐρυτανίας/πηγή
ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ὁδηγὸς Ὀρθοδόξου Προσκυνητοῦ» (ἔκδοσις γ'), σ.124-125, Ἀρχιμανδρίτου Δοσιθέου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης Εὐρυτανίας/πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου