677 – Ξενοφωντινός Αγιογράφος (φωτογραφία του National Geograph)

.........Ο αδελφός Στ., δόκιμος στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος, βάζει τις τελευταίες πινελιές σε μια εικόνα πριν πάει για Απόδειπνο.

.........Οι αγιογραφίες στο Άγιον Όρος γίνονται ακόμα με τη βυζαντινή τεχνοτροπία, και πολλοί μοναχοί περνούν όλη τους τη ζωή προσπαθώντας να τελειοποιήσουν την τέχνη τους. Ένας αγιογράφος δεν κρατά ποτέ τα έργα του για λογαριασμό του.

Από το Λεύκωμα ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΒΩΤΟΣ,

του National Geograph

676 - Εντυπώσεις ενός Ιάπωνα

.........Το σχέδιο της Ιεράς Μονής Φιλοθέου είναι του Ιάπωνα καλλιτέχνη Καζούγια Μοριμότο, ο οποίος επισκέφθηκε το καλοκαίρι του 2010 το Άγιο Όρος. Σε συνέντευξή του στον «Αγγελιοφόρο» της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε και στις εντυπώσεις του από αυτή την επίσκεψη.
.........«Βρισκόμουν στην Κωνσταντινούπολη και ο ιδιοκτήτης του ξενώνα όπου έμενα ήταν Έλληνας και πρότεινε, μιας και είμαι καλλιτέχνης, να επισκεφτώ τη χώρα σας και ειδικά το Άγιον Όρος». Ο ίδιος -φορώντας έναν ξυλόγλυπτο σταυρό, σουβενίρ από την επίσκεψή του στην Αθωνική Πολιτεία- συμπληρώνει:
.........«Ομολογώ ότι δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, ούτε καν με το βουδισμό. Θα έλεγα, μάλλον εντυπωσιάστηκα από το πρώτο αντίκρισμα, που ήρθε να ενισχύσει τις πρώτες κιόλας ενδιαφέρουσες περιγραφές για τη μοναστική ζωή και τη δημιουργία αυτής της μοναδικής κοινωνίας, στην οποία δεν επιτρέπεται η είσοδος στις γυναίκες. Μια καστροπολιτεία που σου κόβει την ανάσα και που εντυπωσιάζει τόσο με την αρχιτεκτονική της όσο και με την εκκλησιαστική της τέχνη».
.........Ο ίδιος, ανατρέχοντας στις εικόνες του Άθω, προσθέτει: «Όλη αυτή η εικόνα με τους χωμάτινους δρόμους και τη φύση, τα σημεία όπου δεν υπήρχε καν ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν σε απόλυτη αντίθεση με ότι ζει κανείς στην Ιαπωνία. Κάποιες στιγμές, όταν πέφτει η μέρα και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το σκοτάδι του ουρανού -με μοναδικό φως τα αστέρια- και την ομορφιά του τοπίου και της υπέροχης θάλασσας, νιώθεις πραγματικά τη γαλήνη να σε κυριεύει και αισθάνεσαι ότι πραγματικά συναντάς τον εαυτό σου. Είναι εκπληκτική η αίσθηση της αρμονίας που αποπνέει».

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=40&artid=52086

675 - Η εικόνα της Παναγίας με τις επτά θλίψεις στο Ρωσικό μοναστήρι

.........Ποιός δεν έχει θαυμάσει το γιγαντιαίο μέγεθος της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος ή αλλιώς το Ρωσικό; Με το καραβάκι, λίγο προτού φτάσεις στη Δάφνη, βλέπεις τεράστια κτίρια να ορθώνονται δίπλα στην αποβάθρα, όπου κάποτε εγκαταβιούσαν τρεις χιλιάδες και πλέον ρώσων μοναχών, και πίσω τους άλλα κτίρια με πράσινους και χρυσούς τρούλους σε μορφή βολβών και κρεμμυδιών να σκαρφαλώνουν την πλαγιά.

.........Τελευταία φορά που ήμουν εκεί, υπήρχαν πενήντα μοναχοί και πενήντα δόκιμοι, οι οποίοι έχουν αναλάβει και το έργο της ανακαίνισης της μονής. Η ανακαίνιση φαίνεται ότι προχωράει γοργά. Κοίταξα προς τη θάλασσα και είδα ένα τεράστιο ουκρανικό κρουαζερόπλοιο να περιμένει τους μοναχούς του Ρωσικού, να πάνε στο πλοίο με τα πλοιάριά τους, έχοντας μαζί τους λείψανα αγίων προς προσκύνηση του επιβατηγού κοινού, ρώσοι και ουκρανοί οι περισσότεροι, που κατευθύνονται στα Ιεροσόλυμα από την Οδησσό.
.........Κάποτε η μονή ήταν σε ερειπιώδη κατάσταση. Τα κτίρια άδεια γιγάντια τσόφλια σπασμένων αυγών, χωρίς παράθυρα και πόρτες. Οι τοίχοι έπεφταν, τα χρώματα ξεθώριαζαν, η καμπάνα, η τεράστια εκείνη καμπάνα των δεκατριών τόνων, δεν καμπάνιζε ποτέ.
.........Αλλά η φιλοξενία εκείνης της δράκας των "ωσεί προσμονάριων" μοναχών, καμιά δεκαριά όλοι και όλοι, ήταν αβραμιαία. Η τράπεζά τους πλούσια. Εκεί γνώρισα στο καταχείμωνο τις ζεστές ρωσικές παντζαρόσουπες, τα μπορς των λαχανικών και το μαύρο ρωσικό ψωμί. Το υπέροχο εκείνο τσάι. Και αν κατά τύχη ήξερες μερικά ρωσικά και μπορούσες να συνεννοηθείς, σού άνοιγαν διάπλατα το καθολικό και τα άλλα παρεκκλήσια, το επίσημο αρχονταρίκι με τα πορτραίτα των τσάρων, τα δωμάτια με τα λείψανα αγίων, και ακόμα αν επέμενες σου έδιναν, μέσα στο μοναστήρι, και όχι έξω στο αρχονταρίκι -το βράδυ η μονή έκλεινε-, κι ένα δωμάτιο με μία μπλε παλαιά πορσελάνινη ξυλόσομπα να ζεσταίνεσαι, με παράθυρο στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Και το βράδυ σε κάποιο παρεκκλήσι ν' ακούς τις ψαλμωδίες στα ρωσικά.
.........Εκεί πρωτογνώρισα τις ρωσικές εικόνες. Και γοητεύθηκα. Εικόνες με ασυνήθιστη θεματολογία, με έντονα κόκκινα χρώματα, με λαϊκό θα έλεγα φολκλορικό αέρα.
.........Η Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονα μάς έφερε σε επαφή με τη ρωσική αγιογραφία πού ήταν άγνωστη, εκτός Αγίου Όρους, τότε.


.........Εκεί είδα εικόνες με την Παναγία να την τρυπούν εφτά σπαθιά ή ένα μονάχα σπαθί που φεύγει από τον Σταυρό και καρφώνει την καρδιά της. Θα μιλήσουμε σήμερα για αυτές.
.........Η πρώτη εικόνα με τα εφτά σπαθιά λέγεται η Θεοτόκος των εφτά θλίψεων ή η εικόνα που μαλακώνει τις κακές καρδιές και η δεύτερη Κλαυθμός της Θεοτόκου έμπροσθεν του Σταυρού.

Η συνέχεια εδώ:
http://anagnostikon.blogspot.com/2012/01/48.html#more

674 - Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα

.........Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια.
.........Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.
.........Με τις τοποθετήσεις αυτές του Γέροντα, ξεκαθάριζαν μέσα μου μερικές απορίες που είχα, αναφορικά με ψυχολογικά προβλήματα της χριστιανικής ζωής. Αντιλαμβανόμουν ότι ο Γέροντας ήθελε να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια, την μεταμφιεσμένη σε αυτοδικαίωση «χριστιανικού» φαρισαϊσμού ή σε αυτοκαταδίκη «χριστιανικής» περιδεούς συνειδήσεως. Έβλεπα, ότι η θρασύτητα των αισθανομένων ως «καθαρών» και η δειλία των αισθανομένων ως «ενόχων» δε διαφέρουν ουσιαστικά, ότι είναι δύο όψεις του αυτού νομίσματος ,της υπερηφάνειας. Διότι ο αληθινά πιστός χριστιανός ελευθερώνεται από την ενοχή με την εξομολόγηση και την άφεση και χαίρει στην ελευθερία αυτή που του χάρισε ο Χριστός ∙ γνωρίζοντας δε ότι αυτό είναι δώρο Θεού ευγνωμονεί και δεν περιφρονεί. Είναι καθαρός δια του αίματος του Χριστού και όχι από δικό του κατόρθωμα. Έτσι, χαίρει και ευχαριστεί και δεν υπερηφανεύεται και επί πλέον βλέπει και όλους τους άλλους δυνάμει καλούς δια του αίματος του Χριστού.

.........Ο Γέροντας μας δείχνει το δρόμο, που παράκαμπτει το κακό (αμαρτία) και το χειρότερο (υπερηφάνεια αρετής) και οδηγούσε στο καλύτερο, στην ταπείνωση. Γι’ αυτό προσπαθούσε να προστατεύσει τη γνησιότητα της ταπείνωσης από τους κινδύνους νόθευσής της. Μου έλεγε: «Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού».

.........Ο Γέροντας, με τη διδασκαλία του και περισσότερο με τα βιώματά του, εποίμανε τα πρόβατά του και τα οδηγούσε σε λειμώνες αγάπης και ταπείνωσης. Ζούσε ο ίδιος την ταπείνωση, πιστεύοντας ότι, εκείνος είναι το τίποτε, γιατί ο Θεός είναι , όπως έλεγε, το παν, κι ότι, ό,τι εμείς βλέπαμε πως είχε, δεν ήταν δικό του, αλλά δώρο του Θεού.

(Απόσπασμα από το Βιβλίο “Ανθολόγιο Συμβουλών” του Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου)

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2157

673 - Όσιος Αρσένιος ο εν Πάρω (+1877)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 31 Ιανουαρίου

.........Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1800 από ευσεβείς γονείς. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Αθανάσιος. Μικρός ορφάνεψε αλλά κατάφερε να μορφωθεί καλά στην περίφημη Σχολή των Κυδωνιών της Μικράς Ασίας, έχοντας εξαίρετους δασκάλους, μεταξύ των οποίων τον ιερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη.

.........Δεκαπεντάχρονος αναχώρησε για το Άγιον Όρος, μαζί με τον ονομαστό Γέροντά του Δανιήλ από τη Ζαγορά του Πηλίου, «προς ησυχίαν και άσκησιν». Αφού δοκιμάσθηκε, έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα και ονομάσθηκε Αρσένιος. Μετά από μία εξαετία, αναγκάσθηκε ν’ αφήσει τον φίλτατο Άθωνα, επειδή πολλά σκάνδαλα είχαν δημιουργηθεί από αμαθείς μοναχούς που έλεγαν πως δεν επιτρέπεται να μεταλαμβάνουν συχνά.
.........Νέοι τόποι παραμονής του ήταν η μονή Πεντέλης Αττικής, η μονή Λογγοβάρδας Πάρου, η Σίκινος και η Φολέγανδρος. Στη Φολέγανδρο ο όσιος χειροτονήθηκε διάκονος και, επειδή υπήρχε έλλειψη δασκάλων, για αρκετά έτη δίδαξε εκεί «όχι μόνον τα γράμματα, αλλά και τας αρετάς» και πολύ αγαπήθηκε από τους κατοίκους της. Μετά την κοίμηση και ανακομιδή των λειψάνων του Γέροντός του επέστρεψε με τα οστά του στο Άγιον Όρος, στάθμευσε στην Πάρο για να λάβει ευχές αγίων Γερόντων και παρέμεινε μόνιμα. Έγινε αδελφός της μονής του Αγίου Γεωργίου, χειροτονήθηκε ιερεύς, εξελέγη ηγούμενος και διακρίθηκε σε όλες τις αρετές. Απέκτησε φήμη διακριτικού πνευματικού και έρχονταν να εξομολογηθούν σε αυτόν από όλη την Ελλάδα μοναχοί και λαϊκοί.
.........Προείδε το τέλος του και εκοιμήθη την ίδια ημερομηνία που γεννήθηκε, την 1 Ιανουαρίου 1877, στη μονή Μεταμορφώσεως Χριστού – Δάσους στην Πάρο. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Σός ειμί εγώ, Κύριε, σώσον με, ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα». Στη μονή αυτή είναι θησαυρισμένα τα ιερά του λείψανα, ο τάφος του και μεγάλος ναός προς τιμή του. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε το 1938. Η επίσημη αναγνώρισή του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1967. Μέρος του τιμίου λειψάνου του υπάρχει στη μονή Διονυσίου.
.........Ο όσιος Αρσένιος αξιώθηκε από τον Θεό του μεγάλου χαρίσματος να ενεργεί θαύματα απ’ όταν ήταν σε αυτή τη ζωή. Αλλά και μετά τη μακαρία κοίμησή του πολλά εποίησε και ποιεί.
.........Ο βίος του γράφηκε από τον μακαριστό ηγούμενο της Λογγοβάρδας αρχιμ. Φιλόθεο Ζερβάκο. Η ακολουθία και ο Παρακλητικός Κανόνας του από τον μοναχό Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη και νεώτερη από τον Χ. Μ. Μπούσια.
.........Η μνήμη του τιμάται στις 31 Ιανουαρίου και στις 18 Αυγούστου, ημερομηνία ανακομιδής των τιμίων λειψάνων του.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου,
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

672 - Ο Άγιος Νεομάρτυς Ηλίας ο Αρδούνης

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 31 Ιανουαρίου

Μαρτύρησε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1686

.........Ο άγιος καταγόταν από την Καλαμάτα και ήταν κουρέας στο επάγγελμα. Επειδή ήταν άνθρωπος συνετός και έμπειρος στα κοινά, οι προεστοί τον είχαν σε εκτίμηση και τον συμβουλεύονταν.
.........Κάποια φορά ,που συζητούσαν διάφορες υποθέσεις ,έκαναν λόγο για τις συμφορές, τα βαριά χρέη και τα όσα μύρια βάσανα που περνούσαν οι Χριστιανοί. Ο άγιος τότε, με πολλή θλίψη, τους συμβούλευσε ότι πρέπει να προσπαθούν να ελαφρύνουν με κάθε τρόπο τους Χριστιανούς από τη βαριά φορολογία, διότι κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους και να εξισλαμιστούν. Οι προεστοί διαφωνούσαν μαζί του λέγοντας ότι οι Χριστιανοί δεν κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους. Τότε εκείνος τους λέει, εμένα αν κάποιος μου δώσει ένα φέσι γυρίζω το φύλλο. Τότε ένας προεστός, για αστείο, έστειλε και του αγόρασε ένα φέσι. Εκείνος πήγε αμέσως στον δικαστή και έγινε μουσουλμάνος. Γεγονός που λύπησε όλους τους Χριστιανούς.
.........Μετά από λίγο καιρό συναισθάνθηκε το σφάλμα του, έφυγε από την πατρίδα του και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί εξωμολογήθηκε με μεγάλη συντριβή το λάθος του, έκανε τον κανόνα του και μυρώθηκε με το Άγιο Μύρο. Έγινε μάλιστα και μοναχός στο Άγιο Όρος, όπου παρέμεινε οκτώ χρόνια. Η συνείδησή του όμως τον έτυπτε πάντοτε για την άρνησή του. Γι’ αυτό πήγε σ’ ένα ενάρετο πνευματικό ο οποίος τον συμβούλευσε να πάει στην Καλαμάτα και εκεί να ομολογήσει τον Χριστό.
.........Με την ευχή του πνευματικού γύρισε στην Καλαμάτα. Εκεί αποκάλυψε τον σκοπό του στους πνευματικούς, όμως εκείνοι τον εμπόδιζαν, φοβούμενοι μήπως δεν αντέξει το μαρτύριο. Ο άγιος όμως έχοντας μεγάλο πόθο για το μαρτύριο, αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, άρχισε να κυκλοφορεί μέσα στα σοκκάκια της πόλης καθώς και στο παζάρι. Κάποια στιγμή οι Τούρκοι τον γνώρισαν και του λένε, εσύ δεν είσαι ο Μουσταφά Αρδούνης;
.........Ναι, τους απάντησε με θάρρος, εγώ είμαι, όχι όμως Μουσταφάς αλλά Ηλίας και Χριστιανός Ορθόδοξος και άρχισε να κατηγορεί τη θρησκεία τους χωρίς να φοβηθεί καθόλου και να κηρύττει τον Χριστό αληθινό Θεό.
.........Μόλις τ’ άκουσαν αυτά, τον άρπαξαν οι Τούρκοι και δέρνοντάς τον και σπρώχνοντάς τον, τον οδήγησαν στον δικαστή. Στην ερώτηση του δικαστή ομολόγησε τα ίδια λόγια. Ο δικαστής τον έκλεισε στη φυλακή μήπως και αλλάξει γνώμη. Έμεινε αρκετές ημέρες βασανιζόμενος. Τον οδήγησαν για δεύτερη φορά στο δικαστήριο. Σε σχετική ερώτηση του δικαστή απάντησε: Τι με ρωτάς; Ακόμα κι αν μου κάνετε μύρια βάσανα, δεν είναι δυνατόν ν’ αρνηθώ τον Κύριό μου Ιησού Χριστό, κάνε μου ό,τι θέλεις
.........Ο δικαστής τότε διέταξε να τον κάψουν με χλωρά ξύλα. Τον άρπαξαν οι δήμιοι και τον οδηγούσαν στον τόπο της καταδίκης.
.........Στο δρόμο κάποιος του κατέβασε κυριολεκτικά την πλάτη με μια σπαθιά. Ο άγιος χωρίς να δειλιάσει, χαρούμενος, με περισσότερο θάρρος, προχωρούσε ψάλλοντας τους ψαλμούς του Δαυίδ. Όταν έφθασαν στον τόπο της καταδίκης, τον έριξαν στη φωτιά. Το θαυμαστό είναι ότι, ενώ παρέδωσε την αγία του ψυχή μέσα στην πυρά, όταν έσβησε η φωτιά το άγιο λείψανό του είχε μείνει άθικτο. Δεν είχαν καεί ούτε τα ράσα του ούτε τα γένια ούτε τα μαλλιά του. Τη νύχτα, οι φρουροί έβλεπαν το ουράνιο φως που κατέβαινε και περικύκλωνε το τίμιο λείψανο του μάρτυρος και έλεγαν επειδή δεν τον έκαψε η φωτιά, έστειλε ο Θεός φωτιά από τον ουρανό για να τον κάψει.
.........Οι Χριστιανοί πήραν το άγιο λείψανο του μάρτυρος και το έθαψαν δίνοντας πολλά χρήματα
.........Όταν έκαναν την ανακομιδή μια καταπληκτική ευωδία γέμιζε τον τόπο.
.........Η κάρα του Αγίου ευρίσκεται στην Ι. Μ. Βουλκάνου στη Μεσσηνία.

http://vatopaidi.wordpress.com

671 - Έκκληση προς την ανακρίτρια κυρία Ειρήνη Καλού

.......Μόλις πληροφορηθήκαμε από τον ηλεκτρονικό τύπο (“Τρομακτικό”) ότι οι συνήγοροι του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, υπέβαλαν αίτηση αποφυλάκισης στην ανακρίτρια κυρία Καλού, η οποία έκρινε τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ ως προφυλακιστέο επειδή το Δημόσιο κινδύνευε, κατά την εκτίμησή της, από τη συνέχιση των πράξεων για τις οποίες κατηγορείται.

.......Το αίτημα στοιχειοθετείται σε λόγους νομικούς αλλά και αντικειμενικούς και ελπίζουμε η κυρία Καλού να το κάνει αποδεκτό.

.......Την παρακαλούμε θερμά να συνυπολογίσει ότι ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ είναι πνευματικός πατέρας αδελφότητας 120 μοναχών, οι οποίοι έχουν την απόλυτη ανάγκη της στήριξής του, και ότι η επισφαλής υγεία του επιβαρύνεται από τον εγκλεισμό του στη φυλακή.

.......Ας είναι βεβαία η κυρία Καλού ότι δεν είναι πρόθεση κανενός μας να προκαταλάβει την απόφαση της αδέκαστης Ελληνικής Δικαιοσύνης και ότι η έκκλησή μας δεν ενέχει την παραμικρή έννοια της περιφρόνησης προς το πρόσωπό της, προς τις ανακριτικές αρχές και την ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη.

Παναγιώτης Τελεβάντος

http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2012/01/blog-post_8121.html

670 - Αχειροποίητη Εικόνα Παναγίας της Προδρομίτισσας

.........Η Αχειροποίητη Εικόνα της Παναγίας της Προδρομίτισσας βρίσκεται στο Κυριακό (κυρίως Ναός) της Ιεράς Λαυριωτικής Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου στο Άγιο Όρος.
.........Για το ιστορικό της Εικόνας ο Γερ. Σμυρνάκης (ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, σελ. 423) αναφέρει:


.........Εν τω Κυριακώ εύρηται ανηρτημένη επί του κατ' ανατολάς αριστερού κίονος αχειροποίητος εικών της Θεομήτορος μόνον κατά την μορφήν, ην ο εν Ιασίω ζωγράφος Γιωργάκης Νικολάου ονόματι πολλά μοχθήσας και μη δυνηθείς να ιστορήση κατά την θέλησιν του τότε Δικαίου της σκήτης Νήφωνος Ιερομονάχου (1857-1870) και κατά την ιδίαν αυτού τέχνην παρήτησεν ανεπιμέλητον εν ερμαρίω, ίνα παραλάβη αυτήν ο ειρημένος Δικαίος. Ημέραν τινά όμως, ως αφηγήθη ημίν ο μέχρι του Δεκεμβρίου 1899 ζων Ιερομόναχος Νήφων, λαβών αυτήν ο ρηθείς ζωγράφος εκ του ερμαρίου προς δυνατήν αποπεράτωσιν εύρε λαμπράν και ωραίαν την μορφήν, ως σήμερον δείκνυται. Τότε δε ούτος εξέδωκε τη 29η Ιουνίου 1863 εν Ιασίω πιστοποιητικόν, δι΄ου δηλοποιεί: «Αφού κατά την τέχνην μου επέρασα το πρώτον και δεύτερον χέρι επί των ενδυμάτων και του προσώπου της εικόνος , κατά το τρίτον χέρι είδον την Παναγίαν και τον Χριστόν ηλλοιωμένους την μορφήν. Διό εξοργισθείς ενόμισα ότι επιλαθόμενος της τέχνης μου δεν ηδυνάμην να τελειοποιήσω την εικόνα. Και επειδή ήτο εσπέρα, κατεκλίθην, ίνα την επαύριον μετά ζέσεως επαναλάβω την εργασίαν.


.........Την δε πρωίαν ποιήσας τρεις μετανοίας προς έναρξιν της εργασίας, ω του θαύματος!Εύρον τα πρόσωπα της Θεομήτορος και του Χριστού υπερφυώς συντετελεσμένα.

Γερασίμου Σμυρνάκη ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

669 – Κατάλογος των Πρωτεπιστατών και Επιστατών του Αγίου Όρους

Λεπτομέρειες

668 - Η συνταρακτική εμπειρία του Eugene Ionesco στο Άγιο Όρος

.........Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλο-ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος.

.........Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris match πριν από αρκετά χρόνια:
.........«Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι. Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού. Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε -και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία. Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ. Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό. Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού. Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:
.........-Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;
.........-Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.
.........-Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός, πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;
.........Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ' αυτό το ερώτημα, στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση. Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο. Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα. Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του! Του απάντησα:
.........-Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός.
.........-Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται».
.........Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα, όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.

.........Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι: η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα».
.........-Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο, που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!
.........-Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.

(Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδης, «Μαρτυρίες φωτός», Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα)

http://fdathanasiou.wordpress.com

667 - Ο ηγούμενος Εφραίμ

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 29 Ιανουαρίου 2012

.........Η προφυλάκιση του ηγούμενου Εφραίμ δημιουργεί σοβαρά και μεγάλα προβλήματα και ερωτήματα. Είναι άσχετο τ’ ότι υπουργοποιήθηκαν όλοι οι υπουργοί που αναμείχθηκαν στην υπόθεση Βατοπεδίου;
.........Γιατί, για πρώτη φορά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, έχουμε υφυπουργό Δικαιοσύνης; Ο συγκεκριμένος υφυπουργός έχει ασχοληθεί με την υπόθεση της μονής αρνητικά. Πώς μπορεί να είναι στη θέση αυτή;
.........Ο ηγούμενος Εφραίμ είναι ο πλέον υβρισθείς, χλευασθείς, ειρωνευθείς και διαπομπευθείς Νεοέλληνας. Γιατί; Αποδείχθηκε η ενοχή του; Ο ηγούμενος κατέστρεψε την ελληνική οικονομία; Πρόκειται για το πιο άθλιο υποκείμενο της Ελλάδος; Ένας αγιορείτης ηγούμενος ιστορικής μονής με πλούσια προσφορά και 120 μοναχούς άξιζε αυτής της τύχης;
.........Εμείς δεν θέλουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε την ελληνική δικαιοσύνη. Πιστεύουμε στην ακριβοδικία της δικαιοσύνης, στο ύψος και την αξιοπιστία της. Όμως ορισμένες φορές μας λυπεί, μας στεναχωρεί και μας προβληματίζει. Δεν μιλούμε συναισθηματικά. Ανώτατοι δικαστικοί, έγκριτοι νομικοί μιλούν για «δικαστικό πραξικόπημα». Γιατί να προφυλακιστεί ο ηγούμενος; Μόνο αυτός έφταιγε, αν έφταιγε;
.........Ο ηγούμενος ήταν κάποιος αισχρός κακοποιός και μεγαλοαπατεώνας; Να έλθουν να τον συλλάβουν δεκάδες οπλοφόροι αστυνομικοί; Να καταπατηθεί από εκπροσώπους του νόμου ο Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους επιτρέπεται; Ήταν τόσο επικίνδυνος ο ηγούμενος κι έπρεπε άμεσα να προφυλακισθεί; Παραμονή των Χριστουγέννων έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο; Μήπως ήθελαν να καλύψουν μία της προηγούμενης ημέρας απόφαση της γερμανικής δικαιοσύνης για πρώην υπουργό;
.........Με την προφυλάκιση του ηγούμενου επήλθε η κάθαρση; Λύθηκαν τώρα όλα τα προβλήματα; Για άλλη υπόθεση κατηγορούνται δικαστικοί γιατί έκαναν τον καθήκον τους. Άρα συμβαίνει η επιρροή των πολιτικών στους δικαστικούς. Άλλοι θα είχαν προφυλακιστεί νωρίτερα. Γιατί τόσο μένος; Μήπως θεώρησαν ορισμένοι ιθύνοντες πως θ’ ανεβάσουν τα χαμηλά ποσοστά τους με την προφυλάκιση αυτή; Πάντως κατάφεραν να τα μειώσουν περισσότερο αυτά τα χαμηλά ποσοστά. Άνθρωποι που είχαν επηρεασθεί αρνητικά από τα μέσα ενημερώσεως για τον ηγούμενο άλλαξαν γνώμη. Μήπως χρειάζεται αναθεώρηση;
.........Υπήρξε μία αντίδραση πολλών προσώπων και προσωπικοτήτων. Ανώτατων και ανωτέρων κληρικών, ηγουμένων, μοναχών και λαϊκών. Εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Κύπρου, της Ελλάδος, της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας και άλλοι. Δεν πρόκειται για άπρεπη παρέμβαση, αλλά για συγκινητικές φωνές συμπαραστάσεως και δικαιολογημένης διαμαρτυρίας. Δυο-τρεις ιεράρχες -πρόκειται, λένε, για υποψήφιους αρχιεπισκόπους- έκαναν αρνητικές δηλώσεις. Φυσικά είναι δικαίωμά τους. Δεν γνωρίζω πόσο ειλικρινείς, φιλάδελφες και θεάρεστες είναι. Μήπως υπάρχει κάποια σκοπιμότητα; Πολλοί άνθρωποι χάρηκαν ιδιαίτερα για το σχετικό ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και για την ομόφωνη επιστολή συμπαραστάσεως της Ιεράς Κοινότητος.
.........Δεν θα θέλαμε να έχουμε υποψίες, πικρούς λογισμούς και αμφισβητήσεις. Δυστυχώς όμως τα όσα συμβαίνουν τελευταία στην καψερή πατρίδα μας μάς κάνουν να επιβεβαιώσουμε τις υποψίες μας. Κατηγορούνται οι ξένοι που κατέθεσαν διαμαρτυρίες για την προφυλάκιση. Δεν ακούγεται λέξη για όσους ενοχλήθηκαν από τις διαμαρτυρίες; Γιατί; Γιατί μεροληπτούν τα μέσα ενημερώσεως; Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
.........Ο ηγούμενος Εφραίμ προφυλακίστηκε. Ταπεινά, καρτερικά και ελπιδοφόρα παραμένει στο κελί του Κορυδαλλού. Η αδικία θα του γίνει δόξα. Αν σε κάτι έφταιξε με τον τρόπο του ήταν για φυλάκιση; Τότε θα έπρεπε να είναι φυλακισμένοι όλοι οι Έλληνες για κάποια λάθη της ζωής τους. Δεν αποδείχθηκε εσκεμμένη απάτη. Κατηγορηθήκαμε για την υποστήριξή μας. Δεν πειράζει. Είναι χαρούμενοι και με γαλήνιο ύπνο όσοι συνήργησαν γι’ αυτή την προφυλάκιση; Και μάλιστα γνωστοί ρασοφόροι.
.........Είναι σημαντικά αισιόδοξο μήνυμα η σύμπνοια της πλειοψηφίας της ελληνικής ιεραρχίας. Δεν γνωρίζω αν είναι ένας άμεσος πόλεμος του μοναχισμού και της Εκκλησίας. Ένας πάντως τρόπος ύπουλης πολεμικής σαφώς είναι. Η Εκκλησία είναι πανάρχαιος, δυνατός και ενοποιός θεσμός. Ο μοναχισμός έχει πολύτιμη προσφορά έργων αρετής, αγιότητος, φιλοκαλίας και ιερότητος. Το Άγιον Όρος οπωσδήποτε θέλει μία άλλη αντιμετώπιση. Είναι κρίμα γι’ αυτή την κατάπτωση, την αποϊεροποίηση των πάντων. Λαθεύω, υπερβάλλω ή αστοχώ; Να με συγχωρείτε που επιμένω. Έχω μία διαίσθηση ότι αυτοί που θέλησαν να διαβάλουν τον ηγούμενο Εφραίμ τού έκαναν το μεγαλύτερο καλό από πνευματικής απόψεως. Αυτό έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Δεν νομίζετε;

666 - Ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης για το 666 και τον Αντίχριστο

.........Η 666η ανάρτηση δεν θα μπορούσε να αναφέρεται σε άλλο θέμα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ (5/9/1925)

.........Ο μακαριστός Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929) στις 5 Σπτεμβρίου 1925 έστειλε μία επιστολή προς τον Σ. Βεργώνην, ο οποίος είχε ετοιμάσει μία πραγματεία στην οποία ασχολείτο με τον αριθμό 666 και τον Αντίχριστο. Μετά από 87 ολόκληρα χρόνια η επιστολή συνεχίζει να είναι επίκαιρη και εποικοδομιτική όπως μπορείτε να διαβάσετε στην συνέχεια.

.........Με πολλή χαρά πήρα μόλις αυτές τις μέρες από τον πατέρα Ιλαρίωνα, το πνευματικό τέκνο του αειμνήστου Σάββα ιερομόναχου, την επιστολή σας της 25ης Μαΐου.
.........Τη διάβασα με πολλή προσοχή και επαίνεσα, όπως και έπρεπε, τον ένθεο ζήλο σου και το ότι σαν καλός Χριστιανός ενδιαφέρθηκες να ερευνήσεις την Αγία Γραφή και να γράψεις μελέτη, όπου ασχολείσαι με τον αριθμό 666, πού υπονοεί τον Αντίχριστο.
.........Και όσον αφορά τους Χιλιαστές πού στηλιτεύεις, είσαι αξιέπαινος. Ο πανάγαθος Θεός, πού βλέπει την αγαθή σου πίστη και την καλή σου θέληση, δεν θα σε αφήσει να πέσεις σε πλάνες, όπως έπεσαν κάποιοι άλλοι, γιατί στηρίχθηκαν στο εγώ τους και θέλησαν να ερμηνεύσουν θέματα της Αποκαλύψεως του Ιωάννου του Θεολόγου.
.........Απόδειξη της ταπεινής ιδέας πού έχεις για τον εαυτό σου είναι ότι φοβήθηκες τις εκ δεξιών παγίδες του δολίου δράκοντος και δεν βασίστηκες στον εαυτό σου και στις απόψεις σου. Γι΄ αυτό και έκανες σαρανταλείτουργο και άλλες ιερές πράξεις και στη συνέχεια έγραψες και έστειλες αυτή τη μελέτη.
.........Σ΄ αυτό είσαι αξιέπαινος, διότι μιμήθηκες τον απόστολο Παύλο, πού αν και είχε βεβαιότητα για όσα δίδασκε, διότι τα διδάχθηκε κατευθείαν από τον ίδιο τον Σωτήρα μας Ιησού, όμως με τον φόβο μήπως τρέχει ή έτρεξε μάταια, πήγαινε κάθε χρόνο στα Ιεροσόλυμα για να καταθέσει στον Πέτρο και Ιάκωβο τις σκέψεις του. Έτσι καθοδηγούμενος έγινε πλέον αλάθητος φωστήρας της οικουμένης.
.........Επειδή λοιπόν μου εμπιστεύθηκες τα πάντα, αγαπητέ, και ζήτησες με ακράδαντη πίστη να σου πω αν η γνώμη πού εκθέτεις και το συμπέρασμα πού διατυπώνεις για τον αριθμό 666 έχει βάσεις ή όχι, σπεύδω να σου πω με κάθε ειλικρίνεια ό,τι οι άγιοι της Εκκλησίας Πατέρες αποφαίνονται περί αυτού.
.........Γενικώς μας συνιστούν προσοχή, να μην προχωρούμε σε ερμηνεία της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου σύμφωνα με τις δικές μας γνώμες, διότι όσοι μέχρι σήμερα από τους παλαιούς χρόνους αποπειράθηκαν να το κάνουν, απατήθηκαν οικτρά.
.........Επίσης όσοι καταφεύγουν σε αριθμούς και ισχυρίζονται ότι ο τάδε και τάδε αριθμός σημαίνουν τον ερχομό του Αντίχριστου ή και τον χρόνο, ματαιοπονούν χωρίς το παραμικρό όφελος. Όπως και να΄ ναι, αυτοί πού ασχολούνται με τέτοια θέματα είναι αδύνατο να μην πέσουν σε πολλές αλλόκοτες πλάνες.
.........Οι άγιοι Απόστολοι και όλοι οι μεγάλοι Πατέρες διαπιστώνουμε ότι άφησαν ανεξήγητη την ιερά Αποκάλυψη, διότι αυτή αναφέρει με ασαφή τρόπο τα μέλλοντα, τα οποία μόνο όταν πραγματοποιούνται αποκαλύπτονται.
.........Ο απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή κατακρίνει αυτούς πού παρατηρούν τους χρόνους και τους καιρούς. Γράφει: «Ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς! Φοβούμαι υμάς μήπως εική κεκοπίακα εις υμάς» (Γαλ. 4, 10-11).
.........Επίσης βλέπουμε καθαρά στο ιερό Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος ημών Ιησούς, αν και εξηγούσε στους μαθητές όλα τα υπερφυή μυστήρια Του και το μέγα μυστήριο της Υπερουσίου Τριάδος και όσα ήταν ανάγκη να γνωρίζουν για τη σωτηρία τους, όλα τους τα αποκάλυψε, όμως τον χρόνο και τον καιρό της Δευτέρας Ελεύσεως Του τον απέκρυψε λέγοντας: «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος» (Ματθ. 24, 36).
.........Τί λοιπόν; Δεν ήξερε τίποτε σχετικά με αυτό ο Θεάνθρωπος Ιησούς μας; Τούτο και να το συλλογιστεί κανείς είναι βλάσφημο. Το ήξερε πολύ καλά ως ομοούσιος με τον Πατέρα και συναΐδιος, αλλά δεν συνέφερε να διαδοθεί, κυρίως από τους Αποστόλους, η ημέρα εκείνη και να το μάθουμε όλοι. Δήλωσε μόνο τα σημεία και τις περιστάσεις πού θα προμήνυαν τον ερχομό του Αντίχριστου και, όπως βλέπουμε σήμερα, πλησιάζει ο χρόνος. Επίσης στις Πράξεις των Αποστόλων βλέπουμε ότι ο Κύριος μας αποτρέπει από την ανωφελή αυτή έρευνα. Γράφει ο Λουκάς: «Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξεις 1, 7).
.........Και επειδή, όπως γράφεις, είσαι άνθρωπος αμαρτωλός, όπως και εγώ πού σου γράφω, και ελεήθηκες από τον Θεό με την εξομολόγηση και είσαι ήδη υπό κανόνα, αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί, αγαπητέ μου, να εγκαταλείψουμε την ταπεινή αυτογνωσία και να ασχοληθούμε με πράγματα ανώτερα των δυνάμεων μας; Γιατί να καταγινόμαστε με αριθμούς και εικασίες υποκειμενικές για να μάθουμε τους χρόνους και τους καιρούς;
.........Αντί να ασχολείσαι με τέτοιες επικίνδυνες έρευνες, δεν είναι καλύτερα να φροντίζεις πώς θα αρέσεις στον Κύριο με ενάρετες πράξεις και με την αποφυγή της κρυφής υπερηφάνειας;
.........Όσο ευχαριστείται ο Πανάγαθος με την ταπεινή επίγνωση του εαυτού μας και με ένα δάκρυ πού χύνουμε για τις αμαρτίες μας, δεν ευχαριστείται με μύριες ανακαλύψεις της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.
.........Απόδειξη ο ληστής, ο όποιος, αν και ήταν κακούργος και αμαρτωλός, επειδή ταπείνωσε τον εαυτό του και ζήτησε έλεος για τις αμαρτίες του, υψώθηκε τόσο πολύ, ώστε μπήκε πρώτος στον παράδεισο.
.........Όσον αφορά την έλευση του Αντιχρίστου, εμείς, αγαπητέ, έχουμε αλάνθαστο διδάσκαλο την Εκκλησία, πού έχει τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν μπορεί να σφάλει. Να τί λέει η Εκκλησία: Πρώτα θα έλθουν στη γη οι προφήτες Ενώχ και Ηλίας. Ο Αντίχριστος θα γεννηθεί από Εβραία πόρνη κλπ. και θα κάνει τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν και έτσι θα έλθει το τέλος (βλ. Τριώδιο, Κυριακή της Απόκρεω).
.........Αυτές είναι οι σωτήριες αλήθειες πού πρέπει να πιστεύουμε, και πιστεύοντας να γινόμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε τον Κύριο, σύμφωνα με το «αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διότι ουκ οίδατε την ώραν και την στιγμήν καθ΄ ην ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 25, 13).
.........Πραγματικά, τι θα μας ωφελήσει η εξήγηση του ονόματος του Αντιχρίστου ή η αναδίφηση των αριθμών, όταν πριν από τον ερχομό του Αντίχριστου μας προλάβει ο θάνατος;
.........Αυτά είναι αρκετά, και πιστεύω ότι ως φρόνιμος εργάτης του αμπελώνος του Χρίστου να μη με παρεξηγήσεις, αλλά να πειστείς ότι αυτή είναι η αλήθεια.
.........Να αφήσεις λοιπόν αυτές τις παρατηρήσεις και να στραφείς στα συγγράμματα των Πατέρων, τα οποία θα σε ωφελήσουν μύριες φορές περισσότερο. Και τότε να προσεύχεσαι και για μένα τον ελάχιστο, ο οποίος σου εύχομαι όσα συντελούν στη σωτηρία.

Κατουνάκια Αγίου Όρους
5 Σεπτεμβρίου 1925
Δανιήλ Μοναχός Κατουνακιώτης

665 - Ο Άγιος Νεομάρτυς Χατζή - Θεόδωρος

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 30 Ιανουαρίου

.........Ο άγιος καταγόταν από τη Μυτιλήνη, ήταν έγγαμος, είχε και παιδιά. Κάποια μέρα θύμωσε για κάποιο γεγονός που του συνέβη, αρνήθηκε τον Χριστό και έγινε μουσουλμάνος.
.........Όταν συναισθάνθηκε τι είχε κάνει, μετανόησε, έφυγε από την πατρίδα του και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί έμεινε αρκετό χρονικό διάστημα, εξωμολογήθηκε, έκανε τον κανόνα του, χρίσθηκε με το Άγιο Μύρο και μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Κατόπιν με την ευχή του πνευματικού επέστρεψε στην πατρίδα του. Πήγε στον δικαστή και τον ερωτά:
.........-Αν κάποιος αδικηθεί ή εξαπατηθεί, μπορεί να πάρει πίσω το δίκιο του;
.........-Βεβαίως μπορεί, του αποκρίθηκε ο δικαστής.
.........Και ο άγιος του απάντησε:
.........-Εγώ είχα την πίστη μου, που είναι καλό και καθαρό χρυσάφι, σκοτίστηκε ο νους μου από τον διάβολο, εξαπατήθηκα, την άφησα και πήρα τη δική σας για καλύτερη. Τώρα ήρθα στον εαυτό μου και βλέπω ότι η δική μου πίστη είναι το καλό μάλαμα και η δική σας είναι χαλκός.
.........Λέγοντάς τα δε αυτά βγάζει αμέσως το σαρίκι που φορούσε, το πετάει μπροστά στον δικαστή και βγάζει από τον κόρφο του ένα μαύρο σκούφο και τον φοράει. .........Μόλις τ' άκουσε αυτά ο δικαστής του λέει απορημένος:
.........-Μπρε τρελλέ, τι κάνεις; βγήκες από τα λογικά σου;
.........-Όχι, του απαντά ο άγιος, είμαι στον εαυτό μου και γνωρίζω τι κάνω.
.........Τότε ο δικαστής διέταξε να τον κλείσουν στη φυλακή και στη συνέχεια τον έφερε μπροστά του και δεύτερη και τρίτη φορά και προσπαθούσε με πολλούς τρόπους να τον επιστρέψει στο ισλάμ. Βλέποντας όμως ότι παρέμενε σταθερός και ακλόνητος στον Χριστό, εξέδωσε μεν καταδικαστική απόφαση, τον έστειλε δε και στον αγά του τόπου. Ο αγάς προσπάθησε κι αυτός με πολλούς τρόπους, κολακείες και υποσχέσεις να τον μεταστρέψει αλλά στάθηκε αδύνατον. Ο άγιος παρέμενε σταθερός και απαντούσε με τα ίδια λόγια: Γελάστηκα, έδωκα την πίστη μου, το καλό μάλαμα και πήρα τη δική σας, το μπακίρι. Τώρα ήρθα στα λογικά μου και ομολογώ ότι είμαι Χριστιανός, Θεόδωρος το όνομά μου.
.........Τότε τον άρπαξαν οι δήμιοι, τον έδειραν σκληρότατα, τον χτύπησαν με μια μαχαίρα στον μηρό και τον γκρέμισαν από τη σκάλα του Σαραγιού. Τον σήκωσαν έπειτα και τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης χωρίς εκείνος να προβάλλει την παραμικρή αντιλογία. Αντιθέτως είχε χαρούμενο πρόσωπο και συνομιλούσε με τους δημίους του, ώστε νόμιζε κανείς ότι ο θάνατος δεν ήταν γι' αυτόν θάνατος αλλά ζωή.
.........-Έχεις καταλάβει; του λένε. Θα σε κρεμάσουν.
.........Κι εκείνος τους απαντά με χαρά:
.........-Και που είναι το σκοινί;
.........Οι δήμιοι του έδωσαν αμέσως το σκοινί. Το πήρε, το φίλησε και το πέρασε στον λαιμό του.
.........-Τώρα πηγαίνετέ με όπου θέλετε.
.........Μπροστά πήγαινε ο ντελάλης και φώναζε:
.........-Όποιος αρνείται την πίστη του αυτά παθαίνει.
.........Τον οδήγησαν στο Παρμάκ Καπί, όπου, αφού προσευχήθηκε, ζήτησε συγγνώμη από τους παρισταμένους Χριστιανούς και ανέβηκε σε μια πέτρα παραδίδοντας τον εαυτό του στους δημίους, οι οποίοι τον απαγχόνισαν.
.........Το άγιο λείψανο του μάρτυρος το έριξαν στη θάλασσα. Όμως η θάλασσα, μετά από λίγες ημέρες, το έβγαλε έξω. Έτσι οι Χριστιανοί ζήτησαν άδεια και το ενταφίασαν στον Ι. Ναό Αγίου Ιωάννου στο Μόθωνα.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
(Ήχος δ΄Ταχύ προκατάλαβε)
'Εκ Λέσβου έβλάστησας
και εν αυτή ανδρικώς
αθλήσας, Θεόδωρε, υπέρ Χριστού του Θεού,
αξίως δεδόξασαι.
Όθεv τα λείψανά σου, νεομάρτυς, ευρόντες,
χάριν εκ τούτων θείαν
κομιζόμεθα πίστει,
δοξάζοντες τον Κύριον τον σε στεφανώσαντα.

.........Στις 30 Ιανουαρίου του έτους 1784, απαγχονίσθηκε από τους Τούρκους στην Μυτιλήνη, για την πίστη του στον Χριστό, ο Άγιος Θεόδωρος ο Μυτιληναίος, ο εκ Πύργων Θερμής της Λέσβου καταγόμενος. Το τίμιο λείψανό του οι Τούρκοι το έριξαν στη θάλασσα αλλά μετά από λίγες ημέρες η θάλασσα το εξέβρασε στη στεριά, μπροστά στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στη θέση Μόθωνας. Οι χριστιανοί, αφού πήραν την άδεια του Κριτή το έθαψαν με τιμές εντός του εξωκλησίου και εκεί παρέμεινε ενταφιασμένος μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου του έτους 1967 όπου και ευρέθησαν τα Άγια λείψανά του.
.........Γι' αυτό και η Ορθόδοξος Εκκλησία μας καθιέρωσε την Δ' του μηνός Σεπτεμβρίου, να τιμά την Μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Μυτιληναίου επί της ευρέσεως των σεπτών λειψάνων του...

Απόσπασμα πρακτικού περί της ευρέσεως του τάφου και των λειψάνων του Νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου του Μυτιληναίου

.........Την 4ην Σεπτεμβρίου 1967, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, του Αντιεισαγγελέως Μυτιλήνης, του Διοικητού Χωροφυλακής Λέσβου, του Μηχανικού του Δήμου και του Εφημερίου Βαρειάς, εγένετο μία ιστορική έρευνα εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ιωάννου εις θέσιν «Μόθωνος», πλησίον του Ξενοδοχείου «Ξενία», η οποία έφερεν εις φως την από του 1784 πληροφορίαν, την οποίαν ο μέγας εκκλησιαστικός συγγραφεύς Νικόδημος ο αγιορείτης και άλλοι ιστορικοί συγγραφείς αναφέρουν, ότι την 30ην Ιανουαρίου 1784 εμαρτύρησεν από τους Τούρκους εις την Μυτιλήνην ο Θεόδωρος ο Μυτιληναίος ή Χατζής (ουχί ο Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος), ότι το λείψανον ερρίφθη εις την θάλασσαν και ότι περισυλλεγέν από τους Χριστιανούς ετάφη εντός του παρεκκλησίου του Αγίου Ιωάννου Μόθωνα. Η γενομένη ενώπιον των ως είρηται αρχών έρευνα, εξ αφορμής της ανακαινίσεως του παρεκκλησίου υπό του Ε.Ο.Τ. έφερεν εις φως τα ιερά λείψανά του, ευρεθέντα υπό το δάπεδον δεξιά τω εισερχομένω.
.........Περί της ευρέσεως του τάφου και των αγίων λειψάνων συνετάχθη το κατωτέρω πρακτικόν:
.........«...Η Επιτροπή λαβούσα υπ' όψιν:
.........1) Την ιστορικήν μαρτυρίαν του διαπρεπούς εκκλησιαστικού συγγραφέως Νικοδήμου του Αγιορείτου ευρισκομένην εις το βιβλίον του: «Το νέον Μαρτυρολόγιον» Βενετία 1799, σ. 248, όπου εξιστορών τον βίον και το μαρτύριον του νεομάρτυρος Θεοδώρου του Μυτιληναίου, ρητώς μνημονεύει «ότι ο Άγιος ετάφη εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έξω εις τον «Μόθωνα» κατά το 1784.
.........2) Ότι την μαρτυρίαν ταύτην παραδέχονται, άνευ ενδοιασμού τινος και άλλοι συγγραφείς, ως οι ανωτέρω μνημονευόμενοι, Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Σωφρόνιος Ευστρατιάδης, Ευστράτιος Δράκος, Ιάκωβος Κλεομβρότου, Ιωάννης Φουντούλης και Γεώργιος Π. Σωτηρίου.
.........3) Ότι οι χριστιανοί προφανώς εκ λόγων σκοπιμότητος, ενεταφίασσν το εκ της θαλάσσης εκβρασθέν άγιον λείψανον υπό το δάπεδον, χωρίς να ανεγείρουν
μνημείον ή να αφήσουν ίχνη τάφου, διότι οπωσδήποτε θα επεθύμουν να αποκρύψουν το ιερόν λείψανον από τα βέβηλα όμματα των διωκτών του, επί σκοπώ διαφυλάξεως τούτου.
.........4) Ότι εντός των ιερών ναών και των παρεκκλησίων, κατά παλαιάν παράδοσιν, τηρουμένην κατά τρόπον αυστηρόν, απέφευγον οι χριστιανοί να ενταφιάζουν τους κοινούς θνητούς των, ει μη μόνον έξω του ναού και εντός του περιπόλου αυτών ή το πολύ εις τον νάρθηκα αυτών.

Αποφαίνεται:

.........ότι τα ευρεθέντα οστά πρέπει να ανήκουν εις τον εντός του παρεκκλησίου ενταφιασθέντα νεομάρτυρα Θεόδωρον τον Μυτιληναίον, μαρτυρήσαντα υπέρ της τότε διωκόμενης ορθοδόξου χριστιανικής θρησκείας και της τότε δούλης ελληνικής πατρίδος, την 30ην Ιανουαρίου του έτους 1784 δι' απαγχονισμού, εις την θέσιν της πόλεως Μυτιλήνης «Παρμάκ Καπί».
.........Εγένετο, ανεγνώσθη και υπεγράφη εν τω παρεκκλησίω του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του λεγομένου «Μόθωνα» τη 4η του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 1967.
.........Το παρόν εξεδόθη εις εξαπλούν, ίνα, κατά την δήλωσιν του σεβασμ. μητροπολίτου, αποσταλή ανά εν, εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Ιεράν Μητρόπολιν, την Εισαγγελίαν Μυτιλήνης, την Διοίκησιν Χωροφυλακής Λέσβου και το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον του, εις υπάγεται το παρεκκλήσιον, ενοριακού ναού Ζωοδ. Πηγής Βαρειάς.
Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος
Ο Αντιεισαγγελεύς Μυτιλήνης Κων. Σαγιαξής
Ο Διοικητής Χωρ)κής Λέσβου Ηλίας Πετρόπουλος
Ο Δ)ντής Τεχν. Υπ. του Δήμου Ιωάν. Χ''Ιωάννου
Ο εφημέριος του Ι. Ναού Βαρειάς Παύλος Καραγιώργης
Ο επιστάτης των εργασιών Ευάγγελος Αψόκαρδος

664 - Θαυμαστό γεγονός από τη ζωή του Γέροντα Παΐσιου, όπως το διηγήθηκε ο ίδιος στον Γέροντα Εφραίμ τον Βατοπαιδινό

.........Το θαυμαστό γεγονός, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ, διηγήθηκε ο γέροντας Παΐσιος στον ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντα Εφραίμ. Ο γέροντας Εφραίμ το ανέφερε σε ομιλία του στο Βουκουρέστι το 2002.

663 - Γέρων Αθανάσιος Λαυριώτης, Ιατρός (1867-1940)

.........Η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, παραδοσιακά, ανάμεσα στους μοναχούς της είχε πάντοτε ένα τουλάχιστον γιατρό.

.........Στο βιβλίο του Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου «Γράμματα και Άρματα στον Άθωνα» αναφέρονται δύο μοναχοί-γιατροί, οι οποίοι έζησαν τον 19ο και 20ο αιώνα, οι Γέροντες Αθανάσιος (1867-1940) και Παύλος (1884-1980).
.........Δυστυχώς, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, για τον πρώτο, ο οποίος υπήρξε διάσημος εκπρόσωπος της ιατρικής επιστήμης, δεν υπάρχει λεπτομερής εξιστόρηση της ζωής του, ενώ για τον δεύτερο, το κόσμημα της αδελφότητας, τα στοιχεία του βίου του, τόσο σαν λαϊκού όσο και σαν μοναχού είναι αρκετά.
.........Στο παρόν σημείωμα θ' αναφερθούμε στον Γέροντα Αθανάσιο Καμπανάο, περίφημο γιατρό και συγγραφέα, συγχρόνως όμως και ταπεινό Λαυριώτη μοναχό.
.........Το κοσμικό του όνομα ήταν Σπυρίδων Καμπανάος. Γεννήθηκε στην Αίγινα το 1867. Προσήλθε στη Λαύρα το 1898, η κουρά του έγινε το 1901 και κοιμήθηκε το 1940.
.........Σαν γιατρός βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία με το παράσημο της Επιστημονικής Αξίας. Το παράσημο προσκόμισε ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Λεμονιέ, με θαλαμηγό που εστάλη γι αυτό το σκοπό και αγκυροβόλησε στο λιμανάκι του αρσανά της Λαύρας.
.........Η Ελληνική Κυβέρνηση τον τίμησε με τον Σταυρό του Φοίνικα, ενώ σημαντική αξία, εκείνη τη δύσκολη ιστορικά χρονική περίοδο, αποκτά το παράσημο Οσμανιέ που του απένειμε ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας.
.........Αυτός ο διάσημος εκπρόσωπος της ιατρικής επιστήμης, επειδή όπως προαναφέραμε, κανείς δεν εξιστόρησε τα κατ' αυτόν λεπτομερώς, θα μείνει άγνωστος και μια επιπόθητη προς μίμηση καλογερική βιογραφία θα λείπει, όπως φαίνεται, για πάντα από τη Λαύρα, από το Όρος, από τις ψυχές μας ...


.........Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην επετειακή Αγιορειτική έκδοση ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ, ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, του 1963. Αναφέρεται σ΄ έναν διάσημο εκπρόσωπο της ιατρικής επιστήμης, τον μοναχό Αθανάσιο Λαυριώτη (1867-1940)

.........Όλος ο κόσμος των οσίων του Άθω, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, προφέρουν με το μεγαλύτερο σεβασμό ένα όνομα: του πατρός Αθανασίου του Λαυριώτου. Είναι η λογιωτέρα μορφή του Αγίου Όρους. Κατάγεται από γνωστότατη οικογένεια του Πειραιώς. Το όνομά του «κατά κόσμον» είναι Σπυρίδων Καμπανάος. Τα αδέλφια του, τα ανήψια του κατέχουν μεγάλας θέσεις στην πρωτεύουσα και στο επίνειον. Ο ίδιος σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιον των Αθηνών από όπου πήρε το δίπλωμά του. Στα 1895 κατετάχθη στρατιωτικός ιατρός και στον πόλεμο του 1897 ήταν υπίατρος. Ο υποτακτικός του, πατήρ Κουκουζέλης, διαγγελεύς άλλοτε του στρατηγού Τρικούπη, μας αφηγείται ότι το θέαμα του πολέμου πολύ εκούρασε την ψυχή του Πειραιώτου ιατρού. Εκείνα τα χρόνια ο πόλεμος εγίνετο στήθος προς στήθος και ο ένας πολεμιστής χτυπούσε το στήθος του άλλου με την ξιφολόγχην. Αυτές τις ώρες ο άνθρωπος παίρνει όψι αγριώτερη και από θηρίο και αυτό έβαλε τον φιλόσοφο ιατρό σε πολλή μελαγχολία. Έβλεπε τα ανθρώπινα κουφάρια ξαπλωμένα στα πεδία των μαχών, έβλεπε τον άνθρωπο να ξεφεύγη πολύ από τον θεϊκό προορισμό του. Έτσι, μόλις ετελείωσε ο πόλεμος του 1897, έβγαλε τη στρατιωτική στολή και πήγε να γίνη καλόγερος. Σαράντα χρόνια μονάζει στη Μεγίστη Λαύρα. Κατώρθωσε όμως μέσα στο διάστημα αυτό να γίνη διεθνής φυσιογνωμία και να τιμήση το ελληνικό όνομα και το καλογερικό σχήμα.

.........Η μεγάλη βιβλιοθήκη της Λαύρας με τις χιλιάδες βυζαντινούς κώδικες και τις δεκάδες χιλιάδων τόμους της νεωτέρας φιλολογίας, βρήκε τον άνθρωπό της. Ρίχτηκε στη μελέτη. Ένα από τα πρώτα του μελετήματα ήταν να αντιγράψη και να εκδώση μερικούς από τους κώδικας της βιβλιοθήκης που είναι γραμμένοι σε περγαμηνή και μεμβράνη και αποτελούν αληθινά ευρήματα για τη θεολογία και την ιστορία. Διακοσίους περίπου τόμους έχει συγγράψει πάνω στους κώδικας αυτούς με παρατηρήσεις και σχόλια. Εξ αυτών τριάντα περίπου έχουν εκδοθή. Μεταξύ των εκδοθέντων περιλαμβάνεται και η «Διόπτρα», ένα πραγματικό φιλολογικό αριστούργημα του τετάρτου αιώνος, εις το οποίον διεξάγεται μια βαθειά φιλοσοφική πάλη μεταξύ σαρκός και ψυχής σε έμμετρο σχήμα διαλόγου. Το χειρόγραφο αυτό φυλάσσεται στο μοναστήρι της Λαύρας και το είδαμε. Είναι γραμμένο πάνω στη μεμβράνη κι από τα δύο μέρη και τυλιγμένο σε ρόλο.
.........Ένα πλήθος ακόμα χειρόγραφα εξέδωκε στα γαλλικά ο Γάλλος ελληνιστής και βυζαντινολόγος Μιλλιέ. Χάρις στον Πειραιώτη γιατρό στενή πνευματική επικοινωνία έχει αποκατασταθή μεταξύ του διανοουμένου κόσμου της Ευρώπης και της Αμερικής και της μονής της Λαύρας. Όλες οι Ακαδημίες αλληλογραφούν μαζύ του και του ζητούν ότι πληροφορία, ιστορική, θεολογική, βυζαντινολογική χρειάζονται από τη βιβλιοθήκη της Λαύρας. Είναι δε, όπως είπαμε, η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του βυζαντινού πολιτισμού που υπάρχει στον κόσμο. Με την παραίνεσι και την επίβλεψί του μπήκε μια καλύτερη τάξις στο μοναδικό αυτό μνημείο, τακτοποιήθηκαν οι κώδικες, τα βιβλία και τα κειμήλια. Μεταξύ των τελευταίων περιλαμβάνονται: η Αυτοκρατορική μίτρα και ο «Σάκκος» του Νικηφόρου Φωκά και ο «Σάκκος» του Αυτοκράτορος Ιωάννου Τσιμισκή. Όλα κατεγράφησαν καλύτερα, ησφαλίσθησαν και επροφυλάχθησαν από την βουλιμία μερικών υπόπτων φιλελλήνων, που επήγαιναν στη βιβλιοθήκη της μονής να μελετήσουν και επί τη ευκαιρία έβαζαν κι έναν κώδικα στην τσέπη ...
.........Η Γαλλική Ακαδημία, προ ολίγων ετών, απένειμε στον πατέρα Αθανάσιο το ανώτερο παράσημο επιστημονικής αξίας, που του το επέδωκεν ο Γάλλος υφυπουργός Παιδείας Λεμονιέ, πηγαίνοντας με ειδική θαλαμηγό στο λιμανάκι της Λαύρας. Η επίδοσις έγινε σε συγκινητική τελετή και δοξολογία του μοναστηριού, στην οποία παρέστησαν όλοι οι μοναχοί της Λαύρας και πολλοί από άλλα μοναστήρια.
.........Τον περασμένο μήνα του απένειμεν η Ελλάς τον αργυρούν Σταυρόν του Φοίνικος.
.........Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας του απένειμεν επίσης το παράσημον Οσμανιέ, για τις μεγάλες εκδουλεύσεις που προσέφερε στην Τουρκική Ακαδημία με τις μελέτες του για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τον μεσαίωνα.
.........Αυτά κι άλλα λέγαμε με τον πάτερ Κουκουζέλη, τον υποτακτικό του, για τη δράσι του πατρός Αθανασίου, ενώ περιμέναμε στο κελλί του να γυρίση από τη βιβλιοθήκη όπου μελετούσε. Είχαμε φαντασθή κάποια ιδιαίτερη αίγλη στο πρόσωπό του, μαθαίνοντας πως είναι, μαζί με τ΄ άλλα, και μια από τις ισχυρότερες θρησκευτικές φυσιογνωμίες που εγνώρισε το Άγιον Όρος. και δεν επέσαμε έξω: Επιβλητική, με ένα πανάγαθο βλέμμα ανάμεσα από πάλλευκα μαλλιά, φάνηκε σε λίγο η μορφή του. Κινείται αργά και αργότερα μιλεί. Είναι 74 ετών. Κάθεται στον εξώστη του κελλιού του και αγναντεύει το γαλανό θαύμα του Αιγαίου που εκτείνεται από τον ταρσανά της Λαύρας, προς το νησί της Θάσου και την Καβάλλα. Έτσι, με το θείο άρωμα που αποπνέει η οσία μορφή του, καθώς το βλέμμα του αρχοντεύει στο ήρεμο τοπίο, θαρρείς πως βρίσκεται σε μια γωνιά του Παραδείσου.
.........Λίγα λόγια του επήραμε για να μη τον κουράσουμε πολύ. Αυτός ο σοφός άνθρωπος, ποτέ δεν αφίνει την ανθρώπινη σοφία να θίξη τα όρια του Θεού. Πιστεύει πραγματικά. Πιστεύει και κάθε τι που συνδέεται με την πίστι του Ναζωραίου. Είχε πάει στη Λαύρα προ ετών ο Γερμανός Ακαδημαϊκός Σμίτκε με τον καθηγητή κ. Βέη, που είχε ορίσει η Κυβέρνησις για ξεναγό του. Ο Σμίτκε ήταν θεοσοφιστής. Δεχόταν το Θεό, μα ηρνείτο τα άγια λείψανα και τα υπερφυσικά τεκμήρια του Χριστιανισμού. Ηρνείτο την άσπορο σύλληψι και την Ανάστασι. Ο πάτερ Αθανάσιος άνοιξε πλατειά συζήτησι μαζύ του. Ώρες ολόκληρες μιλούσαν και γύρω τους ευλαβικά παρακολουθούσαν οι πατέρες της μονής. Ωραιότατα άνθη θεϊκής σοφίας βγήκαν από το στόμα του πατρός Αθανασίου. Ο Γερμανός επέμενε. Κάποτε έφθασαν στο «άφες αυτοίς ...».
.........- Αυτό το «άφες αυτοίς», που βγήκε με τόση γαλήνη από το στόμα του Ναζωραίου την ώρα που τον σταυρώναν, είναι ανθρώπινον ή θείον; Ρώτησε τον άπιστο ο πάτερ Αθανάσιος.
.........Ήταν το ερώτημα αποστομωτικό. Ο Γερμανός Ακαδημαϊκός εκλονίσθη. Δεν ημπορούσε να ανακαλύψη τίποτε το ανθρώπινο στην άφθαστη αυτή εποποιΐα του Χριστού. Μας αναφέρει το περιστατικό και το πρόσωπό του λάμπει από ικανοποποίησι.
.........- Αυτό το «άφες αυτοίς», προσθέτει, εγκρέμισε την επιχειρηματολογία του Ερνέστου Ρενάν. Είχε πάει και ο Γάλλος αυτός φιλόσοφος στο μοναστήρι της Λαύρας. Οι πατέρες τον έβαλαν στη μέση και ώρες ολόκληρες είχε ανάψει η συζήτησις. Στο τέλος ο Ρενάν έβαλε νερό στο κρασί του.