Μέσα στην πολύβουη εποχή μας, την εποχή της ταχύτητας και του αυτοματισμού, ο άνθρωπος στέκει αμήχανος να αντιδράσει και αδύναμος να δώσει λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας, που συσσωρεύονται γύρω του. Αδυνατεί να αντέξει και να ερμηνεύσει το πλήθος των δεδομένων, που δέχεται καθημερινά στο μυαλό του, με αποτέλεσμα να έχει εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο.
Ομοιάζει με ναύτη χωρίς πυξίδα, ναυαγό χωρίς σανίδα σωτηρίας. Έχει βρεθεί μεσοπέλαγα και δεν ξέρει ποια πορεία και κατεύθυνση να πάρει. Η απελπισία του έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη και η αμφισβήτηση ξεθεμελιώνει μέσα του και το τελευταίο «στεγανό», από το οποίο θα αντλούσε δύναμη.
Είναι δυνατόν, όμως, ο άνθρωπος, το κορυφαίο δημιούργημα και η κορωνίδα της δημιουργίας, να έχει βρεθεί σε τέτοια κατάσταση;
Είναι δυνατόν να ζει μέσα στο σκοτάδι αυτός, ο οποίος είναι πλασμένος να ζει μέσα