Η έξοδος του ανθρώπου από τον παράδεισο έφερε στην ζωή του την αμαρτία και τα παράγωγά της, τον πόνο, την λύπη, την ταραχή. Χάθηκε η χαρά και η αμεριμνησία του παραδείσου. Ξένα προς την φύση του πλέον αυτά, έφεραν αναστάτωση, ταραχή και πανικό στην ζωή του. Δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Η αμαρτία γίνεται κυρίαρχος.
Για να μη μείνει όμως η αμαρτία αθάνατη, επέτρεψε ο Θεός και ήρθε ο θάνατος στην ζωή του ανθρώπου, «ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθάνατον γένηται». Συνέπεια
