Κύριο χαρακτηριστικό του φανατικού ανθρώπου είναι η παντελής έλλειψη διάθεσης να ακούσει.
Δεν ακούει ο φανατικός, αλλά μόνο μιλάει. Αν ακούσει, «κινδυνεύει» να σκεφθεί, «κινδυνεύει» να ψάξει και - το βασικό - να βρει την αλήθεια, η οποία θα τον βγάλει από το σκοτάδι του φανατισμού του.
Ο φανατικός έχει μάθει να μην δέχεται πληροφόρηση προερχόμενη έξω από τα στενά όρια του κύκλου, στον οποίο βρίσκεται. Ο φανατικός δεν αμφισβητεί ποτέ τον αρχηγό του, αλλά τον ακολουθεί τυφλά. Κάθε λόγος αμφιβολίας, κάθε απόπειρα πληροφόρησης «από έξω», κάθε λογισμός ελευθερίας θεωρείται περίπου σαν «βλασφημία».
Ο φανατικός δεν μπορεί να κάνει διάλογο. Εξαντλεί όλα τα περιθώρια του