11708 - Έκδοση νέου βαρυσήμαντου Θεολογικού Τόμου από τη Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Του Θεοδώρου Καλμούκου

Η Μονή Οσίου Γρηγορίου προέβη στην έκδοση ενός πολυσέλιδου, ιστορικού και μνημειώδους τόμου, με τίτλο: «Ο Θεολογικός Διάλογος Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων» (παρελθόν – παρόν – μέλλον – Μία αγιορείτικη συμβολή), ο οποίος αποτελείται από 827 σελίδες. Στο επίκεντρο βέβαια του τόμου είναι ο Σεβηριανός Μονοφυσιτισμός, μ’ άλλα λόγια η παραδοχή μόνο της μίας φύσης του Χριστού, εξ’ ου και Μονοφυσιτισμός.

Στο πίσω εξώφυλλο του τόμου αναγράφεται πως «η διήκουσα έννοια σε όλα τα κείμενα του τόμου, παρότι έχουν γραφεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διαφορετικά ερεθίσματα είναι: α) ότι οι αντιχαλκηδόνιοι διδάσκαλοι πρεσβεύουν τον μονοφυσιτισμό και τον μονοενεργητισμό, όπως ακριβώς τους καταλογίζεται από τους Αγίους Πατέρες και από τις Οικουμενικές Συνόδους και β) ότι από αυτόν τον μονοφυσιτισμό-μονοενεργητισμό πρέπει να αποδεσμευτούν οι σημερινοί Αντιχαλκηδόνιοι».

11707 - Καυσοκαλύβια. Το Ιερό Βήμα του Άθωνα (βίντεο)

Τα Καυσοκαλύβια και η ευρύτερη περιοχή τους, σε ένα μοναδικό αφιερωματικό βίντεο εναέριας λήψης και ανάλυσης 4Κ.

 Η περιοχή που αποκαλείται και ιερό βήμα του Άθωνα, βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον Άθωνα στο νοτιότερο σημείο της Αθωνικής χερσονήσου, πήρε το όνομά της από τον Άγιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη που ασκήτεψε στην περιοχή και οργανώθηκε σε ιδιόρρυθμη κοινόβια σκήτη από τον Άγιο Ακάκιο.

Ψάλλει ο χορός ψαλτών "Τρίκκης Μελωδοί" τα εξής:

11706 - Τελώνου και φαρισαίου

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να είναι αφιερωμένη η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου στην διδακτική παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Το έκαναν για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί πως η υπερηφάνεια είναι η αγιάτρευτη ρίζα του κακού στον άνθρωπο, η οποία τον κρατά μακριά από την αγιαστική χάρη του Θεού και πως η ταπείνωση είναι το σωτήριο αντίδοτο της καταστροφικής πορείας, στην οποία οδηγεί τον άνθρωπο η εγωπάθεια.

Ο Φαρισαίος δεν παρέλειπε τίποτε από ό,τι επιτάσσει ο Νόμος. Όλα τα έπραττε, αλλά παρέλειπε κάτι βασικό: να τηρεί τον Νόμο με την καρδιά του! Ό,τι έκανε, το έκανε για τον τύπο, όχι με την καρδιά του. Αυτό όμως τον είχε ήδη απο-

11705 - Μοναχός Ιλαρίων Διονυσιάτης (1823 - 17 Φεβρουαρίου 1918)

Το νησί της Μυτιλήνης ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του. 

Κατά τον φιλάρετο μοναχό Λάζαρο Διονυσιάτη (†1974), «ήτο κατά την κλήσιν και την πράξιν ιλαρός και πράος και πλήρης αγάπης. Όταν σου ωμιλούσεν, έλεγεν ο γηροκόμος Χαρίτων, μέλι έτρεχε από το στόμα του. Έψαλλε μέχρις εσχάτου γήρατος εις τον δεξιόν χορόν μετά πολλής σεμνότητος, ευλαβείας και καλλιφωνίας». Διαβάστε περισσότερα »

11704 - Μοναχός Βαρνάβας Σταυροβουνιώτης (1864 - 17 Φεβρ. 1948)

Γεννήθηκε στο προάστιο της Λευκωσίας Κύπρου Καϊμακλί το έτος 1864. Νέος εργάσθηκε ως οικοδόμος. Το 1888 αναχώρησε με δύο αδέλφια του για το Άγιον Όρος. Τους πρώτους μοναχικούς αγώνες του έζησε στο αυστηρό κοινόβιο του Καρακάλλου, όπου εκάρη μεγολόσχημος μοναχός και συνδέθηκε πνευματικά με τον λίαν ενάρετο Γέροντα Κοδράτο (†1940). Από εδώ επέστρεψε στο αγιασμένο του νησί την Κύ­προ το 1897. Εισήλθε στην ιερά μονή Σταυροβουνίου και παρέμεινε σε αυτή επί έξι δεκαετίες. Το 1902 ανέλαβε τη διεύθυνσή της και το 1911 ενθρονίσθηκε επίσημα ηγούμενος της υψιβάμονης αυτής μονής.

Η αγαθή δραστηριότητα, η συνετή και σοβαρή του παρουσία, η ευαγγελική πραότητα και η παροιμιώδης ανεξικακία του τον διέκριναν πάντοτε. Ποτέ δεν τον είδε κανείς ταραγμένο, νευρικό και ανήσυχο. Η ισόβια επιλεγμένη πενία του, η λιτότητα στην αμφίεση και τη διατροφή, η εγκράτεια και η πνευματική εγρήγορση τον συνόδευαν παντού. Το μόνο του ποτό σε όλη του τη ζωή ήταν το νερό. Διαβάστε περισσότερα »