ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ
Σάββατον 18-11-2018 (1-12-2018)
Σήμερον συμπληροῦνται τεσσαράκοντα ἡμέραι ἀπὸ τῆς πρὸς Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, Καθηγουμένου, Πατρὸς καὶ ἀδελφοῦ ἡμῶν. Τεσσαράκοντα ἡμέραι πλήρεις πόνου, θλίψεως καὶ ὀρφανίας. Δὲν κλαῖμε οὔτε λυπούμεθα ὡς μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. Ἀλλά πονοῦμεν διὰ τὸν χωρισμόν! Ἄλλος πέντε, ἄλλος δέκα, ἄλλος εἴκοσι καὶ ὡς ὁ λαλῶν πεντήκοντα ὀκτὼ ἔτη ἐζήσαμε μαζί. Μαζὶ περάσαμε θλίψεις καὶ στενοχωρίας, ὀδύνας, πικρίας καὶ ἀναστεναγμούς· κινδύνους ἐκ ψευδαδέλφων, συνωμοσίας καὶ ἔχθρας. Ὅμως, ὡς ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος ἐξήγαγεν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν». Ἡ μεγάλη Μάννα, ἡ Κυρία Θεοτόκος ἡ Γοργοϋπήκοος, τὴν ὁποίαν στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ἐκελάδει, δὲν μᾶς ἐγκατέλιπε! Καὶ οἱ προστάται τῆς Μονῆς Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι ἥπλωναν στοργικῶς τὰς πτέρυγάς των καὶ ἐσκέπαζον, μὴ ἐπιτρέποντες ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς πειρασμόν. Μὲ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ὅνπερ παιδιόθεν ἠγάπα, ἀντιμετώπιζε τὰ πολλὰ καὶ δυσεπίλυτα προβλήματα τῆς κατὰ τὰ ἄλλα εὐαγοῦς Μάνδρας τῆς Βασιλικῆς Μονῆς τοῦ Δοχειαρίου.
Νῦν δὲ κατάφορτος ἔργων, «ὡς ἐλαία κατάκαρπος», εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἀγήρω ζωὴν
