Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2018
11087 - Μοναχός Ανατόλιος Καυσοκαλυβίτης (1862 - 20 Σεπτ/ρίου 1938)
Στο χωριό Παγκράτι Καλαβρύτων γεννήθηκε το 1862. Το 1890 ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας. Το 1892 εκάρη μοναχός στην Καλύβη του Τιμίου Σταυρού των Καυσοκαλυβίων. Ήταν πάμφτωχος, ακτήμων, ευλαβέστατος, ένθερμα θεοτοκοφιλής και φιλόθεος. Ούτε νερό δεν είχε στην Καλύβη του. Με το σταμνί κουβάλαγε νερό από το Κυριακό. Από τον μύλο έπαιρνε το πρώτο άλεσμα του σιταριού, επειδή αυτό είχε λίγο χώμα και ήταν πιο φθηνό. Περνούσε με ξηροφαγία. Αν είχε κανένα φιλοξενούμενο, μαγείρευε κάτι. Με χόρτα και λαχανίδες περνούσε, πάντα λίγα, πάντα φτωχά. Άκρος νηστευτής, ο πιο πλούσιος πένης των Καυσοκαλυβίων.
Μάζευε τσάι του βουνού από τον Άθωνα, λεβάντα και αμάραντα και τα έδινε στους Ρώσους να τα στέλνουν ευλογία στην πατρίδα τους ή πήγαινε στις Καρυές να τα δώσει. Πάντα πήγαινε στον λάκκο του Άδειν στην Καψάλα, στο Κελλί του «Άξιόν Έστι», εκεί που πρωτοψάλθηκε το 980 ο αρχαγγελικός ύμνος προς τη Θεοτόκο. Με όλη τη δύναμη της ψυχής
11086 - Μοναχός Σάββας Λαυριώτης (1837 - 20 Σεπτεμβρίου 1902)
Από την Αλεξάνδρεια της Ρουμανίας, την πατρίδα του, όπου γεννήθηκε στις 29.8.1837, από Βούλγαρους γονείς, τον Χρήστο και τη Νόννα, ήλθε στη δεύτερη πατρίδα του, το Άγιον Όρος, το 1859. Πρωτοεγκαταστάθηκε στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Ως δόκιμος διεκρίθη για την άκρα υπακοή του και την καθαρή του ταπείνωση. Το 1863 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Το 1867 εξήλθε της σκήτης για μεγαλύτερη ησυχία. Μόνασε για 35 έτη στο Λαυριώτικο Κελλί που ονομάζεται «Τουρλωτή» και είναι πλησίον του Αγιάσματος του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)