10347 - Αγάπη – Υπέρβαση (Αρχιμ. Βαρθολομαίος Εσφιγμενίτης)

Ο άνθρωπος εξ αιτίας της πτώσης του έγινε εύκολη λεία του διαβόλου.

Η αμαρτία εισήλθε στην ζωή του και οι πληγές που του δημιουργεί είναι πολλές.

Το φάρμακο είναι η αγάπη. Η αγάπη σκεπάζει, παρηγορεί και επουλώνει.

Πώς μπορεί, όμως, ο πληγωμένος άνθρωπος να αγαπήσει και να αγαπηθεί;

Πώς μπορεί ο αποξενωμένος από όλους να νιώσει αγάπη για τον πλησίον;

Η αγάπη περικλείει μέσα της την υπέρβαση. Χωρίς την υπέρβαση δεν μπορεί να εκδηλωθεί η αγάπη.
Υπέρβαση σημαίνει καταπάτηση του εγωισμού. Ο εγωισμός εγκλωβίζει και απομονώνει τον άνθρωπο. Δεν τον αφήνει να δει τίποτα πέραν του εαυτού του.

10346 - Θείας Χάριτος Εμπειρίες: Γνωριμία με τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη

Ο Δρ. Στέφανος Δημόπουλος, Χειρούργος Οφθαλμίατρος. στην αποκλειστική του συνέντευξη στη Πεμπτουσία μιλάει για τη γνωριμία του με τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη.

10345 - Ιερομόναχος Σάββας Σταυροβουνιώτης (1909 - 8 Μαρτίου 1985)

Γεννήθηκε στο χωριό Αραδίππου της Κύπρου το 1909. Με την παρότρυνσή του οι τρεις αδελφές του και μία ανιψιά του έγιναν μοναχές. Από μικρός Τετάρτη και Παρασκευή έτρωγε αλάδωτο φαγητό κι έκανε αγρυπνίες και μετάνοιες με τις αδελφές του. Το καλύτερο δώρο που ήταν να του κάνουν, ήταν θρησκευτικά βιβλία. Πολλές φορές τις νύχτες έφευγε κρυφά και πήγαινε να προσευχηθεί, στις εκκλησίες. Ασκούνταν από παιδί στην εγκράτεια με διάφορους τρόπους. Έσωσε ένα παιδί από θάνατο, πηγαίνοντάς το στον γιατρό. Άλλο παιδί που το είδε με τρύπια παπούτσια, έβγαλε τα δικά του και του τα έδωσε και γύρισε στο σπίτι του ξυπόλητος.

Νέος έγινε μοναχός στη μονή Σταυροβουνίου. Έμεινε εκεί με υπακοή μεγάλη, φιλότιμη διακονία, προσευχή και άσκηση 25 χρόνια. Αγάπησε την υπακοή και τον Γέροντά του Βαρνάβα († 1950) «ως Θεόν μετά Θεόν». Διήλθε πάμπολλες δοκιμασίες, δίχως να πτοηθεί ποτέ, λέγοντας:

10344 - Μοναχός Σάββας Αγιορείτης (1895 - 8 Μαρτίου 1985)

Νέος, από το νησί του την Κέρκυρα, ήλθε στο Παντοκρατορινό Κελλί του Αγίου Νικολάου, πλησίον της μονής Κουτλουμουσίου, όπου κατοικούσαν οι συμπατριώτες του Γέροντες Σάββας, Ανανίας και Ευθύμιος. Στους Γέροντες αυτούς συνέβη θαυμαστό γεγονός, καθόσον ο άγιος Νικόλαος απέτρεψε επίδοξους ληστές, το 1911, οι οποίοι δεν είχαν καλό τέλος. «Γι’ αυτή την ώρα, που σε χρειαζόμαστε, άγιε Νικόλαε, σου ανάβουμε το καντήλι», είπε ο ένας μοναχός. Οι ληστές έφυγαν, έπεσαν και χτύπησαν. Ο Γέροντας Ανανίας έκειρε μοναχό τον Σάββα και του έδωσε τ’ όνομα του Γέροντός του.

Περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη του Αγίου Όρους λόγω της απλότητάς του. Έμεινε στο σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, στο Κελλί της Αγίας Σκέπης-Βίγλας, σε Καλύβες της Νέας Σκήτης, των Βουλευτηρίων, στις Καρυές και στη μονή Παντοκράτορος, στην οποία ο Προηγούμενος Ευθύμιος ήταν συγγενής του. Επρόκειτο πράγματι περί «εκλεκτού Γέροντος, με ευσέβειαν και ζήλον απαράμιλλον. Έζη με πτωχόν εργόχειρον». Έφτιαχνε κομποσχοίνια.