Αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες,
σήμερα εορτάζουμε το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων,
την γέννηση του Χριστού, την «μητρόπολιν πασών των εορτών» κατά τον άγιο Ιωάννη
Χρυσόστομο. Ο Θεός εισέρχεται στην ζωή μας, μέσα στον χρόνο, μέσα στην ιστορία,
ως «άνθρωπος Χριστός Ιησούς» (Α Τιμ. 2,5).
«Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α
Τιμ. 3,16). Ο Θεός Λόγος κενώνει τον εαυτό Του,
ταπεινώνεται, αυτοελαττώνεται, σμικρύνεται κατά ένα ασύλληπτο τρόπο και γίνεται
ένα βρέφος. Βρέφος ανθρώπινο και θείο. Γίνεται άνθρωπος όπως και εμείς με σάρκα
και αίμα, με ψυχή και σώμα, με νου και θέληση. Ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο
της Αγίας Τριάδος, είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός.
Η είσοδος του
αιωνίου, του ανάρχου, του απροσίτου αλλά και φιλανθρώπου Θεού μέσα στην δική
μας πραγματικότητα είναι κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό «πάντων των καινών
καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον». Με αυτό το μεγάλο και άφατο
μυστήριο, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε και αυτή η δημιουργία του κόσμου από τον
Θεό. Τότε δημιουργούσε ανύπαρκτα κτίσματα· τώρα γίνεται ο ίδιος κτίσμα,
δημιούργημα. «Ο Ων γίνεται, ο Άναρχος άρχεται».
Όσο φωτισμένη και διεισδυτική μπορεί να είναι μία ανθρώπινη η αγγελική διάνοια,
το μυστήριο παραμένει άρρητο και ακατάληπτο.