10018 - Περί πεθεράς, το τελευταίο άρθρο για το 2017, του Γέροντα Γρηγορίου Δοχειαρίτη

ΠΕΘΕΡΑ Η ΠΟΛΥΩΝΥΜΟΣ.

Άρθρο του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου

Ἡ πεθερὰ ξεκινάει τὴν ζωή της ἀπὸ μάννα. Μετὰ γίνεται καὶ δεύτερη μάννα. Μετὰ γίνεται μάμμη, γιαγιά, γλυκειὰ ὅπως τὴν ἀποκαλοῦνε στὰ νησιά. Κι ὅλες αὐτὲς οἱ προσφωνήσεις πραγματικὰ ἀξίζει νὰ ἀκούγωνται. Εἶναι ἀντάξιες τοῦ προορισμοῦ της καὶ τῆς προσφορᾶς της μέσα στὴν οἰκογένεια. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλες προσφωνήσεις δυσάρεστες, ποὺ καθόλου δὲν ἀκούγονται εὐχάριστα καὶ ἔχουν μάλιστα μελοποιηθῆ ἀπὸ τὸν λαό. Κακοῦργα, ἀνακατώστρα, διαλύστρα τοῦ γάμου, σκύλα καὶ ἄλλα πολλά, ποὺ ἴσως δὲν πρέπει νὰ ἀκούγωνται.

10017 - Λόγιοι κι ενάρετοι Αγιορείτες των τελευταίων χρόνων

Το Άγιον Όρος στην υπερχιλιόχρονη ιστορία του υπήρξε πάντα το άοκνο εργαστήρι της σοφίας και της αρετής με εξέχουσες μορφές λογίων κι ενάρετων μοναχών.

Από τα μέσα του 18ου αιώνος παρατηρείται μία μεγάλη άνθηση στο Άγιον Όρος, που φθάνει μέχρι τις ημέρες μας. Οι όσιοι Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης (†1730), ο υπέρμετρος αυστηρός σπηλαιωτής ασκητής, ο μιμητής του οσίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, Ιερόθεος ο Ιβηρίτης (†1745) ο σοφός διδάσκαλος, Άνθιμος ο Κουρούκλης (†1782) ο ιλαρός κήρυκας νήσων του Αιγαίου και του Ιονίου, Παΐσιος ο Βελιτσκόφκσυ (†1794) ο δημιουργός «ασκητικοφιλολογικής» σχολής, Σωφρόνιος ο Αγιαννανίτης, Μακάριος ο Νοταράς (†1805) ο ασκητής ιεράρχης, Γεώργιος της Τσερνίκα της Ρουμανίας († 1806), Νικόδημος ο Αγιορείτης (†1809) ο γνωστός σοφός συγγραφέας, Αθανάσιος ο Πάριος (†1813) ο διακεκριμένος διδάσκαλος, Σωφρόνιος Βράτσης της Βουλγαρίας (†1813), Αρσένιος ο εν Πάρω (†1877) ο διάσημος ασκητής, Αντύπας της Μολδαβίας (†1822), Σιλουανός ο Ρώσος ο Αθωνίτης (†1938) γνωστός από την ωραία βιογραφία του και Σάββας ο εν Καλύμνω (†1948) ο Θαυματουργός αποτελούν σημαντικό πυρήνα φωτισμού, διδασκαλίας και προσφοράς.

10016 - Αγιορείτες Άγιοι η Μνήμη των οποίων τιμάται τον Ιανουάριο

Στο Άγιον Όρος δεν γεννήθηκε κανένας άγιος, ούτε όλοι εκοιμήθησαν εδώ. Φιλοξενήθηκαν όλοι για λίγο ή πολύ. Αγάπησαν τον ιερό τόπο...

... Έζησαν στον Άθωνα από τον 9ο αιώνα και αρκετοί έδρασαν ποικιλόμορφα σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Βέβαια δεν είναι αυτοί οι μόνοι που ευαρέστησαν τον Θεό και δοξάσθηκαν από Αυτόν. Υπάρχει κι ένα πλήθος αγνώστων σ' εμάς αγίων, που απολαμβάνουν τους μισθούς των καμάτων τους στη Βασιλεία των Ουρανών... (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης) 

Αγιορείτες Άγιοι, η Μνήμη των οποίων τιμάται τον Ιανουάριο:

10015 - Μοναχός Ονούφριος Καρυώτης (1875 - 31 Δεκεμβρίου 1958)

Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα από φτωχούς γονείς. Η μητέρα του τον γέννησε στο χωράφι που θέριζε με το δρεπάνι. 

Το 1900 προσήλθε στο παρά τις Καρυές Σταυρονικητιανό Κελλί του Αγίου Ονουφρίου, που σήμερα είναι γκρεμισμένο. Εκεί εκάρη από τον Γέροντα Διονύσιο (†1903). Οι Ρώσοι θέλησαν να του δώσουν αρκετές λίρες, για ν’ αγοράσουν το Κελλί, μα δεν δέχθηκε ποτέ. 

Μετά την κοίμηση του Γέροντός του μετέβη στο Βατοπεδινό Κελλί των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και στη συνέχεια στο Αγιοπαυλίτικο Κελλί του Αγίου Ανδρέου στις Κα­ρυές. 

Το 1906 προσήλθε στο Παντοκρατορινό Κελλί του Γενεσίου της Θεοτόκου, κάτω από τη μονή Κουτλουμουσίου.

Ο Γέροντας Ονούφριος είχε ένα κατά σάρκα αδελφό, που μόναζε στο γειτονικό Κελλί του Αγίου Ευθυμίου, τον ιερομόναχο Ανδρέα (†1941). Διαβάστε περισσότερα »

10014 - Μοναχός Νήφων Κουτλουμουσιανός (1887 - 31 Δεκεμβρίου 1953)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Αθανάσιος Λαμπίρης του Παναγιώτου στο χωριό Κλείτωρ των Καλαβρύτων το 1887. Προσήλθε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου το 1897. Εκάρη μοναχός το 1898. 

Εργόχειρο είχε το του βιβλιοδέτη, το οποίο εργαζόταν με ιδιαίτερη αγάπη, επιμέλεια και φροντίδα.

Ήταν ένας Γέροντας διακεκριμένος και ονομαστός. Φιλακόλουθος λίαν, νηστευτής, ασκητικός και καλλιτέχνης βιβλιοδέτης. Συνοδεία είχε τον δίκαιο και απλό μοναχό Θεόκτιστο (†1955) και τον ιεροδιάκονο Νήφωνα (†1987), τον οποίο γνωρίσαμε και πολλά μας διηγήθηκε καλά για τους μακαριστούς προκατόχους του, καθώς για την αγάπη του για τη βιβλιοδεσία.

Κατά τον φιλόσιο εκδότη Σ. Σχοινά ο «μεταστάς ήτο από τους εκλεκτούς Γέροντας, διάγων ζωήν ασκητικήν, είχε δε μεγάλην απλότητα· ο θάνατός του υπήρξε θάνατος του δικαίου. Διαβάστε περισσότερα »

10013 - Ιερομόναχος Αθανάσιος Λακκοσκητιώτης (1881 - 31 Δεκ. 1961)

Στον κόσμο ονομαζόταν Θεοδόσιος Ιωάννου Στάνου. Γεννήθηκε στο χωριό Μπιχέα Κουβουλουΐ της Ρουμανίας το 1881. Το 1902 προσήλθε στη σκήτη του Αγίου Δημητρίου-Λάκκου, που βρίσκεται σε ησυχαστική τοποθεσία, κατοικείται από Ρουμάνους και ανήκει στην ιερά μονή Αγίου Παύλου. Εκάρη στην Καλύβη των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου το 1903.

Διακρίθηκε ως διακριτικός Πνευματικός και ως άκρως νηστευτής και ακτήμων. Μ’ ένα τσουβάλι παξιμάδι περνούσε πολύ καιρό. Ούτε ήξερε τη γεύση των φαγητών. Κάποτε, διηγούνται, όταν είχε ασθενήσει, τον πήρε ένας να τον φιλέψει κάτι, για να στυλωθεί στα πόδια του. Είχε μαγειρέψει ζαρκάδι με πατάτες. Έφαγε το μεσημέρι. Το βράδυ του είπε να του φτιάξει κάτι άλλο. «Καλό ήταν και το μεσημεριανό», του είπε. Μπορεί και να μην κατάλαβε ότι ήταν και κρέας… Διαβάστε περισσότερα »

10012 - Αφιέρωμα του περιοδικού «Διαβάζω» στο Άγιο Όρος (1983)

Περιεχόμενα:

Πεντζίκης Ν.Γ.: Προσεγγίσεις στο Άγιον Όρος

Καρποδίνη-Δημητριάδη Έφη: Τα εικονογραφημένα ή ιστορημένα χειρόγραφα του Αγίου Όρους

Χαρκιολάκης Νίκος: Επιλογή βιβλιογραφίας για την αρχιτεκτονική του Αγίου Όρους

Στάθης Γρ.Θ.: Η έντυπη παράδοση για την ψαλτική τέχνη στο Άγιον Όρος

Μουντές Ματθαίος: 1963-1983: Αθωνική ακτινοβολία

Καρακατσάνη Αγάπη: Βιβλιογραφία αγιορειτικής τέχνης

Διαβάστε το αφιέρωμα εδώ: Διαβάζω 68 (1983), Αφιέρωμα στο Άγιον Όρος

10011 - Φέγγει… στο Άγιο Όρος

Διαβάστε το βραβευμένο βιβλίο εδώ:

Καραλής Γιάννης, Φέγγει… στο Άγιο Όρος

10010 - Μοναχός Ιάκωβος Καρακαλληνός (1903 - 30 Δεκέμβριου 1996)

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στον Πτελεό  Αλμυρού Βόλου το 1903. Στην ιερά μονή Καρακάλλου προσήλθε το 1929. Εκάρη μοναχός το 1932 από τον ενάρετο ηγούμενο Κοδράτο (†1940). 

Αγάπησε τη μονή του και κοπίασε πολύ γι’ αυτή. Διετέλεσε και προϊστάμενός της. Εθεωρείτο το αστέρι των καλογέρων του αυστη­ρού κοινοβίου του Καρακάλλου. 

Το 1978, λόγω διαφόρων πικρών γεγο­νότων, για τα οποία δεν έφταιγε ουδόλως, αναγκάσθηκε ν’ αναχωρήσει από τη μονή του. Φιλοξενήθηκε, γηροκομήθηκε και αναπαύθηκε, στο γειτονικό Φιλοθεΐτικο Κελλί του Αγίου Δημητρίου, όπου οι πατέρες του τον φρόντισαν φιλάδελφα. Υπέμεινε το γήρας και τις ασθένειες καρτε­ρικά. Στο τέλος τυφλώθηκε. Αισθανόταν όμως ποιός τον πλησιάζει. Συ­χνά τον έβρισκες με δάκρυα στα μάτια. Είχε καλή μνήμη και του άρεσε να μιλά για παλιές καρακαλλινές ιστορίες και αγωνιστές μοναχούς της μονής του.

Επιθυμούσε να επιστρέφει να τελειώσει τον βίο του στη μονή της μετανοίας του, αλλά δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τον πόθο του. Αισθανόταν βαθιά υποχρεωμένος στους μοναχούς του Κελλιού, που τον διακονούσαν πρόθυμα. Έκρυβε επισταμένως την αρετή του. 
Διαβάστε περισσότερα »

10009 - Μοναχός Γεώργιος Βατοπαιδινός (1908 - 30 Δεκεμβρίου 1998)

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Κυρίτσης του Νικολάου και της Μαρίας γεννήθηκε στο χωριό Αγία Παρασκευή Κόνιτσας το 1908. Νέος ήλθε σε γάμου κοινωνία και απέκτησε πέντε τέκνα. Με τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του Σταυρούλας αναχώρησε για το Άγιον Όρος, αφού είχαν μεγαλώσει τα παιδιά του.

Μόνασε στην αρχή στη μονή Βατοπεδίου και κατόπιν στο Βατοπεδινό Κελλί του Αγίου Προκοπίου, όπου το 1967 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός από τον Γέροντα Νεόφυτο τον Πνευματικό (†1967). Μετά από αποκάλυψη του εναρέτου Γέροντά του, του έδωσε ευλογία να μεταβεί στον κόσμο. Άφησε το αγαπημένο του Άγιον Όρος και κατοίκησε σε διάφο­ρα μέρη στη Νίκαια του Πειραιά, δίχως ποτέ να πάει στο σπίτι και τους δικούς του. «Εγώ», έλεγε, «είμαι μοναχός και την οικογένειά μου την έχει αναλάβει ο Θεός. Αυτός ξέρει». Κατόπιν τον φιλοξένησε μία ευσεβής οικογένεια σ’ ένα φτωχό σπιτάκι του κήπου. Συχνά έλεγε: «Η ταπείνωση για την ψυχή είναι η αφάνεια και για το σώμα είναι ο κόπος». Εργαζόταν με τα χέρια του για τον επιούσιο άρτο πουλώντας εικόνες και θυμιάματα. Οι επισκέψεις στα σπίτια ήταν μία ευκαιρία να μιλά με απλότητα και αγάπη στους ανθρώπους που ήταν μακριά από τον Θεό, που έβριζαν και δεν πίστευαν, και να τους οδηγεί σε μετάνοια και στην αναζήτηση του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »

10008 - Άγιος Νεομάρτυς και Οσιομάρτυς Γεδεών ο Καρακαλληνός

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 30 Δεκεμβρίου

Μαρτύρησε στον Τύρναβο της Θεσσαλίας στις 30 Δεκεμβρίου 1818

Άγιος Νεομάρτυς και Οσιομάρτυς Γεδεών ο Καρακαλληνός

10007 - Η σιωπή του Αγίου Όρους και ο Άγιος Γεδεών

Πόσο ευεργετική για την ανθρώπινη ψυχή, πόσο εποικοδομητική, πόσο ωφέλιμη, πόσο ουσιαστική και διδακτική μέσα στους παράφρονες ρυθμούς μίας ανίερης στην κυριολεξία σύγχρονης ζωής είναι η σιωπή του Αγίου Όρους, νοούμενη ως διαρκής δοξολογία, γαλήνη και πνευματική εγρή-γορση. Ειλικρινά νιώθω αδύναμος ενώπιον του εγχειρήματος να καταγράψω βιώματα προσέγγισης του θείου και της ουράνιας πολιτείας, που ως δώρο της γλυκειάς Παναγιάς συνοδεύουν έφ’ όρου ζωής, ως πολύτιμος θησαυρός τους πιστούς που προσέρ-χονται καθημερινά ως μέλισσες στην αγιώνυμη ησυχαστική πολιτεία του Άθωνα, για να λάβουν λίγη γύρη από το Περιβόλι της Θεομήτορος. Είναι βιώματα που φέρουν το όμορφο πέπλο της σιωπής, το οποίο οιανδήποτε συγγραφική η ποιητική πέννα δεν δύναται επακριβώς να περιγράψει άνευ της θείας συμμετοχής και ευλογίας του ουρανού.

10006 - Τα Τίμια Δώρα των Μάγων, από την αγιορείτικη Ιερά Μονή Αγίου Παύλου, στη Λάρισα

«Και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν»

(Ματθ. β’ 11).

Μεγαλειώδη υποδοχή επεφύλαξε το χριστε-πώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, στα Πάντιμα Δώρα, δηλαδή στον χρυσό, στον λίβανο και την σμύρνα, τα οποία προσέφεραν σε ένδειξη πίστεως, ευλαβείας και ευσεβείας οι τρεις Μάγοι στον γεννηθέντα Κύριο και τα οποία προήλθαν από την εν Άθω Ιερά Μονή του αγίου Παύλου, το απόγευμα της Πέμπτης 28 Δεκεμβρίου 2017, στον προαύλειο χώρο του νεοα-νεγειρόμενου Ιερού Ναού της του Θεού Σοφίας, στην Χαραυγή της Λάρισας.

10005 - «Και εκ γης προς Ουρανόν». Αφιερωμένο στα 30 χρόνια από την Κοινοβιοποίηση του Βατοπαιδίου, το Επιτραπέζιο Ημερολόγιο του 2018

Συμπληρώθηκαν ήδη συν Θεώ τριάντα συναπτά έτη από την κοινοβιοποίηση της Ιεράς και Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου. Σε πολλούς από τους αναγνώστες της Πεμπτουσίας η επέτειος αυτή δεν θα σημάνει κάτι το ιδιαίτερο. Και δικαιολογημένα. Συνήθως οι επέτειοι έχουν να μας πουν κάτι όταν συνδεόμαστε κι εμείς εμπειρικά με το γεγονός στο οποίο αφορούν. 

Είχαμε την ευλογία να επισκεφθούμε το Βατοπαίδι το 1987 ως μαθητές της Αθωνιάδος Εκκλησιαστικής Ακαδημίας. Η ευλογία ήταν ακόμη μεγαλύτερη, όπως αποδείχθηκε μετά από πολλά χρόνια, διότι μόλις λίγους μήνες πριν την επίσκεψή μας είχε εγκατασταθεί η συνοδία του Γέροντος Ιωσήφ. Μας δέχθηκαν και μας φιλοξένησαν τότε οι ιερομόναχοι π. Εφραίμ και π. Αθανάσιος, οι οποίο έφεραν τον τίτλο του Πρηγούμενου, σύμφωνα με το τυπικό των ιδιορρύθμων Μονών. Ήταν οι μετέπειτα Γέρων Εφραίμ, Καθηγούμενος της Μονής και ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, εκ των αδελφών της Μονής.

10004 - Το Βατοπαίδι τιμά τη Μνήμη των Κτιτόρων του

Αγρυπνία απόψε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, η οποία αύριο τιμά τη Μνήμη των τριών Κτιτόρων της, Αγίων Νικολάου, Αθανασίου και Αντωνίου (17/30 Δεκεμβρίου). Των λατρευτικών εκδηλώσεων θα προεξάρχει ο Αρχιεπίσκοπος Λβωφ και Γαλικίας (Εκκλησία της Ουκρανίας) κ. Φιλάρετος.

Ενδιαφέρον: Κτήτωρ ή κτίτωρ;

10003 - Η Σφαγή των 14.000 Νηπίων (29 Δεκεμβρίου) σε τοιχογραφίες μοναστηριών του Αγίου Όρους

Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, τοιχογραφία Καθολικού: Η βρεφοκτονία του Ηρώδη (λεπτομέρεια)

Δείτε εδώ: Η Σφαγή των 14.000 Νηπίων (29 Δεκεμβρίου) σε τοιχογραφίες στο Άγιο Όρος

10002 - Το βαγεναριό (κρασαριό) της μονής Ιβήρων

Παπάγγελος Ιωακείμ – Μαμαλούκος Σταύρος, 
Το βαγεναριό της μονής Ιβήρων

10001 - Φωτογραφίες της Παλαίστρας (Σπηλαίου) του Οσίου Σίμωνος του Μυροβλύτου, Κτίτορα της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας, τη Μνήμη του οποίου τιμούμε σήμερα

Βρίσκεται  στην περιφέρεια της  Ιεράς μονής Σίμωνος Πέτρας  Αγίου Όρους σε απόσταση  4 λεπτών (με τα πόδια) από την  Ιερά μονή  προς τα ανατολικά.

Σ’ αυτό  το σπήλαιο  κατά  την παράδοση  ο Όσιος  είδε  ένα  αστέρι  πάνω απο  τον  πελώριο  βράχο  που  κτίστηκε  μετέπειτα  η  Μονή  και  εξ  αποκαλύψεως και  εντολής  Θεού τον  διέτασσε  να  κτίσει  μονήν. Τότε  αυτός  υπακούσας στην  Θείαν εντολήν έκτισε  την θεόρατην  αυτή  Μονή  που  φαίνεται  μέχρι  σήμερα  εκεί.

Σ' αυτό  το  σπήλαιον  υπέστη  και  το  μεγάλο  πειρασμό,  απο  τον  διάβολο,  όταν  του  φανερώθη  σαν  δράκοντας  που  ήθελε  να  τον  καταπιεί, κατά  την  ώρα  της  προσευχής  του. Όμως  ο  Όσιος  δεν  ταράχθηκε,  αλλά  δια  προσευχής  και  ψαλμών  ενίκησε  και  εξεδίωσε  τον  πειράζοντα.

10.000 αγιορείτικες αναρτήσεις!

Το ενδιαφέρον των αναγνωστών και η αγάπη μου για το Άγιο Όρος, με ωθούν να συνεχίσω για όσο καιρό ακόμη  το επιτρέψει ο Θεός.

Σας ευχαριστώ!

Όλες οι αναρτήσεις, κατ' αύξοντα αριθμό, εδώ

9999 - Ιερομόναχος Αθανάσιος Γρηγοριάτης (1873 - 28 Δεκεμβρίου 1953)

Ένας υποδειγματικός Αγιορείτης κοινοβιάρχης, γόνος ευσεβέστατης πολύτεκνης οικογένειας από τον Πύργο της Ηλείας ήταν ο κατά κόσμον Ανδρέας Πρωτογερόπουλος. Η ανάγνωση των βίων των αγίων τον έστρεψε στον μοναχισμό. Οι ανάγκες και περιπέτειες δεν του λιγόστεψαν το θάρρος για τη μοναχική του αφιέρωση. 

Στις 15.8.1891, ημέρα εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο δεκαοχτάχρονος Ανδρέας φθάνει στον αρσανά της μονής Γρηγορίου. Αμέσως ασπάζεται ευλαβικά το χώμα του Περιβολιού της Παναγίας.

Η μονή τού γίνεται μητέρα. Ο ενάρετος ηγούμενος της μονής Συμε­ών (†1905) του γίνεται πνευματικός πατέρας. Υπάκουος διακονητής, ευδόκιμος δόκιμος, σιωπηλός, προσεκτικός, φιλότιμος, ακούραστος. Μεγάλη παρηγοριά του το Καθολικό, ο Γέροντας, το κελλάκι του.

Μετά την κουρά του το 1893, ανέλαβε επί μία δεκαετία κονακτζής στις Καρυές. Ο αντιπρόσωπος Ιάκωβος με τη φαινομενική αυστηρότητά του στον αρχάριο Αθανάσιο τον δοκίμαζε για τα υψηλά. Περισσότερα

9998 - Ιερομόναχος Παντελεήμων Καρυώτης (1892 - 28/12/1989)

Ο κατά κόσμον Θεόδωρος Πάνου του Σπυρίδωνος γεννήθηκε στο χωριό Κολλιανοί Κορινθίας το 1892. Νέος προσήλθε στη σκήτη Αγίου Δημητρίου της μονής Βατοπεδίου. Εκεί εκάρη μοναχός από τον ενάρετο Γέροντα Παΐσιο († 1948) το 1912. Το 1921, λόγω κάποιου σοβαρού πειρασμού που συνέβη και δίχασε τους πατέρες της σκήτης, αναγκάσθηκε η ευλαβέστατη συνοδεία, χάριν της αγάπης, της ειρήνης και της ομόνοιας, ν’ αναχωρήσει. Τη συνοδεία αποτελούσαν ο Γέροντας Παΐσιος, ο μοναχός Γεράσιμος († 1984), ο Ιερομόναχος Παντελεήμων και ένας δόκιμος, που κατόπιν εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Αρτέμιος († 1978). Αυτός ήταν πολύ ενάρετος, ασθένησε όμως από ημιπληγία και εκοιμήθη σχετικά νέος. Το 1981 προστέθηκε στη συνοδεία ο ιεροδιάκονος Γεράσιμος († 2006) από την Προβάτα.

Το 1921 λοιπόν ήλθαν στο Αγιοπαυλίτικο Κελλί της Υπαπαντής παρά τις Καρυές οι τέσσερις εκλεκτοί πατέρες. Στο Κελλί τους διατήρησαν το σκητιώτικο τυπικό. Είχαν μακρές ακολουθίες, με Ψαλτήρια, Θεοτοκάρια, Παρακλήσεις και λοιπά. Περισσότερα

9997 - Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης (†1257)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 28 Δεκεμβρίου

 ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ 

ΣΙΜΩΝΟΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ.

Του εν τη πέτρα ασκήσατος και μύρον αναβλύσαντος 

όστις ανεπαύθη το ασνζ -1257 έτος από Χριστού, Δεκεμβρίου κη.

Συγγραφείς μεν υπό Ησαϊου μοναχού μεταγραφείς δε υπό Νικηφόρου ιερομόναχου Χίου.

Ούτος ό όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Σίμων, ότι μεν είναι άγιος και θεοφόρος και σημειοφόρος, το ηξεύρομεν βεβαιότατα από τους ασκητικούς αγώνας, οπού ηγωνίσθη επί γης, και από τα θαύματα οπού ετέλεσε και ζών και μετά θάνατον, και μάλιστα από το εξαίρετον χάρισμα οπού του έδωκεν ο Θεός να αναβλύζει μύρον ό τάφος του, καθώς ποτέ και του μεγαλομάρτυρας Δημητρίου του Μυροβλύτου∙ ότι μεν είναι τοιούτος ό όσιος Σίμων, το ηξεύρομεν, λέγω, βεβαιότατα∙ ποία δε ητον ή πατρίς του, και ποίοι ήσαν οί γονείς του, και ποταπή εστάθη ή ανατροφή του και ή παιδαγωγία του, δεν μας το φανέρωσε καμία ιστορία, ουδέ παράδοσις∙ προς τούτοις ουδέ που πρώτον έκαμεν αρχήν των ασκητικών του αγώνων. Περισσότερα

9996 - Όσιος Νήφων ο Χίος (†1809)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 28 Δεκεμβρίου

Γεννήθηκε, ο κατά κόσμον Νικόλαος Νικολάρου, στο χωριό Πατρικά της Χίου το 1736. Έμεινε ορφανός σε νηπιακή ηλικία, ύστερα από τον θάνατο των γονέων του από επιδημία πανώλους. Νέος εργάσθηκε σ' εμπορικό κατάστημα στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τον θάνατο από τους Τούρκους αγαπημένου φίλου του, αναχώρησε για το Άγιον Όρος.

Μετέβη στη Μεγίστη Λαύρα και κατόπιν στην περιοχή της Καψάλας. Εδώ εκάρη μοναχός από τον Γέροντα Διονύσιο Σταυρουδά και ονομάσθηκε Νήφων. Αφιερώθηκε όλος στη μελέτη, την προσευχή και την άσκηση. Χειροτονήθηκε ιερεύς και για ένα διάστημα έζησε και στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου.

Περί το 1773 αναγκάσθηκε ν' αναχωρήσει μαζί με άλλους οσίους πατέρες του Αγίου Όρους, λόγω των ερίδων κατά των λεγομένων Κολλυβάδων, στους οποίους ανήκε. Επισκέφθηκε πρώτα την πατρίδα του τη Χίο, κατόπιν τη Σάμο, τη Νάξο, την Πάτμο, τους Λειψούς, όπου ίδρυσε μονύδριο του Ευαγγελισμού, την Ικαρία, όπου έκτισε άλλο μονύδριο προς τιμή της Παναγίας (1775), στην οποία είχε μεγάλη ευλάβεια. Στη συνέχεια μετέβη με τη συνοδεία του στους Φούρνους και καταλήγει στη Σκιάθο, όπου γίνεται κτήτορας της μεγάλης και ωραίας ιεράς μονής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (1799). Ο όσιος Νήφων με την οσιότητά του συγκέντρωσε πλησίον του αρκετούς φιλάρετους και φιλόθεους μοναχούς.

Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 28 Δεκεμβρίου 1809. Κατά την ανακομιδή, τα τίμια λείψανά του, το 1812, «ώφθησαν πηγάζοντα ευωδίαν άρρητον και προς τη ευωδία και ιάματα παράδοξα ετέλεσεν». Ακολουθία συνέθεσε η μοναχή Ισιδώρα και ο Χ. Μ. Μπούσιας. Βιογράφος του είναι ο ιερομόναχος Ισίδωρος Κυριακόπουλος.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

9995 - Όσιος Ιωάσαφ (14ος αι.)

Αγιορείτης Άγιος
Μνήμη 28 Δεκεμβρίου

Κατά παράδοση, που υπάρχει στη Μονή Σίμωνος Πέτρας, ο όσιος Ιωάσαφ ήταν υιός Σέρβου ηγεμόνος. Νέος αρνήθηκε τη ματαιότητα των προσκαίρων τιμών και ήλθε να κοινοβιάσει σε αυτή τη Μονή δίχως να δηλώσει την αρχοντική του καταγωγή. Με απλότητα και αγάπη διακόνησε τη μετάνοιά του σε ταπεινά διακονήματα μέχρι του τέλους του. Μετά την κοίμησή του έγινε γνωστή η κοσμική του ιδιότητα.

Η μνήμη του είναι άγνωστη στους συναξαριστές, καθώς και η χρονολογία ακμής του. Εικόνες του υπάρχουν στη Μονή Σίμωνος Πέτρας νεώτερης τέχνης. Μοναχοί της Μονής, που έφεραν το όνομα αυτό, εόρταζαν στις 28 Δεκεμβρίου, όπου και η μνήμη του κτήτορος Σίμωνος του Μυροβλύτου. Στην ασματική ακολουθία του αγίου Σίμωνος γίνεται μνεία και του ονόματος του οσίου Ιωάσαφ.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

9994 - Αγιορειτική Πινακοθήκη

  Μεστσέρσκι Αρσ. 

(1834-1902)

  Βανδώρος Σπ.

 (1887-1940)

  Πεντζίκης Ν.Γ.
(1908-1993)

9993 - Άγιος Παΐσιος: «Έλειψε το πνεύμα της θυσίας»

Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν γεύτηκαν την χαρά της θυσίας και δεν αγαπούν τον κόπο. Μπήκε η τεμπελιά, το βόλεμα, η πολλή άνεση.

Έλειψε το φιλότιμο, η θυσία. Θεωρούν κατόρθωμα, όταν καταφέρνουν χωρίς κόπο να πετύχουν κάτι, όταν βολεύωνται. Δεν χαίρονται, όταν δεν βολεύωνται. Ενώ, αν αντιμετώπιζαν τα πράγματα πνευματικά, θα έπρεπε τότε να χαίρωνται, γιατί τους δίνεται ευκαιρία για αγώνα.

Όλοι τώρα, μικροί-μεγάλοι, κοιτάζουν την ευκολία. Οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν πώς να αγιάσουν με λιγώτερο κόπο. Οι κοσμικοί πώς να βγάλουν περισσότερα χρήματα, χωρίς να δουλεύουν.

Οι νέοι πώς να περνούν στις εξετάσεις, χωρίς να διαβάζουν, πώς να πάρουν πτυχίο, χωρίς να φεύγουν από την καφετέρια. Και αν είναι δυνατόν, να τηλεφωνούν από την καφετέρια, για να τους δώσουν τα αποτελέσματα! Ναι, εκεί φθάνουν!

Έρχονται πολλά παιδιά στο Καλύβι και μου λένε: «Κάνε προσευχή να περάσω». Δεν διαβάζουν και λένε: «Ο Θεός μπορεί να με βοηθήση». «Διάβασε, του λέω, και κάνε και προσευχή». «Γιατί, μου λέει, δεν μπορεί ο Θεός να με βοηθήση;» Δηλαδή την τεμπελιά του να ευλογήση ο Θεός; Δεν γίνεται αυτό. Αν το παιδί διαβάζη, αλλά δεν πιάνη, τότε θα το βοηθήση ο Θεός. Είναι μερικά παιδιά που δεν θυμούνται ή δεν καταλαβαίνουν, αλλά καταβάλλουν προσπάθεια.

9992 - Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Βρισκόμαστε ακόμα στην εορτή των Χριστουγέννων, διότι και σήμερα, δεύτερη ημέρα της εορτής, Χριστούγεννα έχουμε. Αλλά ιδιαιτέρως η Εκκλησία μας τιμά σήμερα την Υπεραγία Θεοτόκο, δηλαδή το πρόσωπο εκείνο το οποίο περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο συνήργησε στην Γέννηση του Σωτήρος μας Χριστού. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας σήμερα επιτελεί Σύναξη, συνάγει δηλαδή τους πιστούς. Συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί για να προσφέρουν την θεία Ευχαριστία και να εορτάσουν εις τιμήν της Παναγίας μας και από ευγνωμοσύνη προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Επειδή όμως συμπίπτει σήμερα (ενν. το 1988) και η Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα, συνεορτάζεται και η μνήμη τριών προσώπων (*), τα οποία και αυτά είχαν μία άμεση σχέση με τον Κύριό μας.

Πρώτον, του Δαβίδ του βασιλέως και προφήτου, ο οποίος όχι μόνο προφήτευσε την έλευση του Κυρίου, αλλά ήταν και εκ των κατά σάρκα προγόνων του Κυρίου μας. Και όπως είχε προφητευθεί, από την κληρονομία και βασιλεία του βασιλέως Δαβίδ θα προερχόταν ο Μεσσίας.

Δεύτερον, του δικαίου Ιωσήφ, ο οποίος προστάτευσε την Υπεραγία Θεοτόκο και ήταν το όργανο εκείνο της θείας Προνοίας, για να οικονομήσει την πάναγνο Θεοτόκο και να την φυλάξει από τις κοινωνικές επιπτώσεις μιας αυστηρής και συντηρητικής κοινωνίας, όπως ήταν τα χρόνια εκείνα η κοινωνία, έναντι της εκ Παρθένου γεννήσεως.

9991 - Γέρων Ελισαίος Σιμωνοπετρίτης: «H πιο αληθινή γέννηση του Χριστού γίνεται στην καρδιά του ανθρώπου»

       Αγαπητοί αναγνώστες,

Έφθασε και φέτος η εορτή των Χριστουγέννων, που κατά κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, «αν το Πάσχα είναι η λαμπροτάτη του χριστιανισμού εορτή», τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι «η συγκινητικωτάτη». Και στην ακολουθία της 25ης του Δεκεμβρίου, και στη θεία Λειτουργία της εορτής, θα υμνήσωμε και θα αναπαραστήσωμε το μέγιστο αυτό γεγονός της γεννήσεως και ενανθρωπήσεως του Θεού-Λόγου, που χάριν ημών έγινε όμοιός μας και συνανεστράφη μεθ’ ημών.

Ιδιαίτερα το γεγονός των Χριστουγέννων έγινε πηγή εμπνεύσεως σε όλους τους τομείς του πνεύματος και του πολιτισμού.

9990 - Ιερομόναχος Μάξιμος Ιβηρίτης (1904 - 25 Δεκεμβρίου 1999)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Αντώνιος Τυριτίδης στην Τραπεζούντα του Πόντου το 1904. Μεγάλωσε κάνοντας μετάνοιες και νηστείες. Μικρός αρρώστησε βαριά και τον θεράπευσε ο άγιος Γεώργιος, στο μοναστήρι του Περιστερεώτα, που τον πήγε η ευσεβής μητέρα του. Κατά την πολύκλαυστη μικρασιατική καταστροφή, του 1922, που ήλθε στην Ελλάδα, θρήνησε τον θάνατο εφτά συγγενών του. Εγκαταστάθη­κε στην Αλιστράτη Σερρών.

Στο Άγιον Όρος ήλθε το 1928 και εισήλθε δόκιμος στη μονή Ιβήρων. Εκάρη μοναχός το επόμενο έτος και διήλθε διάφορα διακονήματα. Το 1940 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο (†1956) και ανέλαβε προσμονάριος στο παρεκκλήσι της Παναγίας, με τη θαυματουργή εικόνα της Πορταΐτισσας (1944-1987). Από το 1957 ήταν προϊστάμενος της μονής. Νέος, στην πρώτη μου αγρυπνία στο Άγιον Όρος, στην πανήγυρη του Δεκαπενταύγουστου, εξομολογήθηκα τα κρίματά μου, στο παρεκκλήσι της Πορταΐτισσας, κι ο παπα-Μάξιμος με συμβούλευσε με λίγα, απλά, εγκάρδια λόγια, διαβάζοντάς μου τη συγχωρητική ευχή. 

Διαβάστε περισσότερα »

9989 - Ιερομόναχος Κύριλλος Κουτλουμουσιανός (1884 - 25 Δεκ. 1966)

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο της Αιτωλοακαρνανίας το 1884, ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ματοσόπουλος του Αθανασίου και της Χρυ­σαυγής. Μικρός ξενιτεύθηκε στην Αίγυπτο. Κατόπιν πήγε στα Ιεροσό­λυμα και το 1900 ρασοφόρεσε στην εκεί μονή του Αγίου Σάββα. Από μικρό παιδί αγωνιζόταν ως ασκητής. Το 1901 ήλθε στο Άγιον Όρος και κατευθύνθηκε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου, στην Καλύβη των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου Γέροντας ήταν ο λίαν ενάρετος Ιερομόναχος Παντελεήμων, ο προορατικού και διορατικού χα­ρίσματος αξιωμένος.

Πλησίον του μαθήτευσε στην υπακοή, εμπνεύσθηκε στην άσκηση κι έλαβε κάτι από τα χαρίσματά του. Την εποχή αυτή στη σκήτη ζούσαν πολλοί ενάρετοι πατέρες, όπως αναφέρεται: 

Διαβάστε περισσότερα »

9988 - Μοναχός Γεδεών Κουτλουμουσιανός (1877 - 25 Δεκεμβρίου 1953)

Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γεωργίου και οι γονείς του ονομάζονταν Φώτιος και Δέσπω. Γεννήθηκε στο χωριό Αρμπρίνοβα Τσιπίλοβας Ιωαννίνων της Ηπείρου το έτος 1877. 

Στη μονή Κουτλουμουσίου προσήλθε να μονάσει το 1909. Εκάρη μοναχός το 1912. 

Για ένα διάστημα αναχώρησε για τη μονή Καρακάλλου. Επέστρεψε στη μονή της μετανοίας του με τον μετέπειτα ηγούμενο αυτής Μακάριο (†1957) το 1916.

Διήλθε με υπομονή, υπακοή, αγάπη και προθυμία τα διακονήματα του πορτάρη και του αμπελικού. Συνήθιζε να μην αποχωρίζεται το κουκούλι του και το κομποσχοίνι του ποτέ. 

Το κουκούλι οι μοναχοί το φορούν πάντοτε στις ώρες των ιερών ακολουθιών στο ναό. Λέγουν πως οι παλαιοί Καυσοκαλυβίτες πατέρες φορούσαν πάντοτε το κουκού­λι και το ράσο, ακόμη κι όταν σκάλιζαν τον κήπο, ως ετοιμοπόλεμοι, αγωνιζόμενοι διά της ευχής κατά του αρχαικάκου δαίμονος. Διαβάστε περισσότερα »

9987 - Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ

ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 

ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΨΑΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗ

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

Τα παρακάτω λόγια ανήκουν στον μ. Αρχιμανδρίτη Γεώργιο Καψάνη, από εόρτια κείμενά  του για τη μεγάλη γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού: 

«Συνεορτάζουμε με όλους τους εν Χριστώ Ορθοδόξους αδελφούς μας, τα μέλη τα τίμια του Σώματος του Χριστού, τις εορτές της Θείας Ενανθρωπήσεως» (Χριστούγεννα 1976).

«O ταπεινός Ιησούς είναι Θεός των ταπεινών ανθρώπων.  Οι υπερήφανοι δεν τον καταλαβαίνουν, δεν τον πιστεύουν, δεν αναπαριστούν την εικόνα του, δεν τον δέχονται ως  Λόγο που φωτίζει το σκοτάδι της αλογίας» (Χριστούγεννα 1978).

9986 - Εορτή της Συλλήψεως της Παναγίας στο Ιβηριτικό Κελλί της Αγίας Άννης (φωτογραφίες)

Γράφτηκε από την Romfea.gr.

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε στο Ιβηριτικό Κελλίον Αγίας Άννης στις Καρυές του Αγίου Όρους η εορτή της Συλλήψεως της Παναγίας και ετιμήθησαν δεόντως οι Άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.

Προέστη της ολονυκτίου αγρυπνίας ο Πανιερώτατος Μητρο-πολίτης Κυρηνείας, κ.κ. Χρυσό-στομος απο την Εκκλησία της Κύπρου.

Στη Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος ο Άγιος καθηγούμενος της κυρίαρχου Μονής Αρχιμ. Ναθαναήλ και άλλοι Ιερομόναχοι από Ιερές Μονές και Κελλιά.

9985 - Μη μπερδεύετε τα καζάνια (Γέροντας Γρηγόριος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους)

Ἄλλο εἶναι τὸ καζάνι γιὰ τὸ φαγητό, ἄλλο εἶναι γιὰ τὰ χόρτα, ἄλλο εἶναι γιὰ τὴν μπουγάδα, ἄλλο τὸ καζάνι τοῦ τυροκομείου –αὐτὸ ἔχει εἰδικὴ κατασκευή· αὐτὸς ποὺ πήγαινε νὰ παραγγείλη καζάνι γιὰ τυροκομεῖο, χαρακτηριστικὰ ζητοῦσε «νὰ εἶναι ἀπὸ κάτω ὅπως ὁ κουμπὲς τῆς ἐκκλησίας»– ἄλλο τὸ καζάνι γιὰ τὸ τσίπουρο –εἶχε κι αὐτὸ εἰδικὴ κατασκευή· τὸ χαρακτηριστικό του ἦταν ὁ λουλᾶς– καὶ ἄλλο τὸ καζάνι ποὺ βράζει τὸ νερὸ γιὰ νὰ βαπτισθοῦμε. Στὴν πατρίδα μου δὲν πρόσεχαν μόνον τὰ καζάνια. Πρόσεχαν καὶ τοὺς καπνοδόχους. Καὶ λέγαν μεταξύ τους οἱ ἐργάτριες τοῦ καλοῦ: «Πολὺ καπνὸ ἔχει τὸ τζάκι τοῦ γείτονα· σίγουρα θὰ βράζη νερὸ γιὰ μπουγάδα ἢ γιὰ χόρτα». Ὅταν ὅμως ὁ καπνὸς ἐξήρχετο σιγανά-σιγανά, σήμαινε ὅτι κάτι σπουδαῖο μαγειρεύει καὶ ἡ εὐωδιὰ τοῦ φαγητοῦ, στὴν ὁποία μετείχαμε ὅλοι, ἐκάλυπτε ὅλες τὶς μυρωδιὲς τῆς γειτονιᾶς.

9984 - «Η ενανθρώπηση του Θεού ως αντίποδας στην σύγχρονη αμαρτωλότητα» - Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ. Εφραίμ

Αγαπητοί μου αδελφοί και Πατέρες, σήμερα εορτάζουμε το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων, την γέννηση του Χριστού, την «μητρόπολιν πασών των εορτών» κατά τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο. Ο Θεός εισέρχεται στην ζωή μας, μέσα στον χρόνο, μέσα στην ιστορία, ως «άνθρωπος Χριστός Ιησούς» (Α  Τιμ. 2,5).

«Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α  Τιμ. 3,16). Ο Θεός Λόγος κενώνει τον εαυτό Του, ταπεινώνεται, αυτοελαττώνεται, σμικρύνεται κατά ένα ασύλληπτο τρόπο και γίνεται ένα βρέφος. Βρέφος ανθρώπινο και θείο. Γίνεται άνθρωπος όπως και εμείς με σάρκα και αίμα, με ψυχή και σώμα, με νου και θέληση. Ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός.

Η είσοδος του αιωνίου, του ανάρχου, του απροσίτου αλλά και φιλανθρώπου Θεού μέσα στην δική μας πραγματικότητα είναι κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό «πάντων των καινών καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον». Με αυτό το μεγάλο και άφατο μυστήριο, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε και αυτή η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό. Τότε δημιουργούσε ανύπαρκτα κτίσματα· τώρα γίνεται ο ίδιος κτίσμα, δημιούργημα. «Ο Ων γίνεται, ο Άναρχος άρχεται». Όσο φωτισμένη και διεισδυτική μπορεί να είναι μία ανθρώπινη η αγγελική διάνοια, το μυστήριο παραμένει άρρητο και ακατάληπτο.

9983 - Χριστούγεννα: Γιορτή ή τραγωδία; (Ιερομόναχος Αντίπας Αγιορείτης)

Ἡ παροῦσα ὁµιλία πραγµατοποιήθηκε ἀπὸ τὸν ὁσιολογιώτατο ἱεροµόναχο π. Ἀντίπα Ἁγιορείτη (Γέροvτα τοῦ Ἱ. Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν) στὸ πλαίσιο τῆς χριστουγεvvιάτικης ἐκδηλώσεως, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ., ὡς προσκεκληµέvου τοῦ Προέδρου τοῦ Τµήµατος Θεολογίας κ. Παναγιώτη Σκαλτσῆ, στὶς 15 Δεκεµβρίου 2016.

Στὴν ἐποχή µας, ὅπως ὅλοι γνωρίζουµε, ὑπάρχει ὑπερπαραγωγὴ νέων. Χιλιάδες ἄνθρωποι σὲ ὅλον τὸν κόσµο ἐργάζονται στὴν εἰδησεογραφία, χιλιάδες ὀργώνουν τὴν ὑφήλιο γιὰ νὰ συλλέξουν νέα. Νέα ἐντυπωσιακά, περίεργα, νέα ἀληθινά, νέα κατασκευασµένα, νέα καλά, νέα κακά. Νέα ποὺ ὠφελοῦν καὶ νέα ποὺ βλάπτουν. Νέα ποὺ ἀνεβάζουν καὶ νέα ποὺ κατεβάζουν. Νέα ποὺ µᾶς ἐνθουσιάζουν καὶ νέα ποὺ µᾶς ἀπελπίζουν.

9982 - Αγιορείτες κοιμηθέντες την 24η Δεκεμβρίου

Μοναχός Λάζαρος Διονυσιάτης (1892 - 24 Δεκεμβρίου 1974)

Ιερομόναχος Χρύσανθος Ιβηρίτης (1881 - 24 Δεκεμβρίου 1957)

Ιερομόναχος Αναστάσιος Ιβηρίτης (1905 - 24 Δεκεμβρίου 1944)

Μοναχός Νικόλαος Νεοσκητιώτης (1883 - 24 Δεκεμβρίου 1964)

9981 - Ιερομόναχος Χρυσόστομος Λαυριώτης (1856 - 23 Δεκεμβρίου 1908)

Το φως του ήλιου είδε στη Μάδυτο της Α. Θράκης το 1856. Οι γονείς του ήταν πάμφτωχοι αλλά ευσεβέστατοι. Μικρός ακολούθησε τον πατέρα του στα Ιεροσόλυμα, που εργαζόταν εκεί ως ξυλουργός, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα και αγάπησε τον μοναχισμό. Το 1870 ήλθε στο Άγιον Όρος κι έμεινε επί διετία στο Διονυσιάτικο Κελλί του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις Καρυές, όπου μόναζε ο κατά σάρκα αδελφός του ιερομόναχος Ευγένιος. Ο Ευγένιος τον παρέδωσε στον σχολάρχη τότε της Αθωνιάδος Κοσμά Λαυριώτη (†1903). Μετά διετή δοκιμασία τον έκειρε μοναχό και το 1877 τον έστειλε να φοιτήσει στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε αριστούχος. Παρά το ότι του προσφέρθηκαν υψηλές θέσεις επέστρεψε στην αγαπητή του Λαύρα, «μη ανταλλάξας, κατά την παράδοσιν των Λαυριωτών, τον καλογερικόν σκούφον με την αρχιερατικήν μίτραν».

Διετέλεσε καθηγητής και σχολάρχης της Αθωνιάδος Σχολής, αρχιγραμματεύς της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους, αρχιγραμματεύς, προϊστάμενος και επίτροπος της μονής του, αντιπρόσωπος στην Ι. Κοινότητα, βιβλιοθηκάριος, συντάκτης του καταλόγου των χειρογράφων και δόκιμος συγγραφέας. Διακρίθηκε για τη σπάνια νοημοσύνη του, την άρτια μόρφωσή του, τη μουσικογνωσία και καλλιφωνία του. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε από τον στενό του φίλο πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄ από τότε που ήταν μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Διαβάστε περισσότερα »

9980 - Ιερομόναχος Στέφανος Γρηγοριάτης (1881 - 23 Δεκεμβρίου 1965)

Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Κοντομάρης του Γρηγορίου και της Ειρήνης από το χωριό Αναπλάδες της νήσου Κέρκυρας γεννήθηκε το έτος 1881. Στη μονή Γρηγορίου αφίχθηκε στις 16.12.1913. Εκάρη μο­ναχός με το όνομα Αντώνιος στις 23.12.1914. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 6.12.1916 με το όνομα Στέφανος και πρεσβύτερος στις 4.2.1924.

Υπήρξε άξιος, ακάματος κι ευλαβής λειτουργός του Υψίστου. Μέχρι τις παραμονές του θανάτου του λάβαινε εφημερία στο Καθολικό της μονής. 

Διαβάστε περισσότερα »

9979 - Το Άγιο Όρος του Δημήτρη Γιολδάση

Μονή Μεγίστης Λαύρας, 1935 • Υδατογραφία με προσχέδιο μολύβι, 34,6x25 εκ.

Οι φωτογραφίες είναι από την Αγιορειτική Πινακοθήκη

Δημήτρης Γιολδάσης 1897 - 1993

Ο ζωγράφος Δημήτρης Γιολδάσης υπήρξε ένας σεμνός άνθρωπος και καλλιτέχνης σε όλη την μακρά πορεία της ζωής του. Γνήσιος και πηγαίος καλλιτέ-χνης, έζησε απλά και ειλικρινά αφοσιω-μένος στον τόπο που τον γέννησε και τον ανάθρεψε καταθέτοντάς το αυτό και στη ζωγραφική του. Πέθανε πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο έργο τόσο σε καλλιτεχνική, όσο και ιστορική αξία, γιατί κατέγραψε με τη ζωγραφική του ένα τόπο, ο οποίος στη πάροδο όλων αυτών των χρόνων άλλαξε με ρυθμούς γρήγορους και βάρβαρους χάνοντας τη γνησιότητα της ομορφιάς του. Γεννημένος στο ορεινό χωριό της Καρδίτσας το Μορφοβούνι, (Bουνέσι), από γονείς Σαμα-ριναίους, πέρασε πολύ σκληρά παιδικά χρόνια δουλεύοντας σε καπνομάγαζα στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, αφιερώνοντας όμως τον λίγο του χρόνο να ζωγραφίζει οτιδήποτε τον συγκινούσε.

9978 - Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους, Γέροντος Βαρθολομαίου

Η Γέννηση του Χριστού στη Γη 

είναι η απόδειξη της σωτηρίας του ανθρώπου

Η παρακοή και πτώση των πρωτοπλάστων είχε σαν αποτέλεσμα την έξοδο από τον παράδεισο, την διακοπή δηλαδή της επικοινωνίας τους με τον Θεό, συμπαρασύροντας ταυτόχρονα όλο το ανθρώπινο γένος.

Το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου αποκαλύπτεται με την έλευση του Χριστού στην Γη. Η παγωμένη αυτή νύχτα της Γεννήσεως του Χριστού ήταν η κατάλληλη, γιατί απεικόνιζε την πνευματική κατάσταση στην οποία είχε φθάσει ο άνθρωπος, όλα σκοτεινά και παγωμένα.