Γύρω στὰ 1900, ὅταν τὸ Σεράϊ ἦταν
στὴν ἀκμή του καὶ οἱ μοναχοί του περίπου 800, ὁ Δικαῖος καὶ ἡ Γεροντία του, εἴτε
μὲ ἐξαπατήσεις ἀφελῶν εἴτε ἀντὶ πολλῶν χρημάτων, ἐπεδίωκαν νὰ πλουτίσουν –καὶ τὸ
κατώρθωσαν- τὴν Βιβλιοθήκη τους μὲ σπάνια χειρόγραφα καὶ παλαιὰ βιβλία καὶ τὸν
ναό τους μὲ ἅγια λείψανα καὶ ἄλλα ἱερὰ ἀντικείμενα.
Στὴν τακτικὴ καὶ τὴν μεθοδολογία
τους αὐτὴ τόλμησαν νὰ μετέλθουν δόλο καὶ ἀπάτη γιὰ νὰ σφετερισθοῦν ἀσεβέστατα τὸ
ἱερώτατο κειμήλιο τοῦ Πρωτάτου καὶ τοῦ Κέντρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δηλαδὴ τὴν
θαυματουργὸ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Ἄξιόν Ἐστι.