Η πρώτη γνωριμία μου με
Αγιορείτικο μοναστήρι έγινε στο Κουτλουμούσι, πολύπαθο και κατακαημένο.
Θυμάμαι
εκείνες τις χτισμένες στους τοίχους εσωτερικές σόμπες, που με την παραμικρή
απροσεξία ενός γέροντα μοναχού έπαιρναν γρήγορα φωτιά. Εκείνη η κόρδα, που είχε
επισκευαστεί για τις γιορτές της χιλιετηρίδας, πόσες φορές ξανακάηκε.
Έχω
στο γραφείο μου ένα λάδι του συνταξιδιώτη των πρώτων επισκέψεών μου στο Άγιο
Όρος, του Ι. Βασιλείου, που την εικονίζει, και τμήμα του καθολικού, της
τράπεζας, της φιάλης, τον πύργο από το χαγιάτι πάνω από τον πυλώνα ιδωμένη. Στο
νου μου έχω πάντα χαραγμένη τη ραγισματιά εκεί ακριβώς. Έτσι τραυματισμένο
το’χω στη μνήμη μου και για αυτό ιδιαίτερα συμπαθητικό και αγαπητό.