Ὁ γερο-Ἱερόθεος ἀπὸ τὴν νῆσο Σκιάθο
ἐκάρη μοναχὸς τὸ 1855 εἰς τὴν Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῶν Ψαρῶν. Ἐκεῖ
ἐδημιουργήθηκαν σκάνδαλα καὶ ἔριδες τῶν κοινοβιατῶν μοναχῶν καὶ ἕνεκα τούτου
ἀνεχώρησαν ἀρκετοὶ μοναχοί.
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦτο ὁ ἐνάρετος καὶ φιλήσυχχος
γερο-Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τῆς μοναχικῆς του κουρᾶς ἕως τέλους δὲν ἐγεύθη
ἔλαιον καὶ ἀρτύσιμα φαγητά.
Ἀνεχώρησε εἰς τὴν νῆσο Θάσο καὶ
ἐκεῖ ἀσκήτευσε ὀλίγο καιρὸ μὲ τὸν ὁμότροπό του μοναχὸ Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος μετ’
ὀλίγον, ἕνεκα γήρατος, ἀπεβίωσε καὶ ἐτάφη ἐκεῖ.