Ισχυρή πλειοψηφία – για να
μιλήσουμε με όρους πολιτικής επικαιρότητος – των σημερινών Νεοελλήνων αξιώθηκε
όχι απλά να μάθει, αλλά και να γνωρίσει εκ του σύνεγγυς τον νεοκαταταγέντα όσιο
της Εκκλησίας μας Παΐσιο τον αγιορείτη (†1994). Μεταξύ αυτών καυχάται εν Κυρίω
και η ελαχιστότητα του γράφοντος για την τιμή που του επεφύλαξε η θεία πρόνοια
να συναντήσει πολλάκις και να συνομιλήσει με την τεράστια και εμβληματική αυτή
μορφή της Ορθοδοξίας των εσχάτων χρόνων που διανύουμε.
Όποιος είδε από κοντά τον Άγιο,
κατάλαβε πρώτα και πάνω από όλα, τι εστί Άνθρωπος στο ουσιώδες περιεχόμενό του
και εν ταυτώ διαισθάνθηκε – προσέψαυσε, έστω και επ’ ελάχιστον και αμυδρώς, τι
εστί Θεός, μάλλον ο Θεός μας, της αρχοντικής, της ακριβής, της πατρικότατης
αγάπης.