Από την πόρτα την βαριά του
Μοναχού Ανδρέα
Μπαίνουμε εκεί που μοιάζουνε όλα
Αβραμιαία!
Τα λείψανά του καθαρά, Παράδεισο
φωτίζουν
Κι οι Μοναχοί τη λάμψη του
να κερδηθεί πασχίζουν!
Οικείοι Θεού να γίνετε Αγίων
συμπολίτες!
Ευχή μας δίνουν Γέροντες, οι
αγαθοί Λευίτες …
Σκύβουν ετούτοι οι ταπεινοί και
σου φιλούν το χέρι
Αξέχαστο παντοτινά κείνο το
μεσημέρι!
Εσπερινός της Αγίας Ευφροσύνης
στην Λαύρα. Κουρασμένοι μα χαρούμενοι αληθινά για όσα αξιωθήκαμε και σήμερα την
δεύτερή μας μέρα να βιώσουμε. Πλέον αν με ρωτήσουν πόσες φορές έχω έρθει στο
Όρος, ξέρω τι θα απαντήσω: Αμέτρητες! Όχι με ένα νούμερο! Μα με την αλήθεια την
μέσα μας! Τροπικό και ουχί ποσοτικό το ζήτημα!