Σήμερα
γιορτάζει ο Άγιος Σιλουανός. Τον αγαπώ
τον άγιο αυτόν. Όχι γιατί μοιάζουν οι
αγώνες μας ή μιμούμαι την αρετή του. Αν
και το τελευταίο το έβγαλα τελείως από
την ζωή μου, μετά από μάχες με την
φαντασιακή εικόνα του εαυτού μου, όταν
άκουσα τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ,
να λέει «δεν πρέπει να ισχυριζόμαστε
ότι επαναλαμβάνουμε την εμπειρία των
Αγίων Σιλουανού, Ισαάκ του Σύρου, Συμεών
του Νέου Θεολόγου, Γρηγορίου του Παλαμά
ή Σεραφείμ του Σαρώφ. Στην πνευματική
ζωή δεν υπάρχει επανάληψη ακριβής,
ταυτόσημη… Δεν πρέπει ποτέ να συγκρίνουμε
τον εαυτό μας με κανένα πρόσωπο. Ο καθένας
από εμάς, όσο μικρός και αν είναι, είναι
μεγάλος ενώπιον του Αιωνίου. Ο Θεός
συνάπτει με κάθε ανθρώπινη ύπαρξη
καρδιακή και μοναδική σχέση.»
Βέβαια
αυτά στις καθ’ ημάς «ιερατικές»
και «θεολογικές» σχολές, όχι μόνο δεν
μας τα είχαν πει, μα μας έδινε
κατευθύνσεις πλήρους αφομοιώσεως από
ένα τέτοιο υψηλό πρότυπο ανθρώπου, που
καθημερινά ένιωθες τουλάχιστον ενοχικά
άχρηστος που δεν μπορούσες να το φτάσεις.
Και αυτομαστιγωνόσουν γιατί απλά ήσουν
άνθρωπος και όχι σούπερμαν.