4968 - Ο λόγος του σοφού γέρoντος Γεωργίου (Kαψάνη)

Πόλη – Κράτος, Κοινωνία και πρόσωπα

«Την διάκρισιν της κοινωνίας από της πολιτείας κατέστησεν, ουσιαστικώς, δυνατήν ο Χριστιανισμός. Πράγματι, διά του Χριστιανισμού εισήχθη νέος τρόπος θεωρήσεως του προσώπου και της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Ούτοι δεν θεωρούνται πλέον ως εξαρτήματα της πόλεως ή του κράτους, η δε αξία των δεν προσδιορίζεται επί τη βάσει της θέσεως, την οποίαν κατέχουν ή του έργου, το οποίον προσφέρουν εντός αυτών.

Κατά την χριστιανικήν διδασκαλίαν, οι άνθρωποι έχουν αξίαν ως πρόσωπα εικονίζοντα τον εν Τριάδι Θεόν, η δε κοινωνική ζωή των, ως εκδήλωσις της κατ’ εικόνα Θεού πλασθείσης υπάρξεώς των, δεν έχει τον σκοπόν της εκτός αυτής, αλλ’ αποτελεί αυτοσκοπόν».

Πηγή: αρχιμ. Γεώργιος (Καψάνης), Χριστός – Εκκλησία – κοινωνία, σελ. 42 & 34, Έκδοσις 2η, 1983.

4967 - Για μια χούφτα αμπέλια: Αγιορειτών διενέξεις κατά το παρελθόν

Τα μετόχια, τα κτήματα των μονών εκτός Α. Όρους, τα καλλιεργούσαν οι πάροικοι δηλαδή οι κάτοικοι των γύρω χωριών, που πληρώνονταν από τις μονές για την εργασία τους. Ένας λόγος που οι αυτοκράτορες δώριζαν γη στα μοναστήρια ήταν για να απασχολούν του κατοίκους και να παράγονται αγαθά για την αυτοκρατορία, όπως σιτηρά και κρασί. Η κατοχή όμως εδαφών, και ιδίως αμπελιών, έφερε προστριβές από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης των μονών.

 Στα μετόχια στέλνονταν ως οικονόμοι αγιορείτες πατέρες που είχαν την επίβλεψη της περιουσίας. Στα αγιορείτικα έγγραφα καθορίζονται λεπτομερώς περιοχές, σύνορα, έκταση των κτημάτων ακόμα και τι δέντρα υπάρχουν.

4966 - Επιστολή μετανοίας της γυναίκας που παραβίασε το Άβατο του Αγίου Όρους

Το 1930 ήμουν αντιπρόσωπος της Μονής μου παρά τη Ιερά Κοινότητι και κατά Οκτώβριον ελήφθη επιστολή της εκλεγείσης «Μις Ελλάς» δεσποινίδος (*) …………. έχουσα επί λέξει ούτως :

Εν Νταβώς Ελβετίας κλπ.

Σεβάσμιοι Πατέρες, σας εξομολογούμαι ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα τον περασμένον Μάϊον εις την Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί δια πλοίου του μνηστήρος μου κ. Μωράν, και συνέπεσε να είναι αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο. Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν εισήλθον μετά του μνηστήρος μου και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με γνωρίσει τινάς.

4965 - Οσιομάρτυς Δαβίδ (†1813)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 26 Ιουνίου

1467 - Οσιομάρτυς Δαβίδ (†1813)