Ο χριστιανός,
που ζει για τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός, διότι δεν ζει εκκλησιαστικά. Ο
αληθινά χριστιανός ζει για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, μιμούμενος τους
χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας. Τότε είναι, που ζούμε κατά το πρότυπο των
πρώτων χριστιανών [1], όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή ουσία,
κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»). Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των Πράξεων, πρέπει
να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών κοινοτήτων-ενοριών.
Τότε, στα πρώτα 200 χρόνια του Χριστιανισμού, η εκκλησιαστική κοινότητα
λειτουργούσε ως ένα μεγάλο Κοινόβιο. Αυτή η αρχέγονη τέλεια εκκλησιαστική
χριστιανική ζωή (η εν Χριστώ ενότης και κοινότης) διασώθηκε μέχρι σήμερα στα
ορθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια. Ο τρόπος ζωής των μοναστικών ενοριών, (δηλαδή των
Κοινοβιακών Μοναστηριών) θα πρέπει να γίνει το πρότυπο για τις σημερινές
κοσμικές ενορίες (τις εκκλησιαστικές κοινότητες που λειτουργούν μέσα στον
κόσμο).