Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος έλεγε:
«Δεν κατηγορώ τον ηλίθιο που βγαίνει
να πει κάτι ανόητο!
Κατηγορώ τους ευσεβείς βλαμμένους
που θα πιστέψουν εις αυτόν και θα ασπαστούν τις ιδέες του και θα τις
μεταβιβάσουν!»
Κυριακή, 27 Απριλίου 2014
4681 - Σκέψεις για την Κυριακή του Θωμά, του Μοναχού Πατάπιου Καυσοκαλυβίτη
«Ἐάν
μή ἴδω ἐν
ταῖς χερσίν αὐτοῦ
τόν τύπον τῶν ἥλων
καί βάλω τόν δάκτυλον μου εἰς τόν τύπον τῶν
ἥλων,
καί βάλω τήν χείρα μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ,
οὐ μή πιστεύσω».
Μέ αὐτά
τά λόγια, πού φαινομενικά ἐκφράζουν μία δυσπιστία, ὑποδέχθηκε
ὁ ἀπόστολος
Θωμᾶς, τήν χαρμόσυνη ἀγγελία
τῶν ἄλλων
μαθητῶν, ὅτι
ὁ διδάσκαλός του, Κύριος ἡμῶν
Ἰησοῦς
Χριστός, ἀναστήθηκε. Λίγο μετά ὅμως,
τό θεῖο φῶς
πού ἐξέπεμπε ὁ
ἀναστημένος Χριστός, τόν κατηύγασε,
διαλύοντας τίς ἀμφιβολίες του καί γεμίζοντάς τον
συναισθήματα ἀφοσιώσεως καί εἰλικρινοῦς
ὁμολογίας πίστεως, ἀναφώνησε:
«Ὁ Κύριός μου καί ὁ
Θεός μου». Ἡ γλυκειά φωνή τοῦ
ἀναστημένου Χριστοῦ
τόν ἀνώρθωσε καί τόν στήριξε στήν πίστη.
Τά νέφη διαλύθηκαν καί τό πνεῦμα τοῦ
Θωμᾶ φωτίστηκε τόσο ὥστε
νά κάνει τήν πρώτη μεγάλη, ὑπέροχη ὁμολογία
στήν ἱστορία τῆς
ἀνθρωπότητας.
4680 - Όχι παιδί μου. Πώς το πήρατε έτσι; (Συζήτηση με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό)
Ερ: Γιατί το δρόμο της θυσίας δεν τον
κάνουμε μόνοι μας, ενώ ο Χριστός τον έκανε μόνος του;
Γέροντας: Εκείνος τον έκανε μόνος του,
επειδή ήταν ο ίδιος ο Θεός, ο σεσαρκωμένος Λόγος του Θεού. Αυτός που βλέπαμε
εμείς, ήταν ο άνθρωπος Ιησούς. Αλλά ο άνθρωπος Ιησούς είχε μέσα και τον Λόγο,
και τον Θεό Ιησού. Όντας μαζί Θεός και άνθρωπος, είχε ενδημούσα τη θεία Χάρη.
Συμπαρίστατο, συνεβάδιζε η θεία Χάρη μαζί του. Αυτός, ο οποίος είναι η
αυτοζωΐα, είναι δικός μας, είναι η κεφαλή του σώματός μας. Γιατί αυτόν τον
φοράμε. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Τον «ενεδύθημεν» με
το βάπτισμα και τον φοράμε μέσα μας με την μετοχή των μυστηρίων κάθε μέρα.
Είναι «σύναιμος και σύσσωμος» μαζί μας. Δεν είναι κάπου μακρυά και να τον
επικαλεσθούμε για να ξεκινήσει να έρθει. Είναι ήδη μέσα μας.
4678 - Σαν τον Θωμά
του Μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη
Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε
την ένδοξη του Κυρίου Ανάσταση. Ο απόηχος της μεγάλης εορτής παραμένει.
Το λαμπρό φως της μας λούζει. Ο
αναστημένος Χριστός επισκέπτεται τον δύσπιστο Θωμά κι εμάς. Συγκαταβαίνει στην
αδυναμία μας. Καταδέχεται να μας επισκεφθεί για να μας διώξει λογισμούς απιστίας,
αμφιβολίας και φόβου.
Τα μεσάνυχτα του Πάσχα γεννήθηκε η
χαροποιός ελπίδα, η αφοβία του θανάτου, ο θάνατος του θανάτου, ο θάνατος της
απελπισίας. Υποχωρεί το φοβερό και κουραστικό σκοτάδι. Έρχεται δυνατό φως, που
φωτίζει τα πάντα. Τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί. Όλα τώρα γίνονται φανερά. Ο
κόσμος παύει να είναι άκοσμος. Με την Ανάσταση του Χριστού έπνευσε άλλος
άνεμος, μεταμορφωτικός, ήλθε η αναγέννηση του ανθρώπου, η αρχή μιας νέας ζωής,
ένας άλλος τρόπος βιοτής. Μεταστοιχειώθηκε η φύση μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)