Η ελληνική νεολαία σήμερα μπορεί
να έχει διάφορα τρωτά. Να φοβάται τον πολύ μόχθο, να αδιαφορεί για ουσιαστικά
θέματα, να απορρίπτει δίχως έρευνα σοβαρά νοήματα, να παρασύρεται εύκολα από
επιπόλαιες ιδέες. Από την άλλη όμως διατηρεί μεγάλη δίψα για την αλήθεια, μια
αναζήτηση για τη γνησιότητα, έχει καλές ευαισθησίες, έναν ωραίο αυθορμητισμό,
ευφυία, αυταπάρνηση και ανθρωπιά.
Έχει μια επιφύλαξη για την
εκκλησία, που τη συνδυάζει με λάθη εκπροσώπων της. Τον πατριωτισμό σαν να τον
φοβάται ύστερα από τα αντιρατσιστικά κηρύγματα κάποιων μοντέρνων απάτριδων.
Ειρωνεύεται τους πολιτικούς που έδωσαν αρκετά επιχειρήματα αναξιότητας και
φαυλότητας, αλλά δυστυχώς και την πολιτική. Δεν την εμπνέει το ιερό παρελθόν
και τη φοβίζει αρκετά το μέλλον. Σε πολλά είναι δικαιολογημένη η στάση των
παιδιών μας, αφού γνώρισαν την υποκρισία των μεγάλων που δεν τηρούσαν αυτά που
φώναζαν.