Στη Γερμανική κατοχή είχε
τελειώσει σχεδόν η προμήθεια του σιταριού της Ι. Μονής Φιλοθέου και οι Πατέρες
αποφάσισαν να κόψουν τη φιλοξενία. Ένας ευλαβής Γέροντας ο Γερο - Σάββας, όταν
τομαθε πολύ λυπήθηκε και παρακαλούσε την Γεροντία να μην το κάνουν αυτό, γιατί
θα λυπήσουν το Χριστό, και θα φύγει η ευλογία απο τη Μονή. Τους έλεγε δε και
πολλά παραδείγματα από την Αγία Γραφή, όπως της Σωμανίτιδος χήρας με τον
Προφήτη Ηλια κ.α. και τελικά τον άκουσαν. Κάθε λίγο και λιγάκι όμως ενοχλούσαν
τον Γέρο - Σάββα και του έλεγαν.
- Το αλεύρι τελείωσε. Τί θα γίνει;
Ο Γέροντας τους απαντούσε:
- Πατέρες μου, αυτό το λίγο που
υπάρχει ακόμη, ας το φάμε μαζί με τον κόσμο, και η Παναγία δεν θα μας αφήσει.
Είχαν απομείνει πια μόνο είκοσι
πέντε οκάδες σιτάρι στην αποθήκη της Μονής και τίποτε άλλο και άρχισαν οι
Πατέρες να διαμαρτύρονται στο Γερο - Σάββα κάπως πειραχτηκά.
- Ε Γέρο - Σάββα, τελείωσε το
σιτάρι. Τί γίνεται τώρα;
Το ευλαβέστατο αι πιστό Γεροντάκι
απήντησε:
