Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

1980 - H διαθήκη του κτίτορος της ρουμάνικης σκήτης Οσίου γέροντος Νήφωνος Ιερομονάχου




Ες τό νομα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. μήν.
γώ πογεγραμμένος Νήφων Μεγαλόσχημος ερομόναχος, βλέποντας τόν αυτό μου πολύ δύνατον, λόγ τν γηρατειν καί ερισκόμενον πλησίον το θανάτου, πειδή δέν γνωρίζω οτε τήν μέρα, οτε τήν ρα στήν ποία θά μέ καλέση Δίκαιος Κριτής ν᾿ πολογηθ γιά τίς μαρτίες μου, θεώρησα ς πατρικό μου καθκον νά φήσω σ᾿ἐσς, τά πνευματικά μου παιδιά, ατούς τούς λίγους λόγους καί τελευταα νά σς παρακαλέσω νά μνημονεύετε καί μένα τόν Πνευματικό σας Πατέρα, ν καί δέν μουν ξιος νά εμαι πνευματικός σας δηγός καί διδάσκαλος.
Λοιπόν, γώ, τώρα παιδιά μου, πηγαίνω πρός τόν Δίκαιον Κριτήν, διότι δη φθασε καιρός τς μς ναχωρήσεως. ν σες, πειδή χετε κόμη καιρό μπροστά σας, πρέπει νά φροντίσετε γιά τίς ψυχές σας, γνωρίζοντας πολύ καλά, τι μετά τήν πάροδο ατς τς ζως, δέν μς φελε πλέον τίποτε μετάνοια.
πότε ατός εναι λοιπόν καιρός τν σκητικν πόνων, ν στήν λλη ζωή καιρός τν στεφάνων καί μοιβν. λα τά εχάριστα καί εθυμα ατο το κόσμου, τά ποα γιά λίγο διάστημα τέρπουν καί χαροποιον τίς ασθήσεις το σώματος, μέσως μς γκαταλείπουν καί χάνονται.
χαρά μως καί εφροσύνη τν πέραν το τάφου γαθν εναι παντοτεινή καί αώνιος.
Εναι γνωστόν,τι λόγ προσεξίας καί μελείας μας πέφτουμε πό τήν γάπη καί τόν πόθο τν φθάρτων γαθν. Γι᾿ ατό σς λέγω: Νά γωνιζώμεθα μέ λες τίς δυνάμεις μας μέ τήν βοήθεια το Κυρίου μας ησο Χριστο καί τς Παναχράντου Μητρός Του γιά τήν κπλήρωσι τν σωτηρίων ντολν Του: γιά τήν πίστι, τήν πίστι, τήν γάπη πρός τόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον.
Διότι Θεός, πως λέγει τό Εαγγέλιο «γάπη στι καί μένων ν τ γάπ, ν τ Θε μένει καί Θεός ν ατ» (Α’ωάν.4,16). κόμη μς λέγει Σωτήρ: «ν τούτ γνώσονται πάντες, τι μοί μαθηταί στε, άν γάπην χητε ν λλήλοις»(ωάν.13,35).
Καί πόστολος πάλι λέγει: «Καί άν χω προφητείαν...καί πσαν γνσιν...γάπην δέ μή χω οδέν εμι» (Α΄Κορ.13,2). κτός πό τήν γάπη νά χουμε καί τήν καθαρότητα το σώματός μας, γιά νά κατοικ μέσα μας τό γιο Πνεμα, σάν σέ να γιασμένο τόπο, τό ποον νά πλημμυρίζη θεία εωδία καί γιαστική χάρις.
πίσης ν᾿ γωνίζεσθε μέ λες τίς δυνάμεις σας γιά νά φυλάξετε τήν ερήνην μεταξύ σας, στε, άν συμβ νά φιλονεικήσετε, νά μή δύση λιος καί εσθε κόμη συμφιλίωτοι, πως λέγει πόστολος, λλά τήν δια μέρα νά συμφιλιώνεσθε καί νά πιφέρετε τήν γάπην μεταξύ σας, διότι χωρίς ατήν εναι δύνατον νά δτε τόν Χριστόν, τόν λιον της Δικαιοσύνης.
ν γιά τά πάθη καί τούς μπαθες λογισμούς νά πλιζώμεθα μέ τήν  νηστεία, τήν γρυπνία καί περισσότερο π᾿ λα μέ τήν γία προσευχή, τήν μνήμη το θανάτου, στε τσι νά τοιμαζώμαθε κάθε ρα γιά τήν ξοδο π᾿ ατή τήν ζωή καί τήν συνάντησι μέ τόν Κύριο.
Ατά τά λίγα πό τά πολλά σς φήνω, Πατέρες καί δελφοί μου. σες μως, ς καλοί ργάτες τν ρετν, μπορετε νά προσθέσετε καί περισσότερα. Καί πάλιν πιθυμ νά τονίσω τόν ξς λόγον μου: Νά χετε γάπην μεταξύ σας, νά εσθε ταπεινοί, πάκουοι, γαθοί καί νά ποτάσσεσθε στόν Γέροντά σας καί νας στόν λλον.
Νά μή πωθτε νας τόν λλον. Πρωτοκαθεδρίες καί ξιώματα νά μή πιζητήσετε, διότι ατές ο πιθυμίες πολύ τραυματίζουν τήν ψυχή. Πρέπει καλά νά γνωρίζετε ατά πού μς λέγει Σωτήρ: «ς άν θέλη ν μν εναι πρτος, σται μν δολος»(Ματ.20,27). Νά γίνουμε λοιπόν μες καλλίτεροι πό τόν Σωτήρα μας, ποος πλυνε τά πόδια των μαθητν Του; Καί χι μόνον τν ποστόλων, λλά κι ατο το προδότου Του ούδα, λλά καί λλες ταπεινωτικές πηρεσίες κανε πρός τούς μαθητάς Του.
Κι ατά γίνονται φανερά πό τόν λόγο Του πού λέγει: «Οκ λθον διακονηθναι, λλά διακονσαι» (Ματ.20,28). Νά συγχωρτε μέ προθυμία νας τόν λλον, ταν θά σς συμβαίνει κάποια διένεξις μεταξύ σας. Διότι λέγει πόστολος: «λλήλων τά βάρη βαστάζετε, καί οτως ναπληρώσατε τόν νόμον το Χριστο» (Γαλ.6,2).
Γι᾿ ατό καί γώ, φο επα ατά, βλέποντας τι πλησιάζει τό τέλος μου καί προγνωρίζοντας τι θά μο εναι πλέον δύνατον νά δωθομε καί πάλι σ᾿ ατή τήν ζωή καί χωριζόμενος πό σς, παρακαλ κανείς πό σς νά μήν εναι ργισμένος ναντίον μου.
Γι᾿ ατό γραψα ατή τήν ταπεινή διαθήκη, τώρα πού ερίσκομαι κόμη ναμεταξύ σας, νά ζητήσω συγχώρησι πό λους σας, γιά κάθε παράπτωμά μου πού ς νθρωπος σφαλα πέναντί σας. μοίως καί γώ σς συγχωρ λους γιά ,τι ς νθρωποι πράξατε. λλά καί πάλι σς ζητ συγχώρησι καί σς λέγω μέ λη μου τήν καρδιά: Συγχωρήσατέ μοι. Συγχωρήσατέ μοι.
Συγχωρήσατέ μοι, Πατέρες καί δελφοί γιά ,τι κακό καμα πέναντί σας ς νθρωπος. Καί πάλι τώρα καί γώ μέ λη μου τήν καρδιά ν νόματι το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος, σς συγχωρ καί σς λύνω κάθε μάρτημα πού κάνατε ς νθρωποι καί σες σέ μένα. Καί σάκις σς καταράσθηκα σς πετίμησα, τώρα σς συγχωρ καί σς λύνω μέ λη μου τήν καρδιά, λέγοντας: Θεός νά σς συγχωρήση! Θεός νά σς συγχωρήση!  Καί πό μένα τόν μαρτωλό καί νάξιο νά χετε τήν ελογία καί συγχώρησί μου στόν παρόντα καί στόν μέλλοντα αἰῶνα. μήν, μήν, μήν.
Ατή διαθήκη γράφθηκε στό γιον ρος θω στήν ταπεινή σπηλιά, τιμωμένη στήν Γέννησι το ησο Χριστο, τό τος 1898, στίς 15 Αγούστου.
ερομόναχος Νήφων Μεγαλόσχημος



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου