Ορθρίες ψυχές στα σκοτεινά
αναζητούν την λάμψη
Μαύρα φορούν, όλο αγρυπνούν το
έλεος να μην πάψει
Στασίδι τρίζει, στέκομαι, την
κεφαλή μου κλίνω
Στον Κύριο των δυνάμεων κάθε μου
ελπίδα αφήνω…
Πύλη βαριά διάπλατα άνοιξε νέα
μέρα
Να την διαβώ παρακαλώ τον
σπλαχνικό Πατέρα
Μάνα μου Πορταΐτισσα αξίωσε με
πάλι
λέξεις να ρθούν που να
οδηγούν στου Υιού Σου την αγκάλη…
Απ το θρονί σου ευλόγησε οι
μνήμες να γραφτούνε
Χάρη να λάβουν από σε, να
μυροβοληθούνε…