Ο
κατά κόσμον Γρηγόριος Πούνης του Γεωργίου
και της Βασιλικής γεννήθηκε στο Οφρύνειο
(Ρέγκιοϊ) Δαρδανελίων το 1877. Από το
Οφρύνειο είχαν έλθει περίπου είκοσι
μοναχοί στο Άγιον Όρος, που διακρίνονταν
για τη λογιότητα και την αρετή τους. Στο
Οφρύνειο όλοι οι κάτοικοι ήταν χριστιανοί.
Το
1896 ήλθε στο Άγιον Όρος και μόνασε στην
Καλύβη των Αγίων Αποστόλων της Ξενοφωντινής
σκήτης του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Πήγε εκεί γιατί Γέροντας της Καλύβης
ήταν ο λίαν ενάρετος ιερομόναχος Ακάκιος
(† 1927), που ήταν συγγενής του, καθώς και
οι αυτάδελφοι πρώην Λαυριώτες και
συμπατριώτες του Γρηγόριος και Ιλαρίων,
όπως και ο Γέροντας Γρηγόριος († 1990),
που μας τα διηγήθηκε. Ο Ιλαρίων εκάρη
μοναχός το 1898.
Ο
Ιλαρίων έζησε για ένα διάστημα μ’ ένα
ασκητή στις Καρυές και κατόπιν πήγε για
λίγο στα Ιεροσόλυμα σε διάφορα
προσκυνήματα. Στη μονή του Αγίου Θεοδοσίου
του επετέθησαν Άραβες και αναγκάσθηκε
να φύγει.