Η παρουσία Ορθοδόξων Μοναστηριών
στην παραδοσιακά Καθολική χώρα της Γαλλίας φαντάζει κάπως παράξενα. Και όμως! Η
χάρις του Θεού προκαλεί πάντοτε εκπλήξεις με τις φιλάνθρωπες εκδηλώσεις της,
εκεί όπου ο ανθρώπινος παράγων μένει ανενέργητος. Από μόνη της κάνει
Ιεραποστολή, για να δείξει, ότι ο Θεός «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις
επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Βέβαια η παρουσία της Ορθοδοξίας
στη Γαλλία δεν είναι τόσο νέα, όχι όμως και τόσο παλαιά. Βασικά δύο ταυτόχρονα
ιστορικές συγκυρίες, η Ρωσική επανάστασις του 1917 και η μικρασιατική
καταστροφή του 1922, ανάγκασαν πολλούς πρόσφυγες Ορθοδόξους να καταφύγουν και
στην Γαλλία. Και η μεν ελληνική παρουσία δεν διακρίθηκε για την ιεραποστολική
της δραστηριότητα, αφού ο κύριος όγκος των προσφύγων ήσαν απλοί Μικρασιάτες, η
ρωσσική όμως ομάδα, οι λεγόμενοι «εμιγκρέδες», αποτελούνταν από μέλη της υψηλής
ρωσικής κοινωνίας που οργανώθηκε καλλίτερα εκκλησιαστικά παρά την μεγάλη
φτώχεια που επικρατούσε στις τάξεις της. Η ίδρυσις μάλιστα της Ορθοδόξου
Θεολογικής Σχολής του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, που στελεχώθηκε με
διακεκριμένους καθηγητάς υψηλής πνευματικής παιδείας, συνετέλεσε να
προσεγγίσουν και γνωρίσουν την Ορθοδοξία καλόπιστοι Γάλλοι.
