4937 - Βαρυσήμαντο κείμενο του Γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη (Ιαν. 1946)

ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΑ

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

Με την έναρξη του επάρατου εμφύλιου πολέμου, ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης, με προσευχές και λιτανείες, παρακαλούσε τον άγιο Θεό να σταματήσει η αιματοχυσία και η αδελφοκτονία. Παράλληλα, τον Ιανουάριου του 1946, απέστειλε και δημοσιεύθηκε στον Ελληνικό τύπο (εφημερίδες και περιοδικά της εποχής) βαρυσήμαντο κείμενο, τρόπον τινά «διάγγελμα», με το οποίο αποκήρυσσε τον εμφύλιο πόλεμο, εκ μέρους όλης της Αγιώνυμου πολιτείας.

Αδελφοί Χριστιανοί Έλληνες.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.

4936 - Οσιακός θάνατος ερημίτη

«Τίμιος εναντίον Κυρίου ό θάνατος των οσίων αυτού» (Ψαλμ. ΡΙΕ' δ).

Ό Αββάς Δανιήλ, ό νεώτερος των Δανιηλαίων, από τα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, μου διηγήθηκε κατά τις τελευταίες αυτές ήμερες μας, πώς κοιμήθηκε, τον αιώνιο ύπνο, ό αββάς Γαβριήλ ό Καρουλιώτης.

Με τον αββά αυτόν μας συνέδεε απλή γνωριμία, ήταν τύπος καλού Μονάχου και τέλειου υποτακτικού. Έμεινε περισσότερα από 20 χρόνια στο Γέροντα του Σεραφείμ Μοναχό, στην ησυχαστική Καλύβα «των Αρχαγγέλων» στο επάνω μέρος των Καρουλιών.

Εκεί έμαθε, από την υπακοή στο γέροντά του, να είναι λιγόλογος, ταπεινός, να λέγει ακατάπαυστα την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του θεού ελέησόν με», να είναι εγκρατής και άκρως ασκητικός, τόσον ώστε δεν έτρωγε λάδι ούτε και την ήμερα του Πάσχα, καθ' όλη την ασκητική του ζωή. Κοινωνούσε δε πολύ συχνά και μετείχε, με πλήρη επίγνωση της αναξιότητας του, στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όπου τακτικότατα μεταλάμβανε των Άχραντων Μυστηρίων —το Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

4935 - Ιερά Επιστασία Αγίου Όρους: Εγκύκλιος προς τους Οσιωτάτους Γέροντας των πέριξ Ιερών Κελλίων

αρ. κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση

Εγκύκλιος της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Όρους προς τους Κελλιώτες των Καρυών προκείμενου να συμπανηγυρίσουν, την μεν Κυριακή 9/22 Ιουνίου την μνήμην απάντων των εν Αγιωνύμω Όρει ασκήσει και αθλήσει διαλαμψάντων Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων, την δε Τρίτη 11/24 Ιουνίου την ανάμνησιν του θαύματος της παραδόσεως του Αρχαγγελικού προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον Ύμνου «Άξιον Εστίν».

4934 - Οι Σλάβοι στην Αθωνική Μονή Ζωγράφου

ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΩΦ

ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΜΟΝΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Ανάμεσα στα μοναστήρια του Αγίου Όρους η μονή Ζωγράφου χαρακτηρίζεται ως παραδοσιακά βουλγαρική. Όμως, η βουλγαρική παρουσία στο ίδρυμα περιβάλλεται από ασάφεια και δεν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής τις ακριβείς διαστάσεις της κατά τους μέσους και ύστερους βυζαντινούς χρόνους. Για αυτό τον λόγο στην παρούσα μελέτη θα προσεγγίσουμε τη σλαβική παρουσία στη Ζωγράφου στατιστικά και προσωπογραφικά, συγκεντρώνοντας και αναλύοντας γλωσσικά όλες τις ειδήσεις για τους σλαβικής καταγωγής Ζωγραφίτες πού εντοπίσαμε.

Η ίδρυση της Ζωγράφου συνδέεται με την οκταετία 972-980

Ολόκληρη η μελέτη: http://epublishing.ekt.gr

4933 - Τυπικά, χρυσόβουλα και εμπόριο οίνου στον Άθω

Πατητήρια στο Άγιο Όρος

(Φωτ. Άρης Φωτιάδης)

Ελένη Κεφαλοπούλου, Δημοσιογράφος Οίνου

Οι κτήτορες -οι ιδρυτές-  των μοναστηριών, τα προίκισαν με αμπέλια γνωρίζοντας την αξία τους για την επιβίωση των μονών. Πρώτος ο όσιος Αθανάσιος, ιδρυτής της Μεγίστης Λαύρας, φύτεψε αμπέλια στον Μυλοπόταμο, κάπου 4 ώρες μακριά, κρίνοντας τον τόπο κατάλληλο για καλλιέργεια. 

Στο Άγιο  Όρος δεν υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις για σιτηρά οπότε η αμπελοκαλλιέργεια θα εξασφάλιζε ένα προϊόν για ανταλλαγή με είδη που οι μονές στερούνταν. Μέσα σε λίγα χρόνια η φύτευση αμπελιών και η παραγωγή οίνου αναπτύχθηκε υπερβολικά. Έτσι στο Τυπικό του 972,  τον πρώτο κανόνα για τις αθωνίτικες κοινότητες, μπήκαν περιορισμοί στο εμπόριο και τις συναλλαγές. Απαγορευόταν στους μοναχούς να πουλάνε κρασί πέρα από τα όρια του ποταμού Ζυγού και επιτρεπόταν μεταξύ μοναχών η ανταλλαγή του οίνου που περίσσευε με άλλα αγαθά. Επιτρεπόταν η πώληση οίνου σε κοσμικούς που επισκέπτονταν τον Άθω  ώστε οι μοναχοί σε ένδεια να έχουν τα απαραίτητα για την διαβίωση.

4932 - Όσιος Παΐσιος Χιλιανδαρινός

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 19 Ιουνίου

1448 - Όσιος Παΐσιος Χιλιανδαρινός